Ποιον; Τον δρόμο που επιθυμούμε! Όμως κυρίως, ψάχνουμε τον δρόμο της ζωής μας και γινόμαστε εξερευνητές σ’ ένα θαυμάσιο υπαρξιακό ταξίδι. Θ’ αναρωτιέστε, τι κάνουμε αν δεν τον βρούμε? Η απάντηση είναι απλή! Τον φτιάχνουμε! Άλλωστε, ο καθένας την ζωή του, την φτιάχνει μόνος του. Με τις επιλογές του, τις επιθυμίες του, τον χαρακτήρα του, τα όνειρά του και φυσικά την ελεύθερη βούλησή του, στην οποία ούτε ο Θεός δεν επεμβαίνει. Άλλωστε, γι’ αυτό μας την χάρισε.
Μα όμως θα μου πείτε, αν ο καθένας φτιάχνει την ζωή μόνος του, τότε, οι Μοίρες τι ρόλο παίζουν? Καθοριστικό, ως προς την ποσότητα της ζωής μας, θα έλεγα…ως προς το πότε θα ξεκινήσει η ζωή του καθενός, ως προς το πόσο θα διαρκέσει και ως προς το πότε θα τελειώσει. Το ενδιάμεσο διάστημα λοιπόν, από την αρχή ως το τέλος, είναι ένα μάτσο λευκές σελίδες, τις οποίες καλούμαστε να γράψουμε, ο καθένας ξεχωριστά και δρόμοι, τους οποίους είμαστε υποχρεωμένοι να βαδίσουμε. Σελίδες και δρόμοι, όπου ανακαλύπτουμε την ζωή. Μια ζωή, που την γεμίζουμε με εικόνες, με γεύσεις, με όνειρα, με ελπίδες, με αναμνήσεις, με πράξεις, με λάθη. Λάθη, τα οποία άλλοτε συνειδητοποιούμε και άλλοτε είναι πολύ αργά, όπως λέει και το γνωστό ρητό: “Στερνή μου γνώση, να σ’ είχα πρώτα”. Σελίδες, τις οποίες γεμίζει ο καθένας με το δικό του χρώμα και μέσα στις οποίες, χτίζει, ζωγραφίζει και περιπλανιέται στον δικό του δρόμο και στην δική του ζωή.
Εγώ, σας εύχομαι απλώς, ν’ ανακαλύπτετε και να φτιάχνετε δρόμους! Δρόμους ονείρων, δρόμους ελπίδας, δρόμους αισιοδοξίας, δρόμους επιλογών, δρόμους ζωής…και να είναι όλοι οι δρόμοι σας…δρόμοι ατέρμονοι!
