Μηδενικός αρνητισμός και αποβλακωτική ηδονοθηρία ή ανοηματική και ασυνάρτητη ύπαρξη χωρίς κανένα σταθερό πόλο αναφοράς.
Οι παραβιάσεις των κανόνων είναι φυσιολογικά αναμενόμενες αλλά όταν αυτό γίνεται κατ’ επανάληψη τότε το φαινόμενο είναι ανησυχητικό.
Θεωρώ ότι χρήζει ψυχιατρικής παρακολούθησης και πρέπει να αντιμετωπιστεί όχι ως σύμπτωμα κανονικότητας και εύρυθμης λειτουργίας των θεσμών ή ενός παράγοντα της θεσμικής λειτουργίας, ο οποίος απλά προβάλλει τις προσωπικές του θέσεις, αλλά όποιος δημιουργεί την παρέκκλιση έχοντας τάσεις αυτόνομης σκέψης και αρρωστημένης ιδιοκτησιακής φιλοδοξίας, τάσεις ατομικού παραλογισμού και προσωπικής νοητικής αποδιοργάνωσης.
Ο καθένας μπορεί να προβάλλει τον εαυτό του στα τηλεοπτικά διαολοπαράθυρα ως πολιτική φιλόδοξη ατομικότητα κάτω βέβαια από το πρίσμα μιας ανεξάρτητης κοινοβουλευτικής ύπαρξης.
Όταν είσαι μέρος όμως ενός μεγάλου κοινοβουλευτικού παζλ και δη αντιπολίτευσης, δεν μπορείς να προδικάζεις το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας των οιονεί ψηφισάντων, ούτε τι θα πράξεις όταν θα πρωτεύσεις ενώ δεν έχεις πρωτεύσει ακόμη, διότι αντί για ψήφο με θετικό πρόσημο θα λάβεις αρνητική ψήφο με συγκεκριμένη καθοδική ενδοσκέλεια κατεύθυνση.
Οι πολιτικοί σχηματισμοί ως κοινοβουλευτικά κόμματα δεν ασκούν πλέον κανενός είδους εξουσίας πάνω στα άτομα, διότι λείπει ο εσωτερικός συνεκτικός δεσμός του κοινού οράματος από το σύνολο καθώς επίσης και η προσωποποιημένη ηγεσία ως άτομο το οποίο θα μπορούσε να εμπνεύσει την συνοχή της παράταξης για κοινή και συνειδητή στόχευση.
Κόσμος οργανωμένου εμπορίου «μεταφυσικών ελπίδων» με παραπλανητικό περιεχόμενο καλυμμένο μέσα σε επιστημονικοφανή μανδύα του υποτίθεται αγνού ενδιαφέροντος για τα κοινά προβλήματα και τις πραγματικές ανάγκες του λαού, αλλά η πραγματική τους ύπαρξη βασίζεται μόνο στις ανάγκες αυτών που τα εκπροσωπούν.
