Για το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης για τα εργασιακά

Του Κώστα Στεργίου Προέδρου του Συνδικάτου Μετάλλου Μαγνησίας «Μ. Παπαρήγας» και μέλους της Γραμματείας Μαγνησίας του ΠΑΜΕ

Χωρίς να αποκαθιστά ούτε μέρος από τις τεράστιες απώλειες στους κλαδικούς μισθούς που επιβλήθηκαν με την ΠΥΣ 6/2012 και χωρίς να κατοχυρώνει ούτε τις «ωριμάνσεις» και τις πολυετίες που είχαν διανυθεί μέχρι τη στιγμή της εφαρμογής της, διαμορφώνεται από το υπουργείο Εργασίας το σχέδιο νόμου για τον κατώτερο μισθό και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Το σχέδιο νόμου προβλέπει τη διατήρηση μέχρι τις 30/9/2015 των ίδιων κατώτερων αμοιβών που ισχύουν μέχρι σήμερα και την αναπροσαρμογή του κατώτερου μισθού από 1/10/2015 στα 650 ευρώ μεικτά και από 1/7/2016 στα 751,39 ευρώ μεικτά ανεξαρτήτως ηλικίας.
Με το ίδιο σχέδιο νόμου, πέραν της κατάργησης της ΠΥΣ, αλλά όχι των επώδυνων αποτελεσμάτων που παρήγαγε κυρίως όσον αφορά τους κλαδικούς μισθούς, συμπληρώνεται και τροποποιείται ο βασικός νόμος 1876/1990 για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, καθώς και η λειτουργία του ΟΜΕΔ.
Έτσι, όσον αφορά στους κλαδικούς μισθούς και γενικά στις Συβάσεις – πέραν του κατώτερου – το σχετικό άρθρο ορίζει ρητά ότι: «Συλλογικές συμβάσεις εργασίας και διαιτητικές αποφάσεις που έληξαν κατ’ εφαρμογή του άρθρου 2 της ΠΥΣ 6/2012 δεν αναβιώνουν». Εξαίρεση αποτελούν μόνο «Κανονισμοί Εργασίας και Οργανισμοί Προσωπικού που καταρτίστηκαν με συλλογικές συμβάσεις εργασίας οι οποίες έληξαν ή καταργήθηκαν σύμφωνα με την ΠΥΣ». Επί της ουσίας, οι κλαδικοί μισθοί – παρά τα παχιά προεκλογικά λόγια του ΣΥΡΙΖΑ – ξεκινούν από «μηδενική βάση».
Ταυτόχρονα, ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι από το νέο σχέδιο νόμου λείπει ολόκληρο το άρθρο 7 του νόμου 1876/1990, το οποίο όριζε ρητά πως οι ατομικές συμβάσεις ήταν επικρατέστερες μόνο στις περιπτώσεις που είχαν καλύτερους όρους για τους εργαζόμενους. «Οι όροι ατομικών συμβάσεων εργασίας, που αποκλίνουν από τους κανονιστικούς όρους συλλογικών συμβάσεων εργασίας, είναι επικρατέστεροι, εφ’ όσον παρέχουν μεγαλύτερη προστασία στους εργαζόμενους», σημειωνόταν στον προηγούμενο νόμο και το σημείο αυτό απαλείφεται από το νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο οι εργοδότες να οργιάζουν με τις ατομικές συμβάσεις, ακόμα κι αν τελικά υπογραφεί κάποια κλαδική.
Επίσης, στο σχέδιο νόμου έχει απαλειφθεί από το άρθρο 9 του 1876/1990 (στο παρόν σχέδιο, άρθρο 7) το σημείο της πρώτης παραγράφου, με το οποίο ορίζεται πως «κάθε συλλογική σύμβαση εργασίας που προβλέπει διάρκεια ισχύος πέρα από ένα έτος, θεωρείται ότι έχει αόριστη διάρκεια», κάτι που προκαλεί προβληματισμούς.
Το ίδιο έχει απαλειφθεί από το άρθρο 10 του 1876/1990 και η πρώτη παράγραφος όπου επίσης ρητά ορίζεται πως: «Αν η σχέση εργασίας ρυθμίζεται από περισσότερες ισχύουσες συλλογικές συμβάσεις εργασίας, εφαρμόζεται η πιο ευνοϊκή για τον εργαζόμενο. Η σύγκριση και η επιλογή των διατάξεων γίνεται κατά τις παρακάτω ενότητες: α) ενότητα αποδοχών, β) λοιπά θέματα». Και αυτή η απάλειψη τουλάχιστον αδυνατίζει την ρητή υπόδειξη του προηγούμενου νόμου ότι ισχύει για τον εργαζόμενο η ευνοϊκότερη σύμβαση.
Τέλος, το σχέδιο νόμου προβλέπει ότι αντικείμενο της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας μπορεί να είναι και ζητήματα που σχετίζονται με την ίδρυση Επαγγελματικών Ταμείων του νόμου 3029 του 2002. Με τον τρόπο αυτό και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να δώσει ώθηση στη δημιουργία Επαγγελματικών Ταμείων, στο φόντο συρρίκνωσης της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης κατ’ απαίτηση του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Οι εργοδότες εξασφάλισαν αυτό που επιδίωκαν, δηλαδή να μην ισχύσουν τα επιδόματα πολυετίας στους κλαδικούς μισθούς, αλλά αυτά να τεθούν ως αντικείμενο των διαπραγματεύσεων, κάτι βέβαια που τους εξασφαλίζει να κρατήσουν συμπιεσμένους τους κλαδικούς μισθούς και μετά το «θάνατο των μνημονίων» (!) που έχουν διακηρύξει οι κυβερνητικοί παράγοντες.
Όλα αυτά εξασφαλίζονται στην εργοδοσία τη στιγμή που σήμερα το 45% των μισθωτών αμείβονται με μισθούς ίσους ή κάτω από τα 750 ευρώ μεικτά, δηλαδή με τον κατώτερο μεικτό μισθό που ίσχυε πριν από το 2012. Το ίδιο έτος (2012), με αυτόν το μισθό αμείβονταν το 12%, ενώ ένα επιπλέον 5% αμείβονταν με μερική απασχόληση.
Επιπλέον, μέχρι σήμερα έχουν συναφθεί 1.400 επιχειρησιακές συμβάσεις (δεκαπλάσιες από το 2012, που ήταν 140), μέσω των οποίων επιβλήθηκαν μειώσεις από 10% έως 40%. Ειδικότερα, το 80% των επιχειρησιακών συμβάσεων που έγιναν από τις λεγόμενες «Ενώσεις Προσώπων», έριξαν τους μισθούς στα επίπεδα του σημερινού νομοθετημένου κατώτερου μισθού (586 ευρώ μεικτά). Σήμερα, τέλος, περίπου ένα εκατομμύριο μισθωτοί λαμβάνουν τα δεδουλευμένα με καθυστέρηση από ένα μήνα μέχρι και δύο χρόνια, με μέσο χρόνο καθυστέρησης στην καταβολή των μισθών τουλάχιστον τους 5 μήνες.
Πάντως, ακόμα και αυτή η «κουτσή» νομοθετική παρέμβαση του υπουργείου Εργασίας είναι αβέβαιη στην τελική της μορφή, καθώς χρονικά θα συμπέσει με την κεντρική διαπραγμάτευση που θα γίνει συνολικά για τη «νέα συμφωνία» με τους εταίρους. Έτσι η τελική της μορφή εξαρτάται από την έκβαση αυτών των διαπραγματεύσεων. Για παράδειγμα από το βήμα συνεδρίου των Τραπεζιτών ο Γ. Βαρουφάκης δήλωσε ότι: «η κυβέρνηση θέλει νέες έξυπνες εργασιακές σχέσεις και συμβάσεις στον ιδιωτικό τομέα», για τη διαμόρφωση των οποίων βρίσκεται σε επαφή με όλα τα …καλόπαιδα του εργασιακού μεσαίωνα: τον ΟΟΣΑ την και ILO (Διεθνής Οργάνωση Εργασίας), και τους κοινωνικούς εταίρους, (δηλαδή τους επιχειρηματικούς ομίλους μαζί με τους εργοδοτικούς συνδικαλιστές), ώστε οι έξυπνες εργασιακές σχέσεις να μεταφράζονται σε άνοδο της κερδοφορίας των εργοδοτών.

Η εργατική τάξη πρέπει να είναι σε επιφυλακή και να οργανωθεί ακόμα καλύτερα μπροστά στο νέο μνημόνιο που μαγειρεύει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μαζί με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ. Μπροστά στην Πρωτομαγιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, να συζητήσουν οι εργαζόμενοι την προετοιμασία της απεργίας. Να βάλουν στην άκρη τους εργοδοτικούς που χρόνια πριόνιζαν και συνεχίζουν και πριονίζουν τις αντιστάσεις συμμετέχοντας σε έναν νέο κοινωνικό διάλογο αγκαζέ με τους βιομηχάνους. Είναι οι ίδιοι που για άλλη μια φορά βιάζουν έννοιες όπως η ενότητα, μιας και θέλουν ενότητα με τους μεγαλοεπιχειρηματίες, δηλαδή την υποταγή των εργατών. Οι εργάτες, οι άνεργοι, ο λαός του Βόλου, την Πρωτομαγιά απεργεί ταξικά και δυναμικά και συγκεντρώνεται στην Πλατεία Πανεπιστημίου στις 10 το πρωί. Με σύνθημα «Αγώνας, ρήξη, ανατροπή. Ο δικός μας δρόμος χωρίς φτώχεια, ανεργία και μνημόνια».

Εγγραφείτε στην ομάδα Magnesianews στο Viber για να λαμβάνετε ενημερώσεις.
Ακολουθήστε τη ροή Magnesianews στο Google News και μείνετε σε επαφή με ότι συμβαίνει.