“A prima vista”

Από τον Κώστα Παρδάλη και την Κατερίνα Δ. Βεργετάκη

Με την πρώτη ματιά και με κλειστό το ένα μάτι, αντιλαμβάνεται κανείς και πιστεύει, ότι αμφότερες όλες οι πολιτικές δυνάμεις προασπίζονται το κοινό συμφέρον του τόπου, στο όνομα της Δημοκρατίας και της Λαϊκής κυριαρχίας.
Με το άλλο μάτι το πιστεύω καθίσταται άτοπο, διότι δεν χρειάζεται κανείς όταν πιστεύει να αντιλαμβάνεται, διότι η πίστη δεν είναι γνώση πηγάζει εξ αποκαλύψεως.
Δηλαδή το νόημα της εξαρτάται από το αποτέλεσμα ενός θαύματος και απ’ το πόσο ωφέλιμο θα είναι το αποτέλεσμα σ’ αυτόν που το προσδοκά.
Στην περίπτωση μας και προ των πυλών της βούλησης της λαϊκής κυριαρχίας, η παιχθείσα κωμωδία και η περίοδος πλασματικής ευτυχίας έλαβε τέλος και η πολυαναμενόμενη ευτυχία του θαύματος, δεν ήρθε ποτέ.
Έτσι η κωμωδία κατέληξε σε μελόδραμα, οι ηθοποιοί την έκαναν από τα παρασκήνια και οι θεατές, ενώ ανέμεναν ένα ευτυχές τέλος, άρχισαν τα κλάματα και έμειναν με την υπόσχεση από εκπρόσωπο του αγενούς θιάσου ότι το έργο θα ξαναπαιχτεί προσεχώς, με άλλο θίασο πιο κωμικό.
Το θαύμα έμεινε απραγματοποίητο, οι προσδοκώμενοι πίστευαν αλλά δεν αντιλαμβάνονταν, οι θεατρίνοι έπαιζαν κωμωδία και τελικά τους βγήκε μελόδραμα, ο σκηνοθέτης την κοπάνησε στην μέση του έργου, το έργο έμεινε μισοτελειωμένο και τα πανάκριβα εισιτήρια θα ξεπληρωθούν ή σε είδος αν πιαστεί ποτέ όλο αυτό το περιπλανώμενο κοκορομπουλούκι ή στο επόμενο έργο, που θα ξεκινήσει όπως φαίνεται από την αρχή ως μελόδραμα.

Κώστας Παρδάλης

Ανάλυση κειμένου

“Εν αρχή ην ο λόγος”…Στην προκειμένη περίπτωση, ο λόγος του ποιητή και συγγραφέα, Κώστα Παρδάλη.
Διαβάζοντας το συγκεκριμένο κείμενό του, ένα άρθρο πολιτικής επικαιρότητας που πραγματεύεται πολιτικές απόψεις, θεώρησα ότι πρέπει να αναλυθεί. Φυσικά, δεν μπορεί να αναλυθεί ένα κείμενο πολιτικών πεποιθήσεων γι’ αυτές καθαυτές τις απόψεις, μπορεί όμως να αναλυθεί ως κείμενο γραπτού λόγου, δηλαδή, για τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιεί ο συγγραφέας τις λέξεις με σκοπό την έγγραφη διατύπωση των απόψεών του.
“A prima vista” λοιπόν, με την πρώτη ματιά, όχι μόνο του συγγραφέα, αλλά και την πρώτη ματιά του αναγνώστη στο κείμενό του, παρατηρεί κανείς, ότι πρόκειται για ένα δομημένο κείμενο, διαιρεμένο σε παραγράφους, που έχει πρόλογο, κυρίως θέμα και επίλογο. Ο λόγος του ρέει, ενώ η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας είναι απλή και κατανοητή και οι λέξεις γνωστές κι ανεπιτήδευτες.
Με την δεύτερη ματιά όμως, αυτό που κάνει την ειδοποιό διαφορά του από άλλα αντίστοιχα κείμενα, είναι οι λογοτεχνικές αλληγορίες και οι παρομοιώσεις σ’ ένα κείμενο που όπως προείπα, διατυπώνει πολιτικές απόψεις. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο πολιτικός λόγος είναι “στεγνός” και τυποποιημένος, όχι όμως για έναν ποιητή που απ’ ότι φαίνεται, από την προλογική κιόλας παράγραφο φροντίζει να ελκύσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, γράφοντας “Με την πρώτη ματιά και με κλειστό το ένα μάτι…”. Συνεχίζει λοιπόν, στην δεύτερη παράγραφο, διατυπώνοντας μια αντίθεση, μια διαφορά, αναφερόμενος στην δεύτερη ματιά ή ίσως στην κριτική ματιά απέναντι στα πολιτικά δρώμενα ή ίσως θέλει να τονίσει την διαφορετικότητα των απόψεων ακόμη και ενός μόνο ανθρώπου, ο οποίος διερωτάται ενδόμυχα.
Συνεχίζοντας την ανάλυση στο κύριο θέμα, δηλαδή, στην τρίτη, στην τέταρτη και στην πέμπτη παράγραφο, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την παρομοίωση για να διατυπώσει την άποψή του και προκειμένου να περιγράψει την απογοήτευση ενός λαού. Έτσι, παρομοιάζει την απογοήτευση αυτή, σαν ένα θεατρικό έργο που διαφημίστηκε ως κωμωδία με πολλά υποσχόμενους πρωτοεμφανιζόμενους ηθοποιούς και σκηνοθέτη. Περιγράφει λοιπόν την κατάσταση, παρομοιάζοντάς την με μια άλλη αντίστοιχη κατάσταση, στην οποία λίγο ως πολύ, όλοι έχουμε βρεθεί. Έτσι, με στοχευμένο λόγο και περιγραφή, καταφέρνει να κάνει κατανοητή την άποψή του στον αναγνώστη, ενώ στον επίλογο, ο συγγραφέας, συγκεντρώνει με ακρίβεια τα στοιχεία που έχει προαναφέρει, έτσι ώστε να ολοκληρώσει συμπερασματικά το κείμενό του. Ένα κείμενο που βρίθει αλληγοριών και παρομοιώσεων κι ας πραγματεύεται πολιτικές απόψεις.
Συνοψίζοντας την ανάλυση, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι όλα τα γραπτά κείμενα, ανεξαρτήτως περιεχομένου, μπορούν να αναλυθούν για την ποιότητα του γραπτού λόγου και του λεξιλογίου που χρησιμοποιεί ο εκάστοτε συγγραφέας, καθώς επίσης και να εμπλουτιστούν λογοτεχνικά, ξεφεύγοντας έτσι από τις καθιερωμένες νόρμες -στην προκειμένη περίπτωση- του “στεγνού” και τυποποιημένου πολιτικού λόγου.

Κατερίνα Δ. Βεργετάκη

Εγγραφείτε στην ομάδα Magnesianews στο Viber για να λαμβάνετε ενημερώσεις.
Ακολουθήστε τη ροή Magnesianews στο Google News και μείνετε σε επαφή με ότι συμβαίνει.