Μια φορά και ένα καιρό υπήρχε μια δραστηριότητα που την λέγαν “Οικοδομική”.
Στην Ελλάδα πριν δέκα χρόνια στις οικοδομές απασχολούνταν 155.000 εργαζόμενοι, και στα συναφή με την οικοδομή επαγγέλματα και επιχειρήσεις, απασχολούνταν άλλοι 270.000 εργαζόμενοι. Σήμερα (2016) οι αντίστοιχοι αριθμοί είναι μειωμένοι κατά 94%!.
Στο Νομό Μαγνησίας το 2005 στις οικοδομές εργάζονταν 4.630 άτομα και το 2016 εργάσθηκαν 145 άτομα, έτσι αυτά τα χρόνια χάθηκαν 4.850 θέσεις εργασίας (όσο πέντε ΑΓΕΤ), χώρια οι απώλειες στις συναφείς επιχειρήσεις και επαγγέλματα, όπου χάθηκαν τουλάχιστον διπλάσιες.
Σε επίπεδο χώρας, λόγω της εκμηδένισης της οικοδομικής δραστηριότητας οι απώλειες υπολογίζονται:
1. Απώλεια φόρων 3,12 δις ευρώ ετησίως (όσο ένα μνημόνιο).
2. Απώλεια ασφαλίστρων 1,87 δις ευρώ ετησίως (όσο το έλλειμα του ΕΦΚΑ.
3. Απώλεια επενδεδυμένων κεφαλαίων (τζίρος) 8 δις ευρώ (όσο το μισό ΕΣΠΑ 2014-2020).
Η οικοδομική δραστηριότητα ελάχιστα προϊόντα εισάγει, αντιθέτως φέρνει και αρκετό συνάλλαγμα (αλλοδαποί αγοραστές).
Το παραπάνω “παραμύθι” είναι “αφιερωμένο εξαιρετικά” σε όσους “φωστήρες” της πολιτικής και της οικονομίας, που μας λέγαν ότι η οικοδομική δραστηριότητα είναι αντιπαραγωγική και αντιαναπτυξιακή και ότι οι “πόροι” πρέπει να κατευθύνονται προς την (ανύπαρκτη) Ελληνική Silicon Valey, άποψη με την οποία ευχαρίστως θα συμφωνούσα, αν παράλληλα δεν ήξερα ότι «τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους ……», εμείς βέβαια έχουμε “επιδέξιο κάλο” μόνο στο μυαλό. Αναμφίβολα υπάρχουν και εξαιρέσεις…..
