Με αφορμή την έναρξη της καινούργιας σχολικής χρονιάς, θα ήθελα να μοιράζω μαζί σας τις σκέψεις μου σχετικά με την διατροφή των παιδιών.
Όλο το καλοκαίρι, οικογένειες απ’ όλο τον κόσμο μας επισκέφτηκαν στο εστιατόριο και παρατήρησα το εξής: οι γονείς ζητάνε για τα παιδιά μακαρόνια άσπρα, συχνά χωρίς καν τυράκι, πατάτες, κτλ… και στην καλύτερη περίπτωση ένα μοσχάρι κοκκινιστό. Μου ζητάνε “nuggets”, ketchup ή χαζά άνοστα παιδικά μενού, που-εννοείται- αρνιέμαι να έχω στην κάρτα μου, γιατί πιστεύω -και το έχω διαπιστώσει με τα παιδιά μου- ότι η σωστή διατροφή είναι θέμα εκπαίδευσης. Με ποιο μαγικό ραβδί ένα παιδί να μεταμορφωθεί σε ενήλικας με σωστή διατροφή όταν όλα του τα παιδικά χρόνια έχει φάει μόνο πατάτες, κρέας και μακαρόνια;
Όταν φτάνει στην ηλικία των 7- 8 μηνών, το μωρό απλώνει το χέρι και βάζει στο στόμα του ότι αρπάζει. Στο θέμα του φαγητού, αυτό σημαίνει ότι το σώμα του είναι έτοιμο να ανακαλύψει τον κόσμο των γεύσεων.
Δώστε του να τα δοκιμάσει όλα: ξινά, γλυκά, πικρά και αλμυρά. Δώστε του δυνατές γεύσεις, είναι σε μία φάση ανακάλυψης του κόσμου. Όταν κλείνει το πρώτο του έτος και κόβεται η όρεξή του-διότι μειώνεται ο ρυθμός ανάπτυξής του- πρέπει να συνεχίζουμε να του προτείνουμε απ’ όλα και να μην πέφτουμε στις εύκολες λύσεις με την δικαιολογία ότι «δεν τρώει τίποτα άλλο». Θέλει πολλή υπομονή και επιμονή, όπως σ’ όλες τις εκμαθήσεις: την γραμματική δεν μαθαίνεται ούτε σ’ ένας μήνας, ούτε σ’ ένα χρόνο, οι δάσκαλοι θα συμφωνήσουν μαζί μου. Για να μάθει κανείς μουσική, θέλει χρόνια πολλά. Για να αποκτήσει ένα γυμνασμένο σώμα, χρειάζεται πολύς καιρός. Το ίδιο με το φαγητό. Είναι καθημερινό μάθημα ζωής. Μέσα στην ευχαρίστηση του φαγητού, αποκτάει το παιδί και την υγεία του.
Δεν είναι δυνατόν να δούμε ένα παιδί 14 χρονών να πιει λίτρα ολόκληρα cola καθημερινά όπως είχαμε το παράδειγμα φέτος! Δεν είναι δυνατόν μικρούτσικα παιδάκια να φάνε πατάτες τηγανιτές με ketchup και να μην δοκιμάζουν το ψάρι και τα φρούτα! Εμείς οι γονείς είμαστε υπεύθυνοι. Δεν μπορούμε να αρνιόμαστε την ευθύνη των παιδιών μας με την δήθεν δικαιολογία ότι «δεν του αρέσουν»! Δικό μας το θέμα να κάνουμε το παιδί να τα τρώει όλα. Τα νοσοκομεία έχουνε πλημμυρίσει από παχύσαρκα παιδιά με χοληστερίνη και ζάχαρο. Είμαστε υπεύθυνοι γι’ αυτήν την κατάσταση.
Επίσης, είδα φέτος έντονα ένα καινούργιο φαινόμενο: τάμπλετ στα χέρια των παιδιών την ώρα του φαγητού. Τα παιδιά τρώνε οτιδήποτε σε απόλυτη ησυχία, αφήνοντας τους ενήλικες να απολαύσουν το γεύμα τους. Ποτέ δεν ήμουν της γνώμης « Δεν μιλάμε και το πιάτο μας κοιτάμε». Αντίθετα, στο τραπέζι μου αρέσει να συζητήσουμε, να ανταλλάξουμε ιδέες και συχνά έχουμε έτσι λύσει προβλήματα και απορίες. Τα τάμπλετ στο τραπέζι -και μάλιστα σε εστιατόριο και διακοπές- απομονώνουν τον καθένα, κόβει όλη την επικοινωνία. Κοιτώντας μία οθόνη, το παιδί δεν δίνει καθόλου σημασία σ’ αυτό που τρώει μηχανικά και απορώ μ’ αυτό τον τρόπο τι είδος κοινωνία ετοιμάζουμε…
Είμαι πεπεισμένος ότι το οικογενειακό τραπέζι είναι από τις ωραιότερες στιγμές στην ζωή μας. Ας το απολαύσουμε υπεύθυνα!
