Σύγχρονη πραγματικότητα, για την οποία λέγαμε και γράφαμε καιρό τώρα, αλλά δε νομίζω να την είχαμε αντιληφθεί σε τέτοιο μέγεθος τουλάχιστον, αποτελεί το πλαστικό χρήμα.
Δε γνωρίζω κατά πόσο η κοινωνία μας ήταν έτοιμη για να προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό σε δοσοληψίες μέσω πιστωτικών ή χρεωστικών καρτών των τραπεζών, όμως τα capital controls, είναι αυτά που επίσπευσαν σε κάθε περίπτωση, τις χιλιάδες αιτήσεις συνταξιούχων και εργαζομένων που εκκρεμούν στις τράπεζες για την έκδοση των καρτών.
Τα capital controls επίσης, είναι αυτά που μας έκαναν να σκεφτόμαστε ακόμη περισσότερο και καλύτερα, πόσα χρήματα και που πρέπει να ξοδέψουμε, ώστε να μας φθάσουν τα 60 ημερησίως αρχικά και τα 420 ευρώ εβδομαδιαίως ακολούθως…
Μου προκάλεσε πάντως τρομερή εντύπωση, το γεγονός, ότι θα έφθανε ο καιρός, η κάρτα να μπορούσε να αντικαταστήσει το χρήμα, σε όλες μας σχεδόν τις συναλλαγές… Ίσως εξαιτίας της νέας συνήθειας χρήσης για το κάθε τι αγοράζουμε, ίσως και από πραγματική έλλειψη ρευστότητας, φθάσαμε να την έχουμε στο χέρι μας, ακόμη και για την αγορά τσιγάρων ή πολύ περισσότερο για την αγορά …τσίχλας.
Είναι χαρακτηριστικό, αυτό που άκουσα σε περίπτερο, όταν κύριος, που ζήτησε να αγοράσει τσιγάρα, ρώτησε ταυτόχρονα εάν υπάρχει «μηχανάκι» για κάρτες, όπως επίσης, μία νεαρή κυρία, η οποία αγοράζοντας σε μεγάλο πολυκατάστημα ένα παιχνιδάκι αξίας 1,30 ευρώ, πλήρωσε δίνοντας πιστωτική κάρτα… Μιλάμε λοιπόν πράγματι για μια νέα σύγχρονη, για τα ελληνικά δεδομένα τουλάχιστον, πραγματικότητα…
