Ώρα ανασκόπησης, λίγο πριν να έρθω αντιμέτωπη με την κάλπη. Χρειάζεται, και για να θυμηθώ τι έγινε μέχρι σήμερα, αλλά και για να μην ξαναπέσω στα ίδια λάθη. Και σκέφτομαι, πως ήταν στα τέλη του 2011, η χώρα καταφεύγει σε μια πειραματικού τύπου συγκυβέρνηση. Τρία πολιτικά κόμματα (ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία, ΛΑΟΣ) αποφασίζουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους, ύστερα από μια βραχυπρόθεσμη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στοχεύοντας στην οικονομική και πολιτική σταθερότητα.
Το Μάιο του 2012, ύστερα από εκλογές, δημιουργείται συγκυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία και ΔΗΜΑΡ), με πρόεδρο της κυβέρνησης τον κ. Σαμαρά. Η συγκυβέρνηση σε λίγο χρονικό διάστημα έγινε διπολική (μετά την απομάκρυνση του Κουβέλη και της κοινοβουλευτικής ομάδας του). Η συγκυβέρνηση συνέχισε την πολιτική λιτότητας και του κουρέματος σε μισθούς και σε συντάξεις. Η κοινωνική δυσαρέσκεια του κόσμου έντονη.
Εν έτη 2014 και φθάνοντας λίγο πριν το 2015, ο κ. Σαμαράς αποτυγχάνει να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Σταύρο Δήμα και να συγκεντρώσει τον αριθμό των 180 βουλευτών για την εκλογή του. 25η Ιανουαρίου του 2015 ορίστηκε η εκλογική μονομαχία.
Ο κ. Σαμαράς έχει δηλώσει πως δεν φοβάται και πιστεύει πως τις εκλογές θα τις κερδίσει, ακολουθώντας το μοντέλο της πολιτικής που είχε τα τελευταία 2,5 χρόνια. Ο ίδιος δήλωσε πως η δημοκρατία χρειάζεται αλήθεια και ευθύνη. Παρόλα αυτά, έχασε μεγάλη μερίδα ανθρώπων που τον στήριζαν.
Από την άλλη, ο κ. Τσίπρας φαντάζει ως το ακλόνητο και αδιαφιλονίκητο φαβορί, καθώς συνεχώς τονίζει και μιλάει για κατάργηση των μνημονιακών συμβάσεων και έναρξη μιας πολιτικής που θα αποσκοπεί στην εξυγίανση της οικονομίας και της κοινωνίας. Ρομαντική, όπως είμαι, θέλω να πιστεύω, αγαπημένε μου αναγνώστη, πως οι εκλογές θα έχουν μια υγιή εξέλιξη. Αλλά για να γίνει αυτό, σε αυτές τις εκλογές πρέπει ο καθένας να σκεφτεί κριτικά και να κρίνει με βάσει την ατομική του βούληση. Δυστυχώς, την πολυτέλεια για τις εκλογές δεν την έχουμε. Γιατί η οικονομική κρίση δεν έχει σταματήσει, αλλά υφίσταται και θα συνεχίζει να υπάρχει. Ο καθένας είναι υπόλογος της ψήφου του και της συνείδησής του.
Εάν κάτι διδαχθήκαμε μέσα από την κρίση που μας βασανίζει τα τελευταία χρόνια, είναι πως οι μικροκομματικές σκοπιμότητες και η εγωιστική διαχείριση της ψήφου πρέπει να αποτελέσουν κατάλοιπο ενός κακού παρελθόντος.
Θα πρέπει ο καθένας από μας τους πολίτες (γιατί στο πολίτευμα της δημοκρατίας όλοι είμαστε υπεύθυνοι) να έχει αμερόληπτη και αντικειμενική στάση απέναντι στα κοινά, γιατί έτσι διασφαλίζεις και το αύριο του τόπου σου…Καλή ψήφο αγαπημένε μου!
