Ζωή φαστ φουντ…

Σοκ. Να περπατάς στο δρόμο και στο απέναντι πεζοδρόμιο να βλέπεις την κοπέλα που έρχεται προς το μέρος σου, να φορά την ίδια μπλούζα με εσένα. Καλά να πάθω. Κορόιδευα τις υπόλοιπες γυναίκες που τις έβλεπα να βγαίνουν έξω και να είναι πανομοιότυπα ντυμένες. Με διαφορετικό σωματότυπο, όλες φοράνε τα ίδια χρώματα, τις ίδιες μπλούζες, τα ίδια κοσμήματα, ακόμη και το ίδιο ύφος. Έτσι είναι.

Όταν αποφασίζεις να πας για ψώνια και επιλέγεις μαγαζιά που διαθέτουν ρούχα – φασόν, αυτά παθαίνεις. Γιατί την ίδια σκέψη που έκανες εσύ, σίγουρα την έκαναν και άλλοι πενήντα, με μοναδικό σκοπό ότι στο συγκεκριμένο μαγαζί μπορεί τα είδη να είναι πιο φθηνά. Στην ουσία γνωρίζουν ότι δεν είναι έτσι, απλά έχουμε και μια χαζοψώρα και νομίζουμε ότι αν ψωνίσουμε από το ένα μαγαζί ή το άλλο, ανεβαίνει και το επίπεδο μας. Δεν με πειράζει όμως τόσο πολύ η ενδυματολογική αυτή ομοιογένεια, άλλωστε αυτή αντανακλά τον τρόπο που σκεφτόμαστε και λειτουργούμε. Με ενοχλεί όμως πως όπως ακριβώς ψάχνουμε να ψωνίσουμε το φθηνό μπλουζάκι ή παντελόνι, ακόμη και το γιαουρτάκι μας από το μάρκετ, έτσι ακριβώς αναζητούμε και στην καθημερινή μας ζωή το εύκολο, το πιο γρήγορο. Αυτό που δεν θα μας πιέσει, που θα «κάνουμε την δουλειά μας», τους ανθρώπους που δεν ζητάνε και πολλά από εμάς, απλά τους θέλουμε έτσι για να περνάει πιο ευχάριστα η ώρα μας, σχέσεις χωρίς ουσία, απλά για να μην νιώθουμε μόνοι.

Μη γελιόμαστε, οι περισσότεροι αυτό κάνουμε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι και το σωστό. Ξέρεις, καμιά φορά αναρωτιέμαι, που πήγε εκείνη η φιλοσοφία των μεγαλύτερων, που δεν υπολόγιζαν χρήματα, αρκεί αυτό που θα έπαιρναν να άξιζε, να ήταν ποιοτικό και να κρατούσε. Το ίδιο έπρατταν και στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Σε αντίθεση με εμάς, που μπορούμε να αλλάξουμε στο λεπτό από ρούχα, παπούτσια και κινητά μέχρι ανθρώπους που μέχρι χθες μπορεί να λέγαμε ότι τους αγαπούσαμε.

Δεν ξέρω αν η οικονομική κρίση συντέλεσε στο γεγονός της «φαστ φουντ» ζωής μας, αλλά δεν μπορούμε να κρυβόμαστε πίσω από αυτή την δικαιολογία για όλα τα στραβά και ανάποδα που μας συμβαίνουν. Κανένα ρούχο και καμία μάρκα αυτοκινήτου δεν είναι ικανό να σε διαφοροποιήσει από τον «σωρό». Προσωπική μου άποψη. Όπως επίσης ότι το επίπεδο μας δεν κρίνεται από τη μάρκα των παπουτσιών μας, ούτε από τα πόσα χρήματα έχουμε στην τράπεζα. Το πώς μεγαλώνουμε, τι διδασκόμαστε, τι γνώσεις παίρνουμε από το σχολείο, τη ενημέρωση και από πού τη λαμβάνουμε, τι ανάγκες έχει ο καθένας από εμάς, είναι ορισμένα από αυτά που μας ορίζουν. Και όπως λέει και μια φίλη: καλό και το πλατσούρισμα στα βοτσαλάκια αλλά τη μαγεία την ανακαλύπτει κανείς μόνο όταν κολυμπήσει στον βυθό…

Εγγραφείτε στην ομάδα Magnesianews στο Viber για να λαμβάνετε ενημερώσεις.
Ακολουθήστε τη ροή Magnesianews στο Google News και μείνετε σε επαφή με ότι συμβαίνει.