Θυμάσαι;

Πέρασαν χρόνια από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μικρή, να σκέφτομαι πότε επιτέλους θα μεγαλώσω, θεωρώντας ότι μόνο έτσι θα μπορούσα να κάνω αυτά που τώρα θέλω σαν παλαβή, αλλά δεν μπορώ. Και μεγάλωσα. Και να σου πω κάτι, αγαπημένε μου γνώση; Καμία σχέση. Θυμάμαι, τότε μικρή, να θέλω να αφήνω τα νύχια μου μακριά, και αν είναι δυνατόν, να τα βάφω με εκείνες τα πολύχρωμα μανό που έφερνε η θεία Γεωργία από την Αμερική. Και μεγάλωσα. Και τώρα αν μου πεις να αφήσω νύχια θα σε κοιτάξω περίεργα, γιατί δεν μπορώ να δουλέψω αν τα νύχια μου δεν είναι κομμένα κοντά.

Θυμάμαι επίσης μικρή να ψάχνω παντού να βρω τα τακούνια της μαμάς και να τα φοράω. Και να πηγαίνω πέρα – δώθε και να απολαμβάνω να ακούω εκείνο το τάκα-τουκα που έκαναν στο πλακάκι. Και μεγάλωσα. Και τώρα δεν μπορώ να βγάλω από τα πόδια τα αθλητικά παπούτσια. Θυμάμαι μικρή να ακούω τους μεγαλύτερους να κάνουν σοβαρές συζητήσεις. Και ενώ προσπαθούσα, δεν μπορούσα να καταλάβω για ποιο πράγμα μιλάνε. Και έλεγα, δεν θα μεγαλώσω να μπορώ να μιλάω και εγώ έτσι με τους δικούς μου φίλους; Και μεγάλωσα. Και όταν βρισκόμαστε με τους φίλους μου, το μόνο που θέλουμε είναι να ξεφύγουμε από τα τετριμμένα της καθημερινότητας και το ρίχνουμε στη σαχλαμάρα. Θυμάμαι μικρή να σκαλίζω στο μπάνιο τα καλλυντικά της μητέρας μου. Να βάζω σκιές και κραγιόν, να κοιτιέμαι στον καθρέφτη και ο Καραγκιόζης μπροστά μου να φάνταζε κούκλος. Και περίμενα πότε θα έρθουν οι Απόκριες για να μπορώ να βαφτώ και εγώ για να βγω έξω.

Και μεγάλωσα. Και ξυπνάω, και ενώ θέλω να βαφτώ, βαριέμαι τόσο πολύ, που το να βάλω μάσκαρα μου φαίνεται σωστό μαρτύριο. Θυμάμαι μικρή, που μας κυνηγούσε η μαμά να μας κάνει μπάνιο. Το τι δικαιολογίες βρίσκαμε για να τα αποφύγουμε δεν λέγεται. Με το ζόρι μας τσαλαβουτούσε. Και έλεγα από μέσα μου πως αν θα γίνω μεγάλη, θα κάνω όποτε θέλω εγώ μπάνιο. Μέχρι που μεγάλωσα και κάνω μπάνιο κάθε μέρα, ίσως και περισσότερες. Θυμάμαι μικρή να πηγαίνουμε στο παζάρι και να αγοράζω όχι κούκλες, αλλά κουζινικά, για να παίζω με τις φίλες μου «δουλειές» (άκου να δεις παιχνίδι). Με τα κατσαρολικά μας, τα ποτήρια και τα μαχαιροπίρουνα, να μαγειρεύουμε και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο.

Και μεγάλωσα. Και δεν έχω τον χρόνο που θα ήθελα για να μαγειρέψω, ούτε να ασχοληθώ όσο θα ήθελα με το σπίτι μου. Θυμάμαι που πριν από 35 χρόνια γεννιόμουν, και σήμερα, στα γενέθλια μου, νιώθω τόσο τυχερή που μεγάλωσα όπως μεγάλωσα και το κυριότερο; Έχοντας ανθρώπους στη ζωή μου που με αγαπούν, επειδή είμαι ο εαυτός μου, ή, σωστότερα, που μ’ αγαπούν παρ’ όλο που είμαι ο εαυτός μου…

Εγγραφείτε στην ομάδα Magnesianews στο Viber για να λαμβάνετε ενημερώσεις.
Ακολουθήστε τη ροή Magnesianews στο Google News και μείνετε σε επαφή με ότι συμβαίνει.