Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγόρι που ζούσε σε μια πολιτεία και δεν του άρεσε τίποτα σ’ αυτήν και ήθελε να την αλλάξει. Περπατούσε στον δρόμο και παρατηρούσε ανθρώπους να κοιμούνται στα παγκάκια, παιδιά να κλαίνε επειδή δεν έχουν να φάνε και αυτό δεν του άρεσε. Άλλους πάλι τους έβλεπε να κλέβουν και άλλους να χτυπούν κάποιον γιατί δεν συμφωνούσαν μ’ αυτά που τους έλεγε. Και αυτό δεν του άρεσε.
Μια μέρα λοιπόν, είπε στον φίλο του:
-Δεν μου αρέσουν αυτά που βλέπω στην πολιτεία μας και θέλω να τα αλλάξω.
-Μόνο στα όνειρά σου, του είπε γελώντας ο φίλος του.
Τότε το αγόρι αποφάσισε να μιλήσει στον άρχοντα της πολιτείας. «Δεν μπορεί, αν του πω τι συμβαίνει, θα με καταλάβει…» είπε και την επόμενη μέρα πήγε να τον συναντήσει .
-Τι θέλεις από μένα, άνθρωπέ μου; είπε ο άρχοντας με δυνατή φωνή.
-Το μόνο που θέλω, είναι με βοηθήσετε να αλλάξουμε την πολιτεία. Δε βλέπετε αυτό που βλέπω; Παιδιά να πεινάνε, παιδιά να μην πηγαίνουν σχολείο; Δε βλέπετε ανθρώπους να φοβούνται να μιλήσουν; Να φοβούνται να βγουν στον δρόμο για να μην τους χτυπήσουν;
– Αυτό μόνο στα όνειρά σου…Πώς τολμάς και μιλάς έτσι σε μένα; Εξαφανίσου από μπροστά μου, είπε ο άρχοντας γελώντας κι αυτός ακριβώς όπως ο φίλος του.
Φεύγοντας το αγόρι απογοητευμένο, αναρωτιόταν γιατί του έλεγαν «Μόνο στα όνειρά σου». Δεν μπορούσε να το καταλάβει… ώσπου του ήρθε μια ιδέα!
-Μήπως να κοιμηθώ πολύ βαθιά και να δω όνειρα; Λες να εννοούν αυτό; σκέφτηκε.
Η νύχτα ήρθε και πράγματι το αγόρι κοιμήθηκε βαθιά και είδε όνειρα. Ξύπνησε το πρωί και ήταν χαρούμενο. Δε βγήκε από το σπίτι του παρά μόνο όταν σχεδίασε σ’ ένα μεγάλο χαρτί τα όνειρά του. Όλοι τον κοιτούσαν και απορούσαν τι ήταν αυτό που είχε σχεδιάσει. Και όταν κάποιος τον ρώτησε κοροϊδευτικά:
– Ε, εσύ, τι μουτζούρες είναι αυτές στο χαρτί σου;
Του απάντησε:
– Δεν είναι μουτζούρες. Σχεδίασα τα όνειρά μου! και με γρήγορες κινήσεις ανοίγει το χαρτί.
Τότε όλοι έμειναν έκπληκτοι να κοιτούν και το αγόρι τους εξήγησε.
-Τα όνειρα που σχεδίασα είναι για την πολιτεία μας. Μια πολιτεία που θα έχει σπίτια. Πολλά σπίτια. Θα έχει και φαγητό. Να, το βλέπετε; Πολύ φαγητό και νερό να φτάνει για όλους. Και σχολεία για τα παιδιά. Και ανθρώπους που δεν αφήνουν κανέναν να τα πειράξει. Δεν θα κυλάει ούτε ένα δάκρυ σ’ αυτήν την πολιτεία. Α! Και εδώ θα φτιάξω και ένα μεγάλο σπίτι που θα λέγεται Κόσμος και θα χωράνε όσοι έρχονται και από άλλες πολιτείες.
Αυτά είπε το αγόρι και από τότε προσπαθεί ακόμη να φτιάξει αυτήν την πολιτεία. Μπορεί να μην το έχει πετύχει αλλά σίγουρα έχει πετύχει να έχει δικαίωμα στα όνειρα! Όσο για την πολιτεία; Αν ΟΛΟΙ βοηθήσουν, τότε σίγουρα θα χτιστεί.
Και έζησαν αυτοί καλά και ‘μείς καλύτερα.
