Εν μέσω θέρους, και ενώ θα έπρεπε, υπό φυσιολογικές συνθήκες να απολαμβάνουμε τις διακοπές μας και τη χαλαρότητα των ημερών, στις συζητήσεις μας, δεν έχουμε πάψει στιγμή να εκφράζουμε τους προβληματισμούς, τις αγωνίες και το άγχος μας για το πώς θα μας βρει ο χειμώνας που έρχεται.
Έχω χάσει το λογαριασμό, αγαπημένε μου αναγνώστη, με το πόσος καιρός έχει περάσει από τότε που μας βρήκε η οικονομική κρίση. Θα μου πεις, δεν έχει και πολύ σημασία ο χρόνος, αλλά ο τρόπος που όλο αυτό μας συνέβη. Περάσαμε από πολλές δύσκολες καταστάσεις, ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων εξακολουθεί να βιώνει την εξαθλίωση, ενώ εκατομμύρια είναι οι άνεργοι. Περάσαμε κρίση ταυτότητας, πολιτισμού, κοινωνίας και ακόμη δεν την έχουμε ξεπεράσει πλήρως. Η ζωή συνεχίζεται, λένε οι μεγαλύτεροι, που σαφώς έχουν περάσει και χειρότερες μέρες από αυτές που ζούμε οι νεότεροι, αλλά αν δεν ζήσεις στο πετσί σου τι πάει να πει να μην έχεις ούτε ένα πιάτο να φας, σίγουρα δεν μπορείς να νιώσεις πως είναι να είσαι παντελώς ξεκρέμαστος και να μην έχεις από πού να στηριχτείς. Η αλήθεια όμως είναι αυτή.
Πως η ζωή δεν έχει σταματήσει λεπτό. Μπορεί οι συνθήκες να έχουν αλλάξει, μπορεί πράγματα να τα βιώνουμε διαφορετικά απ’ ότι στο παρελθόν, μπορεί και εμείς οι ίδιοι να έχουμε αλλάξει, όμως συνεχίζουμε να πορευόμαστε. Άλλοτε εύκολα, άλλοτε πιο δύσκολα, άλλοτε γεμάτοι αμφιβολία για το αύριο που μας περιμένει, αλλά εμείς δεν ξέρουμε τι έχουμε να περιμένουμε από εκείνο. Πέρα από τα παχιά λόγια των πολιτικών, που προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ανάπτυξη είναι στο δρόμο, όλοι εμείς δεν βλέπουμε παρά μόνο την κρίση να έχει κατσικωθεί στην πλάτη μας και να της έχει καλοαρέσει τόσο πολύ που μας βλέπει να ταλαιπωριόμαστε και με δυσκολία να τα βγάζουμε πέρα, που δεν λέει με τίποτα να φύγει. Και όμως, μέσα από αυτή την κρίση, που λεφτά σαφώς και δεν υπάρχουν, έχουν αναδειχτεί στα μάτια μου δεκάδες ήρωες της καθημερινότητας, που εξακολουθούν να προσπαθούν, να έχουν ιδέες, πείσμα, να ρισκάρουν, μέσα από τις όποιες αντιξοότητες και τις τρικλοποδιές που βάζει η πολιτεία, και να πετυχαίνουν.
Καθημερινούς ήρωες, που δεν έχασαν ούτε για μια στιγμή το χαμόγελο και την αισιοδοξία τους και που ακόμη και τις πιο δύσκολες στιγμές τους, εκεί που φτάνεις στο σημείο να σηκώσεις τα χέρια ψηλά, από κάπου αντλούσαν δύναμη και τελικά συνέχιζαν να δημιουργούν και να εξελίσσονται. Μη ψάχνεις μακριά. Δίπλα μας είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Μπορεί να είναι ο επιχειρηματίας που δεν έβαλε λουκέτο στο μαγαζί του και προσπαθεί με νύχια και δόντια να κρατήσει την επιχείρησή του ζωντανή. Μπορεί να είναι ο φούρναρης της γειτονιάς, ο περιπτεράς, εμείς οι καταναλωτές, που αν και τα βγάζουμε δύσκολα πέρα, προσπαθούμε να στηρίξουμε την τοπική μας αγορά. Και χαίρομαι, αγαπημένε μου, που μέσα στην τόση δυστυχία, υπάρχουν ακόμη εκείνοι που το παλεύουν, αποδεικνύοντας ότι είμαστε πολύ δυνατοί από όσο κάποιοι πιστεύουν, ίσως από ότι πιστεύαμε και εμείς για τους ίδιους μας τους εαυτούς.
