Ποτέ δεν πίστευα ότι μια τέτοια κίνηση μπορεί να προκαλέσει τόσα συναισθήματα. Ανοίγεις την παλάμη σου και εκφράζεσαι στον πιτς φιτίλι, αγαπημένε μου αναγνώστη. Ναι, δεν κατάλαβες λάθος. Για την γνωστή και τόσο αγαπημένη μούντζα σου μιλάω, για εκείνο το άνοιγμα των δαχτύλων που έχει ως μοναδικό προορισμό εκείνο που νομίζεις ότι έχει φταίξει κάπου. Τυχαία νομίζεις το έχουν ανακηρύξει σε σήμα κατατεθέν μας; Μέσω αυτού εκφράζουμε τον θυμό, την αγανάκτηση, την οργή μας. Και ξέρεις που την χρησιμοποιούμε περισσότερο ε; Μα που αλλού φυσικά. Όταν οδηγάμε.
Γιατί πώς να το κάνουμε. Όταν πιάνει το τιμόνι ο Έλληνας ξεχνά τους καλούς του τρόπους και γίνεται λιγάκι έως πολύ νευρικός. Μόνο εκείνος είναι άσος στην οδήγηση και όποιος άλλος βρεθεί δίπλα του και διαφέρει από εκείνο που εκείνος θεωρεί σωστή οδηγική συμπεριφορά ανακηρύσσεται σε εχθρό του. «Τράβα να πλύνεις κανένα πιάτο» είναι η αγαπημένη του έκφραση που πηγαίνει φυσικά σε γυναίκες οδηγούς και όλοι οι υπόλοιποι είναι απλώς βλάκες, ζωντόβολα, ανίδεοι που νομίζουν ότι πήραν ένα τιμόνι και ποιος είδε το Χάρο και δεν τον φοβήθηκε. Και επειδή τι να σου κάνουν λίγα μπινελίκια που ρίχνεις, δεν σε καλύπτουν όπως και να το κάνουμε, ρίχνεις και το φάσκελο σου και έρχεται το πράγμα στα ίσια του. Θέλεις γιατί άναψε πράσινο και δεν πρόλαβες να φύγεις σφαίρα; Θέλεις γιατί δεν πάρκαρες καλά το αυτοκίνητο σου, ενώ θα μπορούσε να είχε παρκάρει και αυτός τώρα; Θέλεις γιατί ο οδηγός ταξί σταματάει όπου θέλει για να κατεβάσει κόσμο; Θέλεις γιατί ο άλλος σταμάτησε μέσα στην μέση του δρόμου και δεν άναψε τα αλάρμ; Υπάρχουν πολλά παραδείγματα τα οποία μπορώ να σου αναφέρω. Η μούντζα ταιριάζει για όλες τις περιπτώσεις, τι να λέμε τώρα.
Ειδικά σε κάποιους που σε εκνευρίζουν, που σε ενοχλούν, που δεν συμπεριφέρονται όπως εσύ θα ήθελες. Θέλεις σε δημοσιογράφους που υποτίθεται ότι τρομοκρατούν τον κόσμο; Θέλεις στον οδηγό που σε έλουσε από πάνω μέχρι κάτω περνώντας με ταχύτητα από μια λακκούβα γεμάτη από νερά; Θέλεις από το σχόλιο που θα ακούσεις ότι έκαναν για σένα κάτι δήθεν φίλοι; Καλά, για να μην λέω μόνο για τους άλλους, εγώ στον εαυτό μου έχω ρίξει κάτι ωραιότατα φάσκελα που τα ευχαριστήθηκα, δεν ξέρεις πόσο. Ξέρεις τι ευεργετικό είναι το αυτομούντζωμα; Δοκίμασε το και θα με θυμηθείς, αγαπημένε μου. Ρίχνεις το φάσκελο σου και τελειώνεις, είσαι ήσυχος με την συνείδηση σου πως έχεις καταλάβει τις βλακείες και τα λάθη που έκανες. Γι αυτό σου λέω. Δώσε φάσκελο με την ψυχή σου. Είναι στο αίμα μας, αν μη τι άλλο. Και ένας τρόπος εκτόνωσης, ανώδυνος, όσο και να το πεις. Γιατί όλα μπορεί να μας τα πάρουν, την μούντζα όμως δεν θα μπορέσει κανείς να μας την στερήσει. Πολύ απλά γιατί πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα την αξίζει να του την χαρίσουμε…
