«Η προσπάθεια απαγόρευσης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας, ύστερα από αίτημα του Υπουργείου Δικαιοσύνης το οποίο κατηγορεί τους κομμουνιστές για υποστήριξη των αυτονομιστών ανταρτών, επιφέρει ισχυρό πλήγμα στην Δημοκρατία και στις αντιφασιστικές παραδόσεις των λαών της Ευρώπης.
Η απόπειρα αποκλεισμού από την πολιτική ζωή ενός κόμματος με μεγάλη ιστορία στους αγώνες ενάντια στον φασισμό συνιστά ενέργεια απόλυτα φασιστική, που είναι αποτέλεσμα της παράλογης και ανεδαφικής εξίσωσης του κομμουνισμού με τον φασισμό. Να σημειωθεί δε ότι μία από τις πρώτες αποφάσεις της ουκρανικής κυβέρνησης μετά την ανατροπή του Γιανουκόβιτς ήταν η αποποινικοποίηση της ναζιστικής προπαγάνδας.
Εκφράζω τη βαθιά μου λύπη και αντίθεση, γιατί εάν τελικά τεθεί εκτός νομιμότητας το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ουκρανίας, άλλη μια μαύρη σελίδα θα γραφτεί στην σύγχρονη ιστορία του εκφασισμού της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, που βιώνουν οι λαοί της Ευρώπης εντονότερα τα τελευταία χρόνια, ως τραγικό παράγωγο του ακραίου νεοφιλελευθερισμού που τροφοδοτεί την άνοδο ακροδεξιών στοιχείων, αλλά και την απενοχοποίησή τους.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο αποκλεισμός του ΚΚ της Ουκρανίας βγαίνει από τα στενά του τοπικά όρια και αφορά άμεσα την Ελλάδα και όλους τους λαούς της Ευρώπης. Η παρακάτω ρήση, άλλωστε, του μεγάλου συγγραφέα Μπέρτολτ Μπρεχτ είναι κάτι παραπάνω από επίκαιρη: « Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό, δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός. Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου …».»
