Στην ανάγκη εφαρμογής μιας νέας πολιτικής φαρμάκου στέκεται ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ), καταθέτοντας σειρά προτάσεων προς αυτήν την κατεύθυνση.
Σε έκθεσή του, ο ΣΕΒ σημειώνει ότι οι πολιτικές εξυγίανσης και μεταρρύθμισης της πολιτικής υγείας που υλοποιήθηκαν στα χρόνια της κρίσης, δεν έχουν θεραπεύσει δομικές αναποτελεσματικότητες του συστήματος υγείας.
Βάσει των στοιχείων της έκθεσης, τα τελευταία χρόνια η συνταγογράφηση και η κατανάλωση φαρμάκων παραμένουν σε επίμονα υψηλά επίπεδα, με τάσεις αύξησης (στην Ελλάδα των 10,5 εκατ. κατοίκων χορηγούνται 6,5 εκατ. συνταγές το μήνα, σημειώνει ο ΣΕΒ) και παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα, ήδη πριν την κρίση, είχε σοβαρό πρόβλημα υπερκατανάλωσης φαρμάκων.
Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, μελέτες καταγράφουν τα τελευταία χρόνια τάσεις χειροτέρευσης σημαντικών παραμέτρων που άπτονται της υγειονομικής περίθαλψης του πληθυσμού της χώρας, ενώ πρόσφατη έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ καταγράφει ένα ποσοστό 12-14% του πληθυσμού που δεν έχει τη δυνατότητα πρόσβασης σε αναγκαία ιατρική φροντίδα ή φάρμακα που χρειάζεται, καθώς και μείωση των επισκέψεων σε οδοντίατρους την περίοδο 2009-14.
Κατά τον ΣΕΒ, η μείωση των τιμών με τις οποίες αποζημιώνεται ο παραγωγός ή εισαγωγέας ωθεί την κατανάλωση σε ακριβότερα φάρμακα, ακόμα και όταν αυτό ιατρικά δεν είναι απαραίτητο. Αυτό συμβαίνει διότι ειδικά για τη συντριπτική πλειοψηφία των φαρμάκων, το ποσοστό μικτού κέρδους που ορίζει ο νόμος για φαρμακεία και φαρμακαποθήκες είναι δεδομένο, δηλαδή σταθερό στα 30% για φάρμακα με λιανική τιμή μέχρι 50 ευρώ (ένα εύρος τιμής που αφορά περίπου το 85% της αγοράς) και στη συνέχεια μειώνεται κλιμακωτά όσο ανεβαίνει η τιμή.
Ως αποτέλεσμα, συνεχίζει ο ΣΕΒ, η πώληση ενός ακριβότερου φαρμάκου (πχ. 5 ευρώ η συσκευασία) αντί ενός οικονομικότερου (πχ. 2,5 ευρώ η συσκευασία) αποφέρει, σε ευρώ, υψηλότερα έσοδα στο φαρμακείο και τη φαρμακαποθήκη. Έτσι, η χαμηλή τιμή λειτουργεί ως αντικίνητρο προώθησης ειδικά του γενόσημου, σε σύγκριση με το εκτός πατέντας ακριβότερο ισοδύναμό του.
Στην έκθεση επισημαίνεται ακόμη, ότι «σε όλες τις άλλες χώρες η ηλεκτρονική συνταγογράφηση και μάλιστα με βάση τη δραστική ουσία, έχει οδηγήσει σε μείωση της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης και αύξηση του μεριδίου των γενοσήμων, τα οποία είναι κατάλληλα για τις πιο απλές θεραπείες, αφήνοντας τα καινοτόμα και πιο εξειδικευμένα φάρμακα ως δεύτερη γραμμή θεραπείας όπου απαιτείται. Όμως, στην Ελλάδα, η άτακτη, χωρίς εσωτερική συνοχή και προσαρμογή στην ελληνική πραγματικότητα, εφαρμογή διεθνών βέλτιστων πρακτικών, έχει οδηγήσει σε εντελώς αντίθετα αποτελέσματα».
Ο ΣΕΒ προτείνει σειρά δράσεων, για την αντιμετώπιση των διαρθρωτικών προβλημάτων της αγοράς φαρμάκου στην Ελλάδα και την ισορροπημένη μείωση της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης.
Εκστρατεία ενημέρωσης για τις βλαβερές επιπτώσεις της υπερκατανάλωσης των φαρμάκων, αλλά και της ποιότητας των γενοσήμων.
Ενίσχυση της διαφάνειας σε όλα τα επίπεδα, σε ό,τι αφορά τη δημοσιοποίηση των παροχών εταιρειών προς ιατρούς.
Πλήρης απαγόρευση, με εφαρμογή στην πράξη, της χορήγησης αντιβιοτικών χωρίς ιατρική συνταγή.
Το μικτό κέρδος των φαρμακοποιών και της αλυσίδας διανομής να ενισχυθεί, αναλογικά, στην περίπτωση διάθεσης πιο οικονομικών και ειδικά γενόσημων φαρμάκων.
Μείωση, αναλογικά, του rebate των φαρμακοποιών σε σχέση και με την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων που αφορούν στη διάθεση γενοσήμων.
Εφαρμογή του clawback όχι στο σύνολο του κύκλου εργασιών της αγοράς, αλλά σε υποκατηγορίες.
Διασύνδεση της μείωσης των τιμών γενοσήμων με στόχους αύξησης του μεριδίου τους.
Εξαίρεση από τα όρια δαπάνης, clawback και rebate ορισμένων ειδικών περιπτώσεων θεραπειών, όπως τα αντιρετροϊκά φάρμακα και τα εμβόλια.
Χορήγηση πιο οικονομικών θεραπειών ως πρώτης γραμμής, με τις πιο ακριβές θεραπείες να έπονται, στις περιπτώσεις όπου η πρώτη γραμμή θεραπείας δεν οδήγησε σε ίαση.
Αξιοποίηση των δεδομένων που έχουν προκύψει από την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, για τον εντοπισμό των περιπτώσεων που οδηγούν σε δυσανάλογη αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης.
Ενίσχυση του ΕΟΦ.
Eπίσπευση της λειτουργίας της Επιτροπής Διαπραγμάτευσης του υπουργείου Υγείας.
Συνέπεια του ΕΟΠΥΥ στην εξόφληση των οφειλών του.
