Καθόμουν και σκεφτόμουν, αγαπημένε μου αναγνώστη, ποιο είναι εκείνο το συστατικό που χρειάζεται ένας άνθρωπος, τι σήμερον ημέρα για να επιβιώσει. Κατέληξα στα εξής δύο. Χρειάζεται ολίγη από τρέλα και πολύ γέλιο. Γέλιο βγαλμένο από την ψυχή, τόσο δυνατό που να γελάς στη Νέα Ιωνία και να ακούγεσαι στη Αγριά. Η αλήθεια είναι, ότι η εποχή που ζούμε είναι γεμάτη από άγχος. Τρέχουμε σαν άλλοι Βέγγοι από το πρωί μέχρι το βράδυ, οι υποχρεώσεις είναι άφταστες, το άγχος μας δεν περιγράφεται, η κούραση μας το βράδυ που θα γυρίσουμε στο σπίτι δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις. Στην τηλεόραση πριν από λίγο έβλεπα μια ελληνική ταινία.
Τις κυρίες να μιλάνε στην αυλή και στα καλά καθούμενα μια παρέα νέων να αρχίζει να χορεύει στους δρόμους. Φαντάζεσαι να ίσχυαν αυτά σήμερα; Να περπατάς στη Δημητριάδος και να βλέπεις αυτούς που περιμένουν στην ουρά της τράπεζας, να χορεύουν ένα συρτάκι για να περάσει πιο ευχάριστα η ώρα τους. Γελάς; Για σκέψου αν γινόταν όμως, πόσο πιο χαρούμενοι θα ήμασταν. Πάψαμε να είμαστε αυθόρμητοι, αυτό είναι γεγονός. Οι καταστάσεις θα μου πεις σε αναγκάζουν. Σκέψου όμως, αγαπημένε μου, αν αυτή τη θετική σου ενέργεια, την τρέλα σου βρε αδελφέ, που και που την έβγαζες προς τα έξω, πιστεύεις ότι τώρα η κοινωνία μας θα ήταν τόσο μίζερη και σκοτεινή;
Νομίζω πως όχι. Θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα, ακόμη και αν οι καταστάσεις, εννοώ οικονομικές και πολιτικές, παρέμεναν οι ίδιες. Θα αντιμετωπίζαμε τα πράγματα αλλιώς, χωρίς πολλές αρνητικές σκέψεις. Θα γελούσαμε και μαζί θα κάναμε χαρούμενη και όλη την πόλη. Θα γινόμασταν όλοι φίλοι, θα αγαπούσαμε, δεν θα φοβόμασταν να ερωτευτούμε. Είμαι υπέρ του γέλιου, θεωρώντας ότι μπορεί να θεραπεύσει τα πάντα. Το λένε και οι ψυχολόγοι, μη νομίζεις. Σκέψου πόσες φορές δεν ήσουν καλά και ένα ανέκδοτο ή μια ατάκα ενός φίλου σου σε έκανε να ξεκαρδιστείς στα γέλια και να ξεχάσεις ότι σε βασάνιζε. Θετικά ματιά χρειάζεται. Τι πιο όμορφο από αυτό; Αφού αύριο δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει, γιατί δεν πιάνουμε την ευκαιρία ν’ αντιμετωπίσουμε με τρέλα και αυθορμητισμό την κάθε μας ημέρα; Χωρίς να μας νοιάζει τι θα πει ο κόσμος, χωρίς να φοβηθούμε ποιος και γιατί θα μας σχολιάσει.
Ας γελάμε εμείς με την καρδιά ας και ας ενοχλούνται κάποιοι. Μόνο έτσι θ’ αξίζει να λέμε ότι ζούμε. Ας αφήσουμε την τρέλα μας να μας καθοδηγήσει και το γάργαρο γέλιο μας ας παρασύρει κι άλλους στο άκουσμα του. Ποιος ξέρει; Ίσως αυτός να είναι ο τρόπος να γίνει η ζωή πιο ενδιαφέρουσα.
