Γράφει ο Κώστας Δελημήτρος , Υποψήφιος βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Μαγνησίας
Η επίθεση στο Charlie – Hebdo που είχε αποτέλεσμα τον θάνατο 12 εργαζομένων στο χώρο του τύπου είναι μια άκρως βάρβαρη ενέργεια , απόρροια του , υποκινούμενου συχνά, Μουσουλμανικού Φονταμενταλισμού ο όποιος τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε έξαρση και οδηγεί συχνά σε μορφές ακραίες βίας που παίρνουν τον χαρακτήρα «θρησκευτικού πολέμου» .Αυτό σε μια πρώτη ανάγνωση. Σε μια δεύτερη θα πρέπει να εξετάσουμε ενδελεχώς τις αιτίες για τις οποίες το θρησκευτικό μίσος ολοένα και διογκώνεται καθώς και τα πεδία πάνω στα οποία βρίσκει πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθεί.
Πρωταρχικά ο ρόλος της Δύσης στην πολιτικοποίηση του Ισλάμ με σκοπό την χειραγώγηση των λαών αυτών των περιοχών και την δημιουργία εν τέλει ενός αντίπαλου μετώπου σε οποιαδήποτε προσπάθεια Αριστερόστροφης ή έστω μη συμφέρουσας για την καπιταλιστική Δύση πορείας, ήταν καταλυτικής σημασίας για την έξαρση του θρησκευτικού φανατισμού. Κατεξοχήν παράδειγμα η ενίσχυση , στο παρελθόν, των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν προκειμένου να αντιμετωπίσουν τους Σοβιετικούς.
Η πρωτοφανής τρομοκρατία που άσκησαν οι Ταλιμπάν στην Μέση Ανατολή κατά τις αρχές του 21ο αιώνα όπως και οι πρόσφατες θηριωδίες του ISIS οδήγησαν ένα μεγάλο τμήμα προσφύγων στην Ευρώπη. Μια Ευρώπη η οποία κάθε άλλο παρά άνοιξε τις αγκάλες της στους καταδιωκόμενους αυτούς ανθρώπους , οι οποίοι βρίσκονται μπροστά σε συρματόπλεκτους φράκτες και κέντρα κράτησης , την ίδια στιγμή που οι ηγέτες των χωρών υποδοχής φωνάζουν “je suis Charlie “ σε αστυνομοκρατούμενες πορείες στην Γαλλία.
Έδαφος όμως να αναπτυχθεί η θρησκοληψία και συνεπαγόμενα όλες οι βίαιες και ακραίες ενέργειες που απορρέουν από αυτή βρίσκει και στα υποβαθμισμένα προάστια της Γαλλίας- και όχι μόνο. Είναι αυτά τα προάστια , που κατοικούνται κυρίως από μουσουλμάνους που βιώνουν καθημερινά τον ρατσισμό και την ακροδεξιά αντισλαμιστική ρητορεία της Λεπέν. Είναι αυτά τα προάστια τα οποία “απαξιώνονται” χωροταξικά αλλά και ως “εμψυχο υλικό” με κάθε τρόπο, εκπίπτοντας σε “γκέτο” (όπως πάλαι ποτέ το Χάρλεμ στην χώρα του “αμερικανικού ονείρου”….). Τα προάστια αυτά, τα περιβόητα “banlieu” ξεκομμένα, δακτυλοδεικτούμενα πανεύκολα μεταβάλλονται σε “εκτροφεία” τυφλού μίσους κάθε λογής ψυχών που ενοικούν σε αυτά, εκτιθέμενα στην επίσης τυφλή βία επί δικαίων και αδίκων των πάσης φύσεως “αντιτρομοκρατικών” δυνάμεων. Ανεργία, ανέχεια, έλλειψη ελπίδας και προσδοκιών σε συνδυασμό με την έλλειψη ηγεμονίας των απελευθερωτικών προταγμάτων , αποτελούν μια χαρά “λίπασμα” για τον θρησκευτικό φανατισμό. Εννοείται πως η αναφορά στα γκέτο της Γαλλίας είναι απλώς και μόνο ενδεικτική, λόγω της συγκυρίας. Το πρόβλημα δεν περιορίζεται εκεί. Το ζητούμενο για εμάς είναι να στοχαστούμε, ως Αριστερά της Ευρώπης συνολικά, το πεδίο και το περιεχόμενο της δικής μας παρέμβασης.
Σε αυτές λοιπόν τις συνθήκες εκτός του θρησκευτικού μίσους θεμελιώνεται ισχυρά και η ακροδεξιά φασίζουσα αντίληψη κατά πάντων των μουσουλμανικών μειονοτήτων. Μια αντίληψη η οποία γίνεται το όχημα για την εμπέδωση του “τέρατος” του ρατσισμού. Τα πρώτα θύματα του θρησκευτικού μίσους, του Τζιχαντισμού μετατρέπονται σε επαπειλούμενο κίνδυνο για την εξευγενισμένη Ευρώπη . Κίνδυνο – άλλοθι για την μετατροπή της Ευρώπης σε Φρούριο με πολύ συγκεκριμένες συνέπειες και για την χώρα μας : παράνομες πρακτικές αποτροπής στα θαλάσσια και τα χερσαία σύνορα που έχουν οδηγήσει σε ανθρώπινες εκατόμβες, κοινωνικός αποκλεισμός, τεράστια κωλυσιεργία σε ό, τι αφορά τη χορήγηση της ιδιότητας του πρόσφυγα, στρατόπεδα εγκλεισμού, ρατσιστικές επιθέσεις, επιθέσεις σε χώρους θρησκευτικής λατρείας. Αλήθεια είναι αυτή η χώρα του πολιτισμού και της Δημοκρατίας που θέλουμε ;
Την ίδια στιγμή στην Γαλλία η Χριστιανοδημοκράτισσα Μέρκελ με τις γνωστές ασκούμενες σκληρές και άκρως αντιλαϊκές πολιτικές αγκαλιά με τον ”σοσιαλιστή” Ολάντ και από δίπλα ο “συνομιλητής του “Νικόλα” που φτιάχνει γήπεδα”, κ. Σαμαράς ενώ λίγο πιο πίσω, ο μακελάρης γυναικόπαιδων στην Παλαιστίνη Νετανιάχου, θρηνούν για τους νεκρούς της επίθεσης των φανατισμένων Τζιχαντιστών ….Ο καθείς ας βγάλει τα συμπεράσματά του. Δεν είναι δα και δύσκολο…
