Ακόμα μία γυναικοκτονία, στο Βόλο! Το φαινόμενο μας χτυπάει όλο και πιο έντονα την πόρτα όλων.
Μια ακόμα γυναίκα δεν «έφυγε», δεν «χάθηκε άδικα» και δεν «βρέθηκε νεκρή». Μια ακόμα γυναίκα, στη πόλη μας, δολοφονήθηκε επειδή ήταν γυναίκα. Μια ακόμα γυναικοκτονία!
Κι αυτός ο όρος δεν είναι ούτε υπερβολή, ούτε επικοινωνιακό τρικ. Είναι το τραγικό αποτέλεσμα μιας κοινωνίας που, σε πολλά επίπεδα, αντιμετωπίζει τη γυναίκα ως ιδιοκτησία, αμφισβητεί την πραγματική ελευθερία και ισότητά της και επιχειρεί να κρύψει την αμείλικτη πραγματικότητα μιλώντας για «έγκλημα πάθους». Όμως πρόκειται για την ανθρωποκτονία που διαπράττεται εξαιτίας του φύλου του θύματος.
Είναι υπέρτατη ώρα η πολιτεία, οι αρμόδιες αρχές και τα συστημικά ΜΜΕ, σε εθνικό αλλά και τοπικό επίπεδο, να σταματήσουν να «πέφτουν από τα σύννεφα» με κάθε νέο τραγικό γεγονός γυναικοκτονίας. Δεν γίνεται να κάνουν δακρύβρεχτες δηλώσεις θλίψης, ενώ το ίδιο το σύστημα που εκπροσωπούν προβάλλει και τροφοδοτεί ένα πρότυπο τοξικής αρρενωπότητας.
Προβάλλεται μέσα από διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές που νομιμοποιούν τον έλεγχο και την κατοχή.
Προβάλλεται μέσα από την κατάπτυστη «τραπ» υποκουλτούρα, που παρουσιάζει τη γυναίκα ως κατώτερο αντικείμενο και σύμβολο status.
Προβάλλεται ακόμα και από δημόσιες δηλώσεις, τοποθετήσεις ή και ανέκδοτα (τοπικών και αθλητικών παραγόντων) γεμάτα σεξισμό, σε μια δήθεν ένδειξη «μαγκιάς» και «ανδρισμού», όπου ο άνδρας είναι «βαρύς», κύριος και δικτάτορας.
Όταν συστηματικά προβάλλεται ένα τέτοιο μήνυμα, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα καρποφορήσει βία.
Για να σταματήσουν οι γυναικοκτονίες, δεν αρκούν μόνο τα άμεσα μέτρα ασφαλείας. Προφανώς και χρειάζονται κι αυτά, όπως οι τηλεφωνικές γραμμές βοήθειας. Ωστόσο, χρειάζεται μια ουσιαστική ανασύνταξη του κοινωνικού μας ιστού. Αυτό ξεκινάει με την Παιδεία.
Η φράση «όταν ένα σχολείο κλείνει, ανοίγει μια φυλακή» δεν είναι απλή ρητορεία. Είναι η πικρή πραγματικότητα. Στη χώρα μας και στην πόλη μας, η παιδεία και τα σχολεία εγκαταλείπονται, υποχρηματοδοτούνται και στερούνται τα απαραίτητα εργαλεία για να διαδώσουν τις αξίες του ανθρωπισμού, της ισότητας και του σεβασμού. Στον Βόλο, η ενασχόληση με την παιδεία, τον πολιτισμό και την ηθική αγωγή, από τους τοπικούς παράγοντες, είναι λιγότερο από προσχηματική και εμφανώς ανεπαρκής.
Παράλληλα, η οικονομική δυσχέρεια και η φτωχοποίηση της συντριπτικής πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας δρουν ως επιταχυντής της κοινωνικής αποσύνθεσης. Η αβεβαιότητα για την επιβίωση, η απώλεια της αξιοπρέπειας και η απόγνωση δημιουργούν ένα έδαφος γόνιμο για βίαιες και απαξιωτικές συμπεριφορές. Αυτό, φυσικά, δεν αποτελεί ποτέ δικαιολογία για το έγκλημα, αλλά είναι ένα από τα βασικά αίτια που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, αν θέλουμε να το ξεριζώσουμε. Η ιστορία είναι αμείλικτη: η βίαιη φτωχοποίηση οδηγεί πάντα σε γενικότερη κοινωνική κατάπτωση.
Γι’ αυτό ακριβώς, η καταπολέμηση της γυναικοκτονίας είναι κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα πρώτης τάξης. Απαιτεί:
· Ουσιαστική επένδυση στην παιδεία και στην προώθηση προτύπων ισότητας.
· Πραγματική στήριξη του βιοτικού επιπέδου των οικογενειών, ώστε να ζουν με αξιοπρέπεια.
· Αμείλικτη κοινωνική κριτική, καταγγελία και μποϊκοτάζ των ΜΜΕ και των «προτύπων» που προωθούν σεξισμό και μισογυνισμό.
· Σταμάτημα της προώθησης της υποκουλτούρας του μίσους και της καταπίεσης.
Ώρα να σταματήσουν οι δακρύβρεχτες δηλώσεις. Ώρα για πραγματικές, στρατηγικές πράξεις. Για να μην θρηνήσουμε ως κοινωνία κι άλλα θύματα.
Κανελλής Δημήτρης
Ελεύθερος Επαγγελματίας
Μέλος του Εξωραϊστικού – Εκπολιτιστικού Συλλόγου Παλαιού Λιμεναρχείου – Παλαιών Βόλου
