Τι θα έλεγε άραγε ένα πουλί που πετά στον αέρα του Βόλου; Θα παραπονιόταν που 178 ημέρες του 2019 σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, τα μικροσωματίδια PM 2.5 ήταν 3 φορές πάνω από τον ετήσιο μέσο όρο που ορίζει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας; Ή θα θεωρούσε τον εαυτό του πιο τυχερό είτε από τα παιδιά είτε από τους ενήλικες που εκείνες τις ημέρες εισάγονταν στο Νοσοκομείο του Βόλου με αυξημένο ρυθμό κατά 32,43% στην Παιδιατρική κλινική και κατά 25,83% στην Παθολογική κλινική αντίστοιχα; Ή μήπως θα θεωρούσε ότι τουλάχιστον αυτό πετά ψηλά και δεν αναγκάζεται να επιβαρύνεται με τα 27 κιλά υδράργυρο, τα 59 κιλά χαλκό, τα 9 κιλά μόλυβδο και άλλα επικίνδυνα βαρέα μέταλλα και τις τοξικές διοξίνες, που εκπέμπει η τοπική τσιμεντοβιομηχανία της ΑΓΕΤ-LafargeΗolcim;
Τι συμβαίνει με τη ρύπανση στον Βόλο;
Δυστυχώς, ουδείς γνωρίζει καθώς, ως γνωστόν στον Βόλο όλοι οι αρμόδιοι φορείς – Δήμος, Περιφέρεια, κυβέρνηση – ποιούν την ήσσαν. Συγκεκριμένα, οι πολίτες ακόμη περιμένουμε η Περιφέρεια Θεσσαλίας όχι μόνο να πραγματοποιήσει σοβαρές μετρήσεις διοξινών στο έδαφος και να εγκαταστήσει δίκτυο μετρητών, ως όφειλε, αλλά να αντικαταστήσει τον μοναδικό και απαρχαιωμένο σταθμό της, του οποίου οι μετρήσεις ανακοινώνονται μετά από 1-5 ημέρες και μόνο για τα μικροσωματίδια. Υποτίθεται ότι υπάρχει και άλλος ένας μετρητής που καταγράφει και άλλους 5 ρύπους αλλά ποιος το ξέρει; Μήπως ανακοινώνονται οι μετρήσεις αυτές; Αυτά τα “ωραία” συμβαίνουν, ενώ, σύμφωνα με το ΦΕΚ 488Β΄/2011, το ΥΠΕΚΑ και η Περιφέρεια οφείλουν να εξασφαλίζουν την έγκαιρη ενημέρωση των πολιτών για τις υπερβάσεις των ορίων, την πρόβλεψη για τις επόμενες ημέρες, τις πιθανές επιδράσεις στην υγεία, καθώς και τα προληπτικά μέτρα μείωσης της ρύπανσης.
Επιπροσθέτως, ο Δήμαρχος Βόλου πήρε την άδεια από την κυβέρνηση να κατασκευάσει ένα επιπλέον εργοστάσιο που θα παράγει το απορριμματογενές καύσιμο, SRF, που θα ρυπαίνει επιπλέον τον αέρα της πόλης.
Όταν κυβέρνηση και τοπικές/περιφερειακές αρχές αδρανούν και δεν τηρούν τον νόμο, ακόμα κι όταν τον έχουν προσαρμόσει ήδη στις ανάγκες των βιομηχανιών, τι να περιμένει κάποιος από τις βιομηχανίες που δραστηριοποιούνται στην ευρύτερη περιοχή του Βόλου; Πώς η Χαλυβουργία Βόλου να μην παραλείπει την αντιρρυπαντική τεχνολογία; Πώς η τσιμεντοβιομηχανία, που καίει νόμιμα σκουπίδια, να μην απαξιώνει την τοπική κοινωνία, όταν της χρυσώνει το χάπι με χορηγίες/δωρεές, όταν σε σχετικό ΦΕΚ του 2017 έχει δηλώσει ότι δεν γνωρίζει αν το απορριμματογενές καύσιμο, RDF περιέχει επικίνδυνα ή μη επικίνδυνα υλικά, άρα νίπτει τας χείρας της για κάθε ενδεχόμενη επίπτωση στη δημόσια υγεία και το περιβάλλον εν γένει;
Το ερώτημα είναι: Οι πολίτες ατομικά ή συλλογικά αγωνίζονται και διεκδικούν την ποιότητα της ζωής τους; Πιέζουν τους πολιτικούς ταγούς στους οποίους έδωσαν την εντολή της εξουσίας προκειμένου να τους υπηρετούν σε τοπικό, περιφερειακό και κεντρικό επίπεδο; Άραγε, στο τέλος, το καλό θα νικήσει, όπως λέει ο Καζαντζάκης;
*ΕΔΙΠ – Διδάσκουσα σε Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και Μέλος Επιτροπής Αγώνα Πολιτών Βόλου κατά της καύσης σκουπιδιών
