«Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί, τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί, κι εμείς γελούσαμε, στις γειτονιές την πρώτη μέρα…» αυτοί είναι οι υπέροχοι και διδακτικοί στοίχοι του Γιώργου Σκούρτη σε Μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου και σε πρώτη εκτέλεση από τον αλησμόνητο Νίκο Ξυλούρη και τη Μαρία Δημητριάδη.
Ήρθε όμως η επόμενη μέρα και από κει ξεκίνησαν όλα!
Έτσι αντιλαμβάνομαι μέσα από τα προσωπικά μου βιώματα και αντίληψη των πραγμάτων αυτή την «ιδιόμορφη αυταρχική διαχείριση» που η πόλη μας έζησε, αυτά τα τεσσεράμισι χρόνια με την απερχόμενη δημοτική αρχή του διαίρει και βασίλευε.
Δεν υπάρχει τίποτα μπρος της ή πίσω της, πάρα μόνο εκείνη και οι επιλογές της, οποίες και να είναι. Είναι η μόνη δημοτική αρχή που θεωρεί ότι ο ήλιος τη φωτίζει ταυτόχρονα από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, ο Τσακ Νόρις του Βόλου.
Εκλεγμένοι πολίτες, συνδημότες μας και συνδημότισσές μας χλευάστηκαν, μηνύθηκαν, τους αφαιρέθηκε ο λόγος στα δημοτικά συμβούλια αν αυτός δεν τους ήταν αρεστός. Τα Κινήματα της πόλης και των χωριών αποτελούμενα από καθόλα αξιοπρεπέστατους συμπολίτες μας βρέθηκαν στο στόχαστρο. Εργαζόμενοι στο δήμο εξορίστηκαν σε υπηρεσίες άσχετες με το αντικείμενό τους ή μπήκαν στο λεγόμενο «ψυγείο» ή αλλιώς γύψο και στην άνευ αντικειμένου παρουσία τους σ΄ αυτές τις υπηρεσίες, σε βάρος της πόλης.
Ο «ήλιος της δικαιοσύνης» δεν φώτισε το Βόλο όπως ίσως πολλοί συνδημότες μας θα περίμεναν. Οι γειτονιές έμειναν σκοτεινές να προσμένουν την αλλαγή στις απλές συνθήκες της καθημερινότητας, τα χωριά δεν είδαν «οδούς πρόσβασης» που θα τους έδινε αυτή την πολυπόθητη διαφορά από αυτό που δεν ήθελαν, το χιλιοειπωμένο από την παρούσα δημοτική Αρχή «σάπιο πολιτικό σύστημα». Αντίκρυσαν όμως το αδιάφορο και αυταρχικό σε όλη του την έκταση πρόσωπό της, το οποίο ξεπηδούσε σαν Λερναία Ύδρα από τη σκεπή του δημαρχείου και απλώνονταν ως μαύρο σύννεφο φόβου πάνω από την αγαπημένη μας πόλη και τους ανθρώπους της. Το φως στον πέμπτο μεγαλύτερο δήμο της χώρας περιορίστηκε στην Δημητριάδος και στην Ιάσωνος, το σκοτάδι σκέπασε όλη την υπόλοιπη πόλη, ένα σκοτάδι που εύχομαι η πόλη να μη βιώσει ξανά και καλώ τους συμπολίτες μου να συμβάλλουν με την σπίθα της ψήφου τους, σ΄ αυτή τη λάμψη που θα θεριέψει πάνω από την πόλη μας, το βράδυ της Κυριακής 26 του Μάη.
