Είναι αυτή η εικόνα που συγκλονίζει….. Ίδια κάθε χρόνο . Σ’εμένα τουλάχιστον αυτή η εικόνα έχει γίνει κάτι σαν επαναλαμβανόμενος κτύπος στο ρολόι της μνήμη μου. Κάθε χρόνο στις 18 του Δεκέμβρη.
Ωραίες οι ομιλίες τα τελευταία χρόνια . Αντικειμενικές και ιστορικά τεκμηριωμένες . Και φέτος οι ομιλίες , της Νηπιαγωγού κ. Ευανθίας Γεωργίου και του πρώην Δημάρχου Πορταριάς Βασίλη Κοντορίζου ήταν καθηλωτικές .
Αλλά αυτή η εικόνα ; …. Χίλιες λέξεις είπαν οι Κινέζοι ότι αξίζει μια εικόνα και είχαν δίκιο.
Είναι η στιγμή που κάθε χρόνο ο Σταύρος Ζερμπίνος αγκαλιάζει νοερά τους εκτελεσμένους . Τους μιλάει και τους λέει ότι δεν τους ξέχασε ούτε μια στιγμή από εκείνη το ματωμένη μέρα της 18ης Δεκέμβρη του 43.
Εκείνη τη μέρα που τα Ναζιστικά κτήνη αφάνισαν τους μισούς άντρες της Δράκειας για να εκδικηθούν τους αντάρτες τους ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που δεν συμβιβάστηκαν με την ιδέα της μόνιμης σκλαβιάς και τους πολεμούσαν .
Εκείνη τη μέρα που το χωριό ετοιμάζονταν να γιορτάσει τον Άγιο Μόδεστο .
Εκείνο το χειμωνιάτικο συννεφιασμένο χάραμα, που αυτόν και άλλα έξι παιδιά κάτω των 15, οι μακελάρηδες του Χίτλερ τα άφησαν να φύγουν από το καφενείο της πλατείας που είχαν όλους τους άντρες συγκεντρωμένους .
Τα τελευταία χρόνια ο μπαρμπα Σταύρος είχε παρέα τον φίλο του τον Γιάννη . Τον Γιάννη Μαστρονικολάου που φέτος το καλοκαίρι έφυγε να πάει να συναντήσει τον εκτελεσμένο πατέρα του. Φέτος ο Σταύρος Ζερμπίνος απόμεινε μόνος . Ο Δάσκαλος του Χωριού Δημήτρης Καλατζής τον συνόδεψε όπως κάθε χρόνο. Φέτος όμως μόνο του .
Διπλή η αποστολή του . Βαρύ το φορτίο για τον γέροντα .
Ήταν βλέπεις κι αυτή η ευχή και παρότρυνση του ΠαπαΚώστα, του ιερέα του χωριού .
Κράτα Σταύρο …. Να είσαι γερός και του χρόνου για να στείλεις τα χαιρετίσματα στους νεκρούς μας .
Συγχαρητήρια στην τοπική κοινότητα , στον πολιτιστικό σύλλογο και στους δασκάλους του χωριού για τις άρτιες εκδηλώσεις που διοργανώνουν .
Ευχαριστώ τις ακούραστες δίδυμες αδελφές Αναστασία και Αθανασία Λύτρα για τις φωτογραφίες
Κείμενο ( με την καρδιά γραμμένο ) :Απόστολος Κ. Αποστολάκης
