Σε μια χώρα θεσμοποιημένων «προοδευτικών» καταλήψεων, η έννοια της Δημοκρατίας, αντί να λειτουργεί προς όφελος του νομίμως συνειδητού και υποδειγματικού επιβιώσαντος, λειτουργεί εις βάρος του, θεσμοθετώντας νέα πρότυπα, λογικής και νεοφώτιστης αριστερής καύχησης.
Μιας νέας κρυπτοφιλελεύθερης αριστερής επιφανειακής, λογικής που καθημερινά αλλάζει συμφεροντολογικό πρόσημο ανάλογα, με το ξαφνικό και ψυχολογικό γίγνεσθαι του πλήθους των νεοφώτιστων του κομματικού αμπελώνα.
Ενός κομματικού αμπελώνα που αντί να παράγει γλυκούς ιδεολογικούς καρπούς προοδευτικής διανόησης, δημοκρατικής και κοινωνικής εξισορρόπησης, στενεύει τα δημοκρατικά περιθώρια παραγωγικής και κοινωνικής ισομέρειας και τους όποιους καρπούς παράγει τους καθιστά μονοπωλιακούς και τους καρπώνονται, όλοι εκείνοι οι πιστοί αποταμιευτές και επιτήδειοι στο μάρκετινγκ υποτακτικοί ενός αεριτζίδικου προσωρινού πλειοψηφικού οράματος.
Το πιο απογοητευτικό βέβαια, είναι ότι κάθε απόπειρα κριτικής και αρνητικής διαπίστωσης μοιάζει “a priori” καταδικασμένη να εμπλακεί σ’ ένα ανίερο κομματικό ανταγωνισμό μιας διαφορετικής επιφανειακής ιδεολογίας αλλά κοινής συμφεροντολογικής βάσης και ατομοκεντρικής κατοχυρωμένης κομματικής εξασφάλισης.
