(Στους Μαθητές μου που Ονειρεύονται και δεν Βολεύονται)!
«Ψηφίδες Ιστορίας, «κτήμα ες αιεί»!
«Και την ειωθυίαν αξίωσιν των ονομάτων ες τα έργα αντήλλαξαν τη δικαιώσει». (Θουκυδίδης, Γ82) (Ακόμα και την καθιερωμένη σημασία των λέξεων για τις ανθρώπινες πράξεις την άλλαξαν για να δικαιολογούν τις πράξεις τους). Αλλάζουμε τη σημασία των λέξεων κατά πως μας βολεύει. Έτσι αντί του διαλόγου και της πειθούς, έχουμε τη βία και τη σφαγή! Αντί της ανεκτικότητας και της διαλλακτικότητας, τη μισαλλοδοξία και την εμπάθεια! Αντί του ανθρωπισμού τον εξανδραποδισμό και τον εξανθρωπισμό, την περιφρόνηση και την καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας!
Αγαπημένε μου Αναγνώστη, με οδηγό τον Μέγιστο των Ιστορικών Θουκυδίδη, του οποίου το έργο του είναι «κτήμα ες αιεί», θα μοιραστώ μαζί σου, μέρες που είναι(!) συνειρμικά, κάποιους στοχασμούς – προβληματισμούς!
(«Διάλογος Μηλίων και Αθηναίων», Θουκ. Βιβλίο 5, && 84 – 113).
ΑΘΗΝΑΙΟΙ: «…. ανθρώπινες σχέσεις …, … ισοδυναμία για διάλογο και επιχειρήματα, αλλιώς .. ο ισχυρός, με τη δύναμή του, επιβάλλει και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του»! (&89).
ΜΗΛΙΟΙ: «Λοιπόν δεν δέχεστε να έχετε τη φιλία αντί της έχθρας μας, μένοντας ουδέτερη και να ζούμε ειρηνικά»; (&94).
ΑΘΗΝΑΙΟΙ: «Δεν μας βλάπτει τόσο η έχθρα σας όσο η φιλία σας, η οποία θα ερμηνευόταν ως τεκμήριο (απόδειξη) της αδυναμίας μας, ενώ η έχθρα σας (μίσος) είναι, απόδειξη της δύναμής μας, σε αυτούς που εξουσιάζουμε»! (&95)
……
ΑΘΗΝΑΙΟΙ: «…πιστεύουμε, ότι οι θεοί και οι άνθρωποι ακολου-θούν πάντα έναν απόλυτο νόμος της φύσης: να επιβάλλουν πάντα την εξουσία τους, αν έχουν τη δύναμη να το επιτύχουν»…. και θα τον ακολουθούν αιώνια όσοι μας διαδεχθούν!!. (&105).
Αιώνια! Ίσαμε με τις Μέρες μας!!
Οι Δυνατοί της γης τι κάνουν Σήμερα; Στα «κρίματα» και αυτοί είναι! Αιώνες υπηρετούν την ίδια αλαζονεία του Δυνατού. Στην σημερινή ηθική αταξία, την χωρίς αιδώ και δικαιοσύνη, όπου αντί να λυτρώνεται το θύμα και να τιμωρείται ο θύτης λειτουργεί το ανάποδο! Επιβραβεύεται ο θύτης (ο τούρκος εισβολέας) και τιμω-ρείται το θύμα (η Κυπριακή Δημοκρατία)! Αντί της αιδούς και της δικαιοσύνης, επικρατεί η βία και το δίκαιο του ισχυρού. Αντί των αρχών και των αξιών, κυριαρχούν ο αμοραλισμός, ο κυνισμός, ο τυχοδιωκτισμός. Οι Μεγάλες Δυνάμεις μετρούν στη βάση των δικών τους ανίερων συμφερόντων και καιροσκοπούντες είναι έτοιμοι και πάλι, ως άρπαγες (με βία και δίψα για χρήμα και εξουσία), για μια νέα τάξη στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο, ελέω υδρογονανθράκων, με θεμέλια και πάλι το αίμα αθώων και τους τάφους των παιδιών!
Οι Δυνατοί της Γης τι κάνουν Σήμερα; Αντί η ισχύς τους να διοχετεύεται για το καλό της Ανθρωπότητας, διαχειρίζονται αλαζονικά την ισχύ τους όπως, και οι Αθηναίοι απέναντι στους Μηλίους, την Άνοιξη του 416π.Χ.
Οι Αθηναίοι εφάρμοσαν την πολιτική που στηρίζεται στο δίκαιο του ισχυρότερου! Με την καταστροφή της Μήλου, τη σφαγή και τον εξανδραποδισμό των κατοίκων της. Γεγονότα που έγιναν σύμβολα απάνθρωπης μεταχείρισης και όνειδος για την Αθήνα. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Μήλιοι ήθελαν να ζήσουν ελεύθεροι, ανεξάρτητοι και ουδέτεροι (αδέσμευτοι). Η πράξη των Αθηναίων να σκοτώσουν, να συλλάβουν αιχμαλώτους και να πουλήσουν δούλους τα γυναικόπαιδα στιγμάτισε το κύρος τους αλλά και τους χάραξε ψυχικά. Και η αλαζονεία και η ύβρης των Αθηναίων, μετά από 12 χρόνια, μετά τη δική τους καταστροφή στους Αιγός Ποταμούς, (404 π.Χ.) μετατράπηκε σε φόβο και αγωνία, όχι μόνο επειδή οι συνέπειες των πράξεών τους εναντίων των Μηλίων βάραιναν τη συνείδησή τους, αλλά μην πάθουν και οι ίδιοι όσα απάνθρωπα διέπραξαν. Και πλήρωσαν με τους πλέον ταπεινωτικούς όρους που τους επέβαλαν οι νικητές Σπαρτιάτες. Ουαί τοις ηττημένοις! (vae victis).
Συμπερασματικά βλέπουμε και στην περίπτωση των Μηλίων από τη μια την κυνική και την λογική του «είμαι δυνατός» και επιβάλλομαι, (που επικαλούνται ως άλλοθι και πολλοί άνευροι και ασπόνδυλοι ημέτεροι), και από την άλλη η δύναμη της ηθικής που πηγάζει μέσα από το δίκαιο και είναι φορτισμένη μέσα από το ρεαλισμό της ανθρωπιάς που είναι το συναίσθημα. Και εμείς τι κρατάμε από το έργο του Θουκυδίδη (κτήμα ες αιεί), το αιώνιο παράδειγμα της δίκαιης (ηθικής) αντίστασης του λαού ενός μικρού νησιού (Μήλος – Κύπρος ….) που διεκδικεί να είναι ελεύθερο, ανεξάρτητο…., φυσικά ενάντια στην ωμή βία και τις ορέξεις του ισχυρού!
Επιμύθιο:
Ο Σελήμ Β΄ τον Μάρτιο του 1570 έστειλε ένα προς την Βενετία ένα τελεσίγραφο – απειλή! Απαιτούσε να του παραδώσει η Βενετία την Κύπρο (κτήση της από το 1489) είτε με τη θέλησή της! είτε δια της βίας (πόλεμο)! Και την καλούσε να μην τολμήσει να δοκιμάσει το σπαθί τους! Γιατί θα τους κηρύξουν τον πόλεμο χωρίς έλεος! «Φοβηθείτε το μένος μας»!
Η Βενετία φυσικά και απέρριψε το προσβλητικό τελεσίγραφο!! (Μάρτιος 1570)!! Ακολούθησε η πολιορκία (25 Ιουλίου1570), και η κατάληψη της Κύπρου (6 Αυγούστου 1571) από τους Οθωμανούς! Η Ναυμαχία της Ναυπάκτου και η καταστροφή του οθωμανικού στόλου, δυστυχώς, έγινε πολύ αργά, στις 7 Οκτωβρίου 1571.
*Φιλόλογος – Ιστορικός
Πρόεδρος της Ένωσης
Κυπρίων Ν. Μαγνησίας.
