(Στους Μαθητές μου που Ονειρεύονται και να μην Βολεύονται).
«Άθλα οις κείται αρετής μέγιστα, τοις δε και άνδρες άριστοι πολιτεύουσιν». (Περικλέους Επιτάφιος, Θουκ. Β. 46)
Αγαπημένε μου Αναγνώστη, η νοσταλγία κωδικοποιείται σε μια αλυσίδα από Αδελφούς, Συνοδοιπόρους και Συμπολεμιστές που έφυγαν το λιοχάραμα της 20ης Ιουλίου το 1974 και δεν ματαφάνηκαν! Και εγώ εδώ! Και ξέρω ότι αυτό είναι ένα είδος μοίρας, και μου είναι παρήγορη η ιδέα ότι κι ετούτη η μοίρα μπορεί σε κάτι να εξυπηρετεί! Χρόνια τώρα, μαζί μοιραστήκαμε, στο ευλογημένο συναπάντημα, καημούς, έγνοιες και οράματα για την Πατρώα Γη! Για τούτο, νιώθω την ανάγκη να σου κοινωνήσω τον Επιμνημόσυνο Ύμνο, στον Αδελφό, Σύντροφο και Συμπολεμιστή μου, Υπολοχαγό του 399 Τάγματος Πεζικού (Μπογάζι – Αμμοχώστου), Γεώργιο Παπαλαμπρίδη του Στεφάνου και της Πηνελόπης. Το Μνημόσυνο, δυστυχώς το πρώτο μετά από 45 χρόνια, έγινε στις 22 Ιουλίου στον Άγιο Γεώργιο Πυρσόγιαννης Ιωαννίνων!
ΑΔΕΛΦΕ, Συμπολεμιστή, Λοχαγέ μας, Αθάνατε Ήρωα, ξέρουμε ότι μας ακούς, και κοντά σου μας ακούνε όλοι οι Συμπολεμιστές του 399 Τάγματος Πεζικού, του Μπογαζιού της Αγαπημένης μας Αμμοχώστου. ΜΕ ακούς και με βλέπεις, για τούτο και νιώθω αμήχανα, γιατί φοβάμαι ό,τι και να σου πω, γι’ αυτούς που δεν σε γνώρισαν θα πουν ότι υπερβάλλω και σε αυτούς που σε γνώρισαν ότι υπολείπονται τα λόγια μου της αξίας σου. Μια απέραντη θάλασσα αξιών και αρχών είσαι που μέσα τους πνίγονται οι λέξεις.
Σε βλέπουμε να διασχίζεις τον ιερό χώρο του Τάγματός μας, ως Λοχαγός με το υποχείλιο χαμόγελό σου! Εκθαμβωτικά χαρισματικός….. Και με υψηλόφρονα ιδανικά να κοσμούν το χαρακτήρα σου! Αληθινός και για τούτο γενναίος και δυνατός. Αληθινός και για τούτο υπερήφανος και δημιουργικός.
Έχεις τη σφραγίδα της «θείας δωρεάς». Προικισμένος με αρχοντική, αριστοκρατική και ευπατρίδη μορφή,.. πάνω από όλα φιλοπατρία και διάκονος του εκουσίου πάθους. Για τούτο την ώρα του πικρού καιρού έδωσες το παρόν για την υπεράσπιση της Πατρίδας. Και με συνείδηση του καθήκοντος, παρά την προδοσία αρνήθηκες να παραδώσεις αμαχητί την πατρίδα και θυσιάστηκες!!
Με τη θυσία σου έγινες Φάρος και φωτίζεις το δρόμο της Αξιοπρέπειας, της Τιμής και του Χρέους!!!
Η θυσία σου είναι το Συμβόλαιο του Λαού μας με την Ιστορία. Παραχάραξη της Ιστορίας είναι η τούρκικη σημαία που μολύνει τον Πενταδάκτυλο και τον τόπο της Θυσίας Σου.
Μια θυσία ηρωική και τραγική!! 22 Ιουλίου απόγευμα, Εκεί στην Άσπρη Μούττη της Αλωνάγρας, Όρθιος και λεβέντης μπροστάρης του Λόχου, όπως αρμόζει στον πραγματικό ηγέτη, δέχθηκες τη σφαίρα του ελεύθερου σκοπευτή ή ακροβολιστή, του τούρκου εισβολέα στο καθαρό σου μέτωπο! Διαμπερές το τραύμα σου, και από την αγκαλιά του Δεκανέα σου στο πάνθεο των Αθανάτων!! Διαμπερές τραύμα και το αίμα σου να ποτίζει και να λιπαίνει την κατεχόμενη Γη μας! Αντίδωρο – αίμα των Ιωαννίνων της Ηπειρωτικής Γης, στο Δώρο – αίμα της Κυπριακής Γης, του εν ενεργεία (1908 – 1912), Δημάρχου Λεμεσού Χριστόδουλου Σώζου, και του Μιχαήλ Στιβαρού, από Πεδουλά, που θυσιάστηκαν το 1912 για την Απελευθέρωση των Ιωαννίνων.
Οι απώλειες του Τάγματος τεράστιες, ειδικά μετά την ηρωική θυσία σου! Ουσιαστικά μετά το πέταγμα σου στην Αθανασία ο 2ος Λόχος αποδεκατίστηκε, με αποκορύφωμα την «Χαμένη» Διμοιρία! Την Διμοιρία των 12 κληρωτών και 18 εφέδρων!! Αλωνάγρα 22 Ιουλίου 1974, δειλινό, ώρα 2-4 …. Κάποια στιγμή όρμησαν προς την Αθανασία! Έπεσαν πολεμώντας σε άνιση μάχη! Αδυσώπητη μάχη, σφαγή ομηρική, θρυλική που ακουμπά το μύθο!! Εδώ, Αγαπημένε μου Λοχαγέ, ας μου επιτραπεί η αδυναμία να μνημονεύσω τους Παιδικούς, Αδελφικούς Φίλους και Συμπολεμιστές, Κωστάκης, Γιώργος, Αντρέας, Γιώργος, Νίκος, οι αιώνια έφηβοι, η παρέα που πρέπει να ζήσεις χίλιες ζωές και να είσαι και τυχερός για να τη συναντήσεις. Μαζί ζήσαμε το όνειρο και αφήναμε να κυλά ανέξοδα η πραγματικότητα, τώρα εσείς στην αιώνια μνήμη και εμείς πληρώνουμε την πραγματικότητα και νοσταλγούμε το όνειρο!
Εκεχειρία! Τέλος των μαχών! Καιρός για να ταφούν οι πεσόντες! Αυτά ισχύουν από καταβολής κόσμου! Σεβασμός στον υπέρτατο άγραφο θεϊκό νόμο της ταφής!
Αυτές είναι αρχές και αξίες που λάμπρυναν τον Ελληνισμό! Οι Τούρκοι, βάρβαροι εισβολείς, έχουν άλλες αρχές, τη σφαγή, τη σκύλευση και την ατίμωση!
για τούτο,
Εμείς γυρνάμε εκεί
Που αφήσαμε τους συντρόφους μας
Βορά των ορνέων
Για να τους θάψουμε
Και να ξεθάψουμε τα όνειρά μας.
Σεβασμιώτατε,
Μετά από 44 χρόνια, βρέθηκαν «λείψανα – οστά» του Λοχαγού μας και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA. Θα ενταφιαστούν στο Κοιμητήριο του Δήμου Παπάγου, μαζί με τους Γονείς του!
ΑΔΕΛΦΕ Συνοδοιπόρε και Συμπολεμιστή Λοχαγέ μας στο Πρόσωπό σου μνημονεύουμε και όλα τα Αδέλφια μας, που ήλθαν από την Μητρόπολη. Τα 33 Παλικάρια του «ΝΟΡΑΤΛΑΣ», τους 18 Αξιωματικούς και 80 Στρατιώτες, της Ελληνικής Δύναμης (ΕΛ.ΔΥ.Κ.), το τελευταίο Οχυρό! Τους Σύγχρονους Ήρωες της Κυπριακής Τραγωδίας του 1974, οι οποίοι παρά την προδοσία θυσιάστηκαν, αρνούμενοι να παραδώσουν αμαχητί την πατρίδα και με τη θυσία τους έγιναν βράχοι στον γκρεμό για να κρατιέται η αξιοπρέπεια και η τιμή του Έθνους!
Στο Πρόσωπό σου τιμούμε τους 40 ηρωικώς πεσόντες, τους 110 αγνοούμενους και τους δεκάδες τραυματίες του 399 Τάγματος Πεζικού, του Τάγματός μας. Καντάρα, Μοναρκά, Μπογάζι, Μια Μηλιά, Δίκωμο, Κιόνελι, Αγύρτα, Άσπρη Μούτη, Αλωνάγρα, Αεροδρόμιο Λευκωσίας, Κόσιη, Λουρουτζηίνα, Παλαίκυθρο, Αθηαίνου, χώματα της Πατρίδας μας που αγίασαν με το αίμα της θυσίας των Συμπολεμιστών μας.
Αδελφέ, Συνοδοιπόρε και Συμπολεμιστή, δικαιολογημένα καμαρώνει η Γενέτειρά σου με περηφάνια, θαυμασμό και ευγνωμοσύνη για το Άξιον Τέκνον της. Άντρες που δοξάστηκαν με τα έργα τους, με έργα μόνο θα ταίριαζε να τιμηθούν. Γιατί, κύριε Δήμαρχε, εκεί που ορίζονται σπουδαία Έπαθλα εκεί υπάρχουν και οι Άριστοι Πολίτες.
Γιατί ο Λοχαγός μας, ο Ήρωας μας, με τον ηρωισμό του έστησε τρόπαιο μίμησης για τις νέες γενιές! Σημείο αναφοράς των μεγάλων διαχρονικών αξιών: δημοκρατία, εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας, ανεξαρτησία, ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη, αλληλεγγύη, συνεργασία, αξιοπρέπεια, .. Αξίες διαχρονικές που λάμπρυναν και κόσμησαν τον Ελληνισμό.
Διαχρονικές, επίκαιρες και αναγκαίες, στην σημερινή ηθική αταξία, την χωρίς αιδώ και δικαιοσύνη, όπου αντί να λυτρώνεται το θύμα και να τιμωρείται ο θύτης, λειτουργεί το ανάποδο! Επιβραβεύεται ο θύτης (ο τούρκος εισβολέας) και τιμωρείται το θύμα (η Κυπριακή Δημοκρατία)!
Αδελφέ, Συνοδοιπόρε και Συμπολεμιστή μας, με αξιοπρέπεια ζεις – Όρθιος και λεβέντης ταξιδεύεις. Ελεύθερος, πάντα νέος με πνοή αμάραντη και αγέραστη ψυχή! Ελεύθερος, γιατί θεμέλιο της Ελευθερίας είναι η ευψυχία. Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία! Και εσύ Αδελφέ και Συμπολεμιστή έχεις και τόλμην και αρετήν!!
Ακριβέ Λοχαγέ μας, Σε ευχαριστώ και αιώνια ευγνωμοσύνη σου για το σύντομο αλλά και μεστό συναπάντημά μας ! Συναντηθήκαμε το Καλοκαίρι του 1973, στο 399 Τ.Π. Μπογαζιού, όπου υπηρετούσα ως Έφεδρος Ανθυπολοχαγός. Ανέλαβες Διοικητής του 2ου Λόχου και μου ανέθεσες τα καθήκοντα του υποδιοικητή. Επειδή ήσουν και υπεύθυνος του 2ου Γραφείου του Τάγματος, ουσιαστικά μου ανέθετες τον Λόχο! Και ήταν για μένα ένα Σχολείο στα 19 μου χρόνια, τα όσα μου έλεγες και η ελευθερία που μου άφηνες σε θέματα εκπαίδευσης, πειθαρχίας και διοίκησης του Λόχου!!
Ακόμα και τώρα σε ακούω: «Διοικούμε με ήθος και γνώση. Είμαστε ως Αξιωματικοί το παράδειγμα. Πρώτα και πάνω από όλα ο Άνθρωπος»! και μου έγινε οδηγός ζωής! «Τον άρχοντα τριών μέμνησθαι: Πρώτον ότι ανθρώπων άρχει. Δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει. Τρίτον ότι ουκ αεί άρχει»! (Αγάθων, τραγικός ποιητής 5ος αι. π. Χ.). Αθάνατε Λοχαγέ μου, Τιμή μου που υπηρέτησα κάτω από τις διαταγές σου!
Καλοτάξιδος να είσαι Ακριβέ Αδελφέ και Συμπολεμιστή Λοχαγέ μας. ΣΕ φιλούμε με αγάπη, τρυφερότητα και ευγνωμοσύνη, γιατί και τούτη την ώρα κάνεις τη Συνείδηση μας να ξαγρυπνά ακούγοντας το άγγελμά σου: την Κατεχόμενη Γη μας δεν την αναπολούμε την Νοσταλγούμε.
*Φιλόλογος – Ιστορικός
Πρόεδρος της Ένωσης
Κυπρίων Ν. Μαγνησίας
