Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία γυρίζει βίαια σελίδα στην διεθνή πολιτική.
Είναι ιστορικών διαστάσεων εξέλιξη: για όλη την υφήλιο, για την Ευρώπη, για την Ελλάδα και τα εθνικά μας συμφέροντα. Και σε όλα τα επίπεδα: γεωπολιτικό, γεωοικονομικό, ενεργειακό.
Μπροστά στην ιστορικότητα τέτοιων στιγμών, μπροστά στην αβεβαιότητα του τι ξημερώνει στη διεθνή σκηνή, το ελάχιστο που πρέπει να κάνει μία κυβέρνηση είναι να καταβάλλει κάθε προσπάθεια να διασφαλίσει το ευρύτερο δυνατό εσωτερικό μέτωπο.
Το ελάχιστο που πρέπει να κάνει ένας πρωθυπουργός είναι να διασφαλίσει συνεχή και αδιάλειπτη επικοινωνία και ενημέρωση με τους πολιτικούς αρχηγούς. Με σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών από την πρώτη στιγμή, από την πρώτη βόμβα στο έδαφος της Ουκρανίας.
Γιατί το σημαντικότερο σε τέτοιες στιγμές δεν είναι το προσωπικό προφίλ του πρωθυπουργού.
Το σημαντικό είναι κάθε απόφαση να βρίσκει στοιχισμένη από πίσω την μεγαλύτερη δυνατή πλειοψηφία των Ελλήνων.
Χωρίς φυσικά να υπολειπόμαστε σε τίποτα σε ό,τι αφορά την αποφασιστικότητα.
Δυστυχώς, και η σημερινή κυβέρνηση, όπως και η προηγούμενη, επιδεικνύει αλλεργία απέναντι στη διακομματική συνεννόηση.
Δεν είναι απαραίτητο να είναι έτσι.
Σε τέτοια μείζονος σημασίας για τα εθνικά μας συμφέροντα θέματα, η προσπάθεια συνεννόησης με τα πολιτικά κόμματα δεν είναι πολυτέλεια, ούτε χαμένος κόπος.
Το αντίθετο.
Θέτει τους πάντες άμεσα προ των ευθυνών τους, χωρίς μισόλογα, χωρίς «ναι μεν αλλά», ενισχύοντας την ενότητα της εθνικής γραμμής. Ακόμα κι αν δεν συμφωνήσουν όλοι, έχουν όλοι ανοίξει τα χαρτιά τους.
Έτσι λειτουργεί η Δημοκρατία. Έτσι ενισχύεται η προάσπιση των εθνικών συμφερόντων.
Αυτό θα έκανε το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής ως κυβέρνηση.
Γιατί στην πολιτική, και ακόμα περισσότερο στην εξωτερική πολιτική, το τι πράττεις και πώς το πράττεις έχουν την ίδια σημασία.
