Η απάντηση που ερμηνεύει την σημερινή μας έκπτωση και πιθανότατα μια διαφαινόμενη πολιτιστική παρακμή, βρίσκεται στις αμφιλεγόμενες προθέσεις τις εκάστοτε τηλεοπτικής, πρωθυπουργικής, υπουργικής, βουλευτικής οπτικής και εκφραστικής προβολής.
Και φυσικά… η κάθε οπτική στρέβλωση και η κάθε εκφραστική προπαγανδιστική λεξιπενία, από τους κομματικούς τεχνητούς νεολογιστές, προβάλλεται ως χαρισματική πρωτοπορία και ως γλωσσική καινοτομία, δείγμα νέου προοδευτικού εκσυγχρονισμού και απόπειρα απελευθέρωσης από την διαχρονική αρματωσιά της προηγούμενης αναχρονιστικής οπτικής και συντηρητικής γλώσσας.
Και δεν φτάνει μόνο αυτό, αλλά όλη αυτή η οπτική και ακουστική τερατοπλασία, όταν προβάλλεται από επίσημα χείλη, τότε καθιερώνει γλωσσική υποδομή και ορθή οπτική, του τύπου μιας καινούργιας ιδεολογικής κατεύθυνσης που μέχρι τώρα δεν γνωρίζαμε.
Δεν θέλω να πιστεύω ότι από τους ίδιους τους πολιτικούς μας προφασιζόμενους Αναγεννητές, αποπειράται μια νέα Μεσαιωνική ανατριχιαστική ανάκαμψη, με σκοπό την προσωπική τους τιμητική και προδοτική φιλοδοξία.
Αν συμβαίνει αυτό, τότε όλα αυτά τα αναφυόμενα υβριδικά μορφώματα πολιτικής ανιδιοτέλειας, αντί να ξεραίνονται από την λαϊκή αποτισιά παίρνουν εκφραστικό και οπτικό μπόι, λαϊκής ετυμηγορίας.
Μιας πλανεμένης ετυμηγορίας που δηλώνει απερίφραστα, ότι έφτασε η ώρα για την εξ επαφής πολιτιστική και θεσμική μας αυτοκαταστροφή.
