Κάποιοι, τέτοια εποχή, ξεκαθαρίζουν τις ντουλάπες τους. Τακτοποιούν σιγά-σιγά τα καλοκαιρινά και βολεύουν τα χειμωνιάτικα ρούχα στα ράφια και στις κρεμάστρες. Δύσκολη και χρονοβόρα, σχετικά, διαδικασία, ειδικά όταν έχεις να τακτοποιήσεις τα ρούχα, περισσότερων του ενός ατόμου. Έτσι, ενώ κάποιοι ασχολούνται με το ξεκαθάρισμα της ντουλάπας, κάποιοι άλλοι ασχολούνται επιπλέον και με το “ξεκαθάρισμα” της ψυχής, της καρδιάς και του μυαλού τους. Αυτή κι αν είναι δύσκολη διαδικασία! Συμφωνείτε?
Με τα ρούχα είναι πιο εύκολα τα πράγματα, όμως! Δεν σου αρέσει? Δεν σου κάνει? Δεν είναι στην μόδα? Απλώς το πετάς ή κάνεις και μια καλή πράξη χαρίζοντάς το σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη! Την ψυχή σου όμως? Την καρδιά σου? Το μυαλό σου? Μπορείς να τα “ξεκαθαρίσεις” με την ίδια ευκολία? Ρητορικές οι ερωτήσεις φυσικά! Υπάρχουν άνθρωποι που στοιβάζουν συναισθήματα και σκέψεις συνεχώς και αδιαφορούν για το “μπάχαλο” που επικρατεί μέσα τους, απλώς προσπερνώντας το και κάνοντας μια “νέα αρχή”.
Μια “νέα αρχή” βασισμένη σ’ ένα “μπάχαλο”, αλήθεια, πόσο στέρεη μπορεί να είναι? Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που κοιτάζουν κατάματα το “μπάχαλο” και πιάνουν δουλειά ξεκινώντας το συμμάζεμα. Βάζουν σε τάξη τις σκέψεις τους, “ράβουν” την πληγωμένη τους καρδιά και δίνουν χρόνο στην ψυχή τους να επουλώσει τα τραύματα και να επουλωθεί και η ίδια. Κάποιες φορές, η ψυχή τα καταφέρνει και δεν μένει ούτε σημάδι! Άλλες πάλι, τα τραύματα είναι βαθύτερα και αφήνουν σημάδια, γρατζουνιές και ουλές, που δεν προκλήθηκαν από νύχια, χτυπήματα ή άλλα αντικείμενα, αλλά από ανθρώπινες “απάνθρωπες” συμπεριφορές! Επιτρέψτε μου τον χαρακτηρισμό “απάνθρωπες”, γιατί πώς αλλιώς μπορείς να χαρακτηρίσεις έναν άνθρωπο που δεν έχει ίχνος ενσυναίσθησης? Πώς αλλιώς μπορείς να χαρακτηρίσεις έναν άνθρωπο που πληγώνει σκοπίμως?
Ευτυχώς όμως, που δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι το ίδιο! Ευτυχώς που υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι-στηρίγματα, άνθρωποι που στέκονται δίπλα μας αθόρυβοι και υπομονετικοί, άνθρωποι που μας αγκαλιάζουν μαζί με τα λάθη μας και κάνουν τον πόνο της ψυχής μας, υποφερτό, άνθρωποι που πασχίζουν και τα καταφέρνουν να μας κάνουν να χαμογελάσουμε, είναι άνθρωποι που κι αυτοί επίσης, έχουν πονέσει μαζί μας!
Σ’ αυτούς τους ανθρώπους, που είναι οι φύλακες άγγελοί μας, ένα ευχαριστώ δεν φτάνει! Ακόμα και χίλια ευχαριστώ, είναι λίγα! Όσο για τους ανθρώπους που μας πόνεσαν, χαλάλι τους! Ο καθένας, παίρνει τελικά αυτό που αξίζει σ’ αυτή την ζωή! Γιατί “ο άνθρωπος είναι οι επιλογές του”, όπως είπε ο Jean-Paul Sartre!
