Με αφορμή την επίσκεψή της στο Βόλο την Παρασκευή και στη Λάρισα το Σάββατο, η Ντόρα Μπακογιάννη με παρέμβαση της στον τοπικό τύπο, αναφέρθηκε στις δυνατότητες ανάπτυξης της Θεσσαλίας, μέσω της ανάδειξης της περιοχής ως κέντρο παραγωγής αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων με εξαγωγικό χαρακτήρα. Και έχει δίκιο.
Είναι αλήθεια ότι η ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας και ειδικότερα η Μαγνησία, έχει να παρουσιάσει ακόμη και τώρα, μέσα στην περίοδο της κρίσης, μια έντονη παρουσία στον τομέα παραγωγής όχι μόνο παραδοσιακών προϊόντων, αλλά και στις σύγχρονες καλλιέργειες.
Οι παραγωγοί του κάμπου του Αλμυρού, του Βελεστίνου και της Κάρλας, τολμούν και επενδύουν κόπο και χρήμα στην παραγωγή νέων προϊόντων που δεν τους επιφέρουν επιδότηση, αλλά δυνατότητες εξαγωγής σε μεγάλες αγορές της Ευρώπης και του κόσμου, καθώς και την είσοδό τους στην μεγάλη, αναπτυσσόμενη αγορά της ενέργειας.
Στις ίδιες περιοχές του νομού, η κτηνοτροφία και τα προϊόντα της, παρουσιάζουν μεγάλη εξέλιξη και αποκτούν κοινό που τα επιλέγουν, όχι μόνο εντός συνόρων, αλλά πλέον κατακτούν τίτλους και διακρίσεις σε παγκόσμιο επίπεδο.
Το Πήλιο εξακολουθεί σταθερά να αποτελεί το σημείο αναφοράς στην παραγωγή φρούτων και εξελίσσει την αγροτική παραγωγή δίνοντας έμφαση σε παρασκευές και τη μεταποίηση καρπών και βοτάνων που παράγει η προικισμένη του φύση.
Τα νησιά μας, με τις φιλότιμες και συστηματικές προσπάθειες των ανθρώπων τους, αναδεικνύουν, στις νέες αγορές της σύγχρονης γαστρονομίας, την αξία και τη μοναδικότητα των, υψηλής διατροφικής αξίας, τοπικών παραδοσιακών προϊόντων.
Ενώ η βασίλισσα ελιά και τα παράγωγά της, έχει ήδη δημιουργήσει ευκαιρίες ανάπτυξης στην περιοχή, καθώς παραγωγοί και μεταποιητές έχουν να παρουσιάσουν μεγάλα νούμερα πωλήσεων σε χώρες του εξωτερικού.
Σε όλη αυτή τη πορεία και προσπάθεια, η πολιτεία καλείται να σταθεί αρωγός. Όχι απαραίτητα εφαρμόζοντας επιδοματικές πολιτικές, αλλά, βάσει μακροχρόνιου σχεδιασμού να εδραιώσει συνέργιες ισχυρές, σύγχρονες που θα ξεπερνούν τα στενά σύνορα της Μαγνησίας. Να προτείνει καλές πρακτικές, να ενθαρρύνει την καινοτομία, να αναπτύσσει συγκεκριμένα αναπτυξιακά χρηματοδοτικά εργαλεία, να συνδέσει την αγροτική παραγωγή με άλλους τομείς πολιτικής, όπως πχ ο τουρισμός. Κυρίως όμως, εκείνο που οφείλει η πολιτεία στους ανθρώπους της παραγωγής είναι να μειώσει τα εμπόδια που η ίδια τους έχει δημιουργήσει.
