Το ζήτημα των συλλογικών συμβάσεων (ΣΣΕ) είναι στο επίκεντρο της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές.
Η θέση της κυβέρνησης είναι σαφής για επαναφορά των ΣΣΕ, το ίδιο όμως και του ΔΝΤ, της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς και ακραίων κύκλων της Ευρώπης για την περαιτέρω απορρύθμιση της αγοράς εργασίας στο όνομα της ανταγωνιστικότητας.
Πόσο όμως ανταγωνιστική μπορεί να είναι μια οικονομία που στηρίζει την ανάπτυξή της μόνο σε αριθμητικούς δείκτες και όχι στην οικονομική και κοινωνική ευημερία των πολιτών της;
Είναι γνωστό ότι η οικονομική συμπεριφορά μιας χώρας είναι σε άμεση συνάρτηση με την εργασιακή και οικονομική ασφάλεια και τις μελλοντικές προσδοκίες.
Όταν κυριαρχεί ο φόβος, η αγωνία και η ανασφάλεια στις εργασιακές σχέσεις, η αρνητική επίπτωση είναι άμεση τόσο στον ίδιο τον πολίτη όσο και στην αγορά, οδηγώντας σε πτώση της αγοραστικής δύναμης, εξαφάνιση της καταναλωτικής συμπεριφοράς, μειωμένα έσοδα και εμφάνιση του αποπληθωρισμού.
Να θυμηθούμε ότι η ελληνική οικονομία μόλις τον Ιανουάριο έφυγε από τον φαύλο κύκλο του αποπληθωρισμού μετά από 46 μήνες, απόρροια της στοχευμένης πολιτικής στα πλαίσια που επιτρέπει η επιτροπεία της χώρας.
Η επιμονή μας στις ΣΣΕ δεν είναι ιδεοληψία, όπως κατηγορούν την Κυβέρνηση ακραίοι κύκλοι εντός και εκτός χώρας, αλλά επιστροφή στην κανονικότητα, δυνατότητα λειτουργίας του οικονομικού προγραμματισμού των νοικοκυριών σε σταθερή βάση έτσι ώστε να επέλθει ισορροπία στην οικονομία.
Η προστασία της μισθωτής εργασίας και η θεσμική θωράκισή της, έτσι ώστε οι δυνάμεις της εργασίας να μην συμπιέζονται προς τα κάτω, αποτελεί παράγοντα οικονομικής ανάπτυξης με κοινωνική συνοχή. Παράλληλα δεν πρέπει να υποτιμάται το ότι χρειάζεται συνεχής βελτίωση της ήδη βελτιωμένης απορροφητικότητας των υπαρχόντων χρηματοδοτικών εργαλείων και η δημιουργία νέων (ΕΣΠΑ, ΕΤΕΑΝ, παράλληλο τραπεζικό σύστημα).
Δυστυχώς, ο ίδιος ο πρόεδρος της ΝΔ και αρκετά στελέχη της όπως και ο ΣΕΒ, έχουν ταχθεί υπέρ των θέσεων του ΔΝΤ για πλήρη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας. Υπέρ των συμφερόντων ποιών;
Αναμένουμε από τον μεγαλύτερο συνδικαλιστικό φορέα της χώρας, να συνταχθεί σε αυτό το μέτωπο, στη μάχη στο πλευρό της Κυβέρνησης για την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και την επιστροφή της κανονικότητας στην αγορά εργασίας.
Τελικά, επιθυμούμε τη μετατροπή της χώρας σε ΕΟΖ (Ειδικές Οικονομικές Ζώνες) με διάχυση της ήδη υψηλής φτώχειας ή την ανάπτυξη με κοινωνική συνοχή με την θεσμική θωράκιση υπέρ των εργαζομένων που να βελτιώνει τους όρους εργασίας και αμοιβής, γεγονός που θα μετακυλιστεί σε όλη την οικονομία;
