«Τ’ ΟΧΙ του λαού (όλων των λαών!) δεν είναι μια λέξη στο στόμα. Είναι σεισμός, που κατοικεί μέσα στα κόκκαλά του. Εκεί δουλεύει και βράζει. Τις περισσότερες φορές δε φαίνεται, δεν ακούγεται. Αλλ’ όταν έρθει η ώρα από κει μέσα πετάγεται μ’ αστραπές και βροντές η θεά Ελευθερία. Κι ο σεισμός κι η Ελευθερία με κανέναν τρόπο δεν αλυσοδένονται.»
Η 28η Οκτωβρίου 1940, ο αγώνας στα Αλβανικά βουνά, το Έπος της Αντίστασης, αποδεικνύουν περίτρανα ότι την Ιστορία τη γράφουν οι λαοί.
Η μεγάλη αντιφασιστική νίκη, η Αντίσταση του λαού μας, με πρωτοπόρο το ΕΑΜ, την ΕΠΟΝ και τον ΕΛΑΣ, αποτελεί μια από τις πιο φωτεινές σελίδες της σύγχρονης Ιστορίας.
Ο Νίκος Σβορώνος, σε μια ομιλία του για την 28η Οκτωβρίου στην ελληνική κοινότητα Παρισίων και περιχώρων, στις 27 Οκτωβρίου 1979, είχε δηλώσει: «Σε μια στιγμή όπου μεγάλες χώρες της Ευρώπης γονάτιζαν η μία ύστερα από την άλλη κάτω από τα ραγδαία πλήγματα των χιτλερικών ορδών, η αντίδραση των Ελλήνων εναντίον των φασιστικών δυνάμεων υψώθηκε από τους τελευταίους κριτές του πολέμου στη σημασία ενός συμβόλου. Σε μια στιγμή μάλιστα που ο κοινός κίνδυνος και η κοινή μοίρα μπροστά στον θάνατο έδιναν στους λόγους των ανθρώπων βαθύτερη ειλικρίνεια».
Κάθε χρόνο λοιπόν, την ίδια μέρα, σε αντίθεση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, στην Ελλάδα γιορτάζεται η είσοδος της χώρας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και όχι το τέλος του πολέμου. Αποδίδουμε έτσι, ελάχιστο φόρο τιμής, σε όσους κι όσες θυσιάστηκαν, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν για τα πανανθρώπινα ιδανικά, κατά τη διάρκεια του μεγάλου αντιφασιστικού αγώνα.
Θυμόμαστε κάθε τόπο εκτέλεσης και κάθε εστία αντίστασης. Τιμούμε τους εκτελεσμένους στα Μπλόκα, τους θυσιασμένους στους διάσπαρτους, ανά την Ελλάδα, μαρτυρικούς τόπους, τους άντρες και τις γυναίκες, που πρόσφεραν τη ζωή τους για την Ελευθερία, την Δημοκρατία, την κοινωνική Δικαιοσύνη.
Δεν θα πρέπει να λησμονούμε όμως, ότι η πραγματική απόδοση τιμής στους ήρωες της Αντίστασης, περνά μέσα από τη στάση ζωής μας και στέκεται πέρα και πάνω από την εθνική μας επέτειο.
