Οι πρώτες μέρες στο σχολείο είθισται να συνοδεύονται με ευχές, τα χαμόγελα περισσεύουν και η αδημονία για την νέα σχολική χρονιά που ξεκινά, κυριαρχεί. Μαθητές, εκπαιδευτικοί, γονείς σε μια γόνιμη αλληλεπίδραση μπαίνουν στο όμορφο ταξίδι της κατάκτησης της γνώσης.
Γιατί η δύναμη της γνώσης είναι μεγάλη και αδιαμφισβήτητη. Στις σύγχρονες κοινωνίες η πρόοδος, η εξέλιξη, η ευημερία είναι άμεσα συνυφασμένες με την μόρφωση, την έρευνα, την επιστήμη.
Οι αξίες, το δίκαιο, οι κανόνες, η ανάπτυξη έχουν στον πυρήνα τους την έννοια της γνώσης και της παιδείας που αντλεί ο άνθρωπος από το σχολείο και στη συνέχεια από το Πανεπιστήμιο.
Η γνώση όμως χρειάζεται και άλλες υποστηρικτικές δομές για να διευρύνει τις δυνατότητες και τους ορίζοντες του μαθητή. Παλιότερα συνηθίζαμε να λέμε για το σχολείο του μέλλοντος. Όμως το σχολείο του μέλλοντος είναι ήδη πραγματικότητα στις χώρες της Δύσης.
Οι νέες τεχνολογίες, τα ασφαλή και άνετα διδακτήρια, τα καινοτόμα παιδαγωγικά περιβάλλοντα, οι καινούριες διδακτικές μέθοδοι, τα βιβλία με το σύγχρονο κοινωνιολογικό και γνωστικό περιεχόμενο, οι δομές ψυχολογικής υποστήριξης και επαγγελματικού προσανατολισμού των εφήβων, η τόνωση της επαγγελματικής κατάρτισης είναι καταστάσεις που ήδη έχουν εμφιλοχωρήσει στην εκπαίδευση κρατών της Δυτικής Ευρώπης, των ΗΠΑ και αλλού.
Αντιθέτως στην Ελλάδα είμαστε ακόμη πίσω. Μόνο κάποιες σποραδικές πρωτοβουλίες και συνήθως από το φιλότιμο των εκπαιδευτικών, των τοπικών φορέων. Καμία κεντρική πολιτική στρατηγική για ένα σχολείο που θα ανταποκρίνεται στις νέες ανάγκες μιας κοινωνίας που αλλάζει συνεχώς και πρέπει να αξιοποιεί το μορφωτικό επίπεδο των νέων της.
Άλλωστε το υπουργείο παιδείας έχει πιο άμεσα ζητήματα να λύσει, όπως αν θα έχουν τα σχολεία όλους τους εκπαιδευτικούς που χρειάζονται. Αυτονόητα για άλλες χώρες, ζητούμενα για εμάς.
