Τον τελευταίο καιρό το νοσοκομείο μας βάλλεται από παντού, κατάσταση η οποία όμως δεν αρμόζει στο συγκεκριμένο νοσηλευτικό ίδρυμα. Γνωρίζοντας το Νοσοκομείο και τη λειτουργία του από το 1966, φοιτητής ακόμα, είμαι σε θέση να σας πω ότι είναι ένα από τα καλύτερα νοσοκομεία της Ελλάδος, εφάμιλλο των περιφερειακών νοσοκομείων των ανεπτυγμένων χωρών της Βόρειας Ευρώπης.
Τι συμβαίνει όμως;
Έχει αλλάξει η νοοτροπία του Έλληνα. Έχοντας στο μυαλό το δικό του σκεπτικό για το πώς πρέπει να γίνουν τα πράγματα, ο Έλληνας τα θέλει όλα όπως εκείνος νομίζει και απαιτεί άμεσα και αν είναι δυνατόν ένας γιατρός, δύο τραυματιοφορείς και δύο νοσηλευτές να περιμένουν στην πόρτα της παραλαβής τον ασθενή του που κατά τη γνώμη του είναι περιστατικό εξαιρετικά επείγον και χρήζει άμεσης αντιμετώπισης.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως για να διακομισθεί ένας ασθενής στο Νοσοκομείο στις 2 τα μεσάνυχτα κάποιο πρόβλημα θα υπάρχει, όμως δεν είναι μόνο αυτός. Υπάρχουν δεκάδες άλλοι ασθενείς που ήδη περιμένουν αρκετή ώρα συνοδευόμενοι από συγγενείς που θεωρούν ότι το περιστατικό τους αντίστοιχα προηγείται λόγω ανάγκης.
Το νοσοκομείο μας έχει τη δυνατότητα να εξυπηρετήσει έναν ορισμένο αριθμό ασθενών. Λόγω όμως της οικονομικής κρίσης και της αύξησης του μέσου όρου ζωής των ηλικιωμένων δέχεται 4 με 5 φορές περισσότερους ασθενείς, ξεπερνώντας έτσι τις δυνατότητές του. Όπως καταλαβαίνετε όλοι αυτοί οι ασθενείς δεν γίνεται να εξυπηρετηθούν στο ίδιο λεπτό. Παρόλα αυτά, όμως, η εξυπηρέτηση και η φροντίδα είναι άμεση.
Αναφέρθηκα στο ότι έχει αλλάξει η νοοτροπία του Έλληνα σήμερα από αυτή που ήξερα εγώ εδώ και 50 χρόνια. Μεταφέρουμε τον ασθενή μας σε κώμα και μετά από λίγες μέρες φεύγει περπατώντας. Φεύγοντας δεν αναρωτιούνται οι συγγενείς και ο ασθενής πώς ήρθαν και πώς φεύγουν, απεναντίας ψάχνουν κάτι αρνητικό να επιρρίψουν στο Νοσοκομείο, συχνά μεγαλοποιώντας το και αποφεύγοντας να δουν την πραγματικότητα.
Θυμάμαι στα χρόνια που ήμουν ειδικευόμενος, εφημερεύαμε ένας γιατρός για τα παθολογικά περιστατικά και ένας για τα χειρουργικά χωρίς τραυματιοφορείς και νοσηλευτές παραλαβής, μόνος με τους κλητήρες που ήταν συγχρόνως και φύλακες του νοσοκομείου.
Και τότε υπήρχαν επείγοντα περιστατικά και ασθενείς που ερχόντουσαν τα μεσάνυχτα. Όμως, ασθενείς και συγγενείς αξιολογούσαν την κάθε περίπτωση και δεν είχαν την απαίτηση όλοι να εξυπηρετηθούν την ίδια ώρα. Ήξεραν ότι είχαν προτεραιότητα αυτοί των οποίων η ζωή κινδύνευε. Με περίσσεια καλοσύνη έδιναν τη σειρά τους, ζούσαν και αυτοί την περιπέτεια του συνανθρώπου τους και προσέφεραν συμπαράσταση στους συγγενείς των ασθενών που κινδύνευε η ζωή τους.
Έχω βαθιά επίγνωση για αυτά που γράφω για το Νοσοκομείο μας. Είναι ένα ίδρυμα υψηλών προδιαγραφών, άριστα εξοπλισμένο, διαθέτει ξεχωριστό και υπεύθυνο ανθρώπινο δυναμικό αποτελούμενο από γιατρούς, νοσηλευτές, βοηθητικό προσωπικό και μια διοίκηση που ακούραστα βλέπει μπροστά.
Επιστήμονες από τις τάξεις των γιατρών ανέβηκαν σε ιεραρχία και κατέλαβαν πανεπιστημιακές θέσεις τόσο στα ελληνικά πανεπιστήμια όσο και στου εξωτερικού ενώ πολλοί έφτασαν στο ανώτατο αξίωμα να γίνουν ερευνητές.
Για όλα αυτά που προανέφερα, να νιώθετε σιγουριά για το Νοσοκομείο μας γιατί είναι πλαισιωμένο από ανθρώπους υπεύθυνους, που διαχειρίζονται τους ασθενείς με άριστο τρόπο. Βάζουν όλες τις δυνάμεις τους και διοχετεύουν τις γνώσεις τους στον καθημερινό αγώνα που δίνουν να εξυπηρετήσουν το μεγάλο αριθμό των ασθενών παρότι τα κονδύλια του κράτους όπως όλοι σας γνωρίζετε δεν είναι αυτά που πρέπει.
