Αυτήν την περίοδο οι εξαρτημένοι από τον τζόγο, τζογάρουν ακόμα και την ίδια τους την οικογένεια. Έχει περάσει το έθιμο, οι άνθρωποι να υποδέχονται το νέο έτος με χαρτάκι και πράσινη τσόχα. Ο ταλαιπωρημένος ψυχικά και ζορισμένος νοητικά άνθρωπος σήμερα, βρίσκει στο συναίσθημα της απόδρασης μια γρήγορη ανακούφιση. Και ενώ χρειάζεται γαλήνη, βρίσκεται στην ένταση του τζόγου, νομίζοντας ότι ψυχαγωγείται ή ελπίζοντας ότι εκεί βρίσκεται η λύση των προβλημάτων του. Αυτές τις μέρες ακούγονται φράσεις όπως:
“Ακόμα και τώρα που μπορούσαμε να κλείσουμε κάποια τρύπα, πάλι το βιολί σου”, “Χριστουγεννιάτικα μας υποχρέωσες, δεν έχεις ούτε ιερό ούτε όσιο”, “Θα ‘θελα να ‘ξερα με τι μούτρα θα δεις τα παιδιά σου τέτοιες μέρες”, “Ο άνδρας μου ασχολείται με τον τζόγο και έχει καταστρέψει την οικογένειά του. Τα παιδιά του, δεν μπορούν να τον συγχωρήσουν. Το χειρότερο όλων είναι ότι τον έχουν διώξει απ΄ τη δουλειά του”.
Είναι πολύ δύσκολο να ζεις με έναν άνθρωπο που είναι εξαρτημένος από τον τζόγο. Η εξάρτηση από τον τζόγο δε διαφέρει και πολύ από την εξάρτηση από το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά. Το άτομο με εξάρτηση από τον τζόγο στην πορεία γίνεται αντικοινωνικό όπως άλλωστε και κάθε άτομο που είναι εξαρτημένο. Έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι τα αποτελέσματα του τζόγου είναι καταστρεπτικά και οδυνηρά.
Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που κάποιος ωθείται στο τζόγο είναι η προσδοκία του κέρδους, αλλά του κέρδους που δεν απαιτεί προσπάθεια και μέσα στο μυαλό του παίχτη είναι άμεσο. Άρα μας δηλώνεται, εμμέσως πλην σαφώς και η προσωπικότητα του εξαρτημένου. Άτομο που δεν μπορεί να περιμένει, που του αρέσουν τα γρήγορα διότι λειτουργεί καλύτερα όταν η αδρεναλίνη του είναι στα ύψη, άτομο ανταγωνιστικό, που ψάχνει απεγνωσμένα για επιβεβαίωση. Άνθρωπος που δε μπόρεσε να εδραιώσει το κέντρο της επιβεβαίωσης μέχρι τα 18 του χρόνια και από τότε την ψάχνει.
Όμως στην πορεία, οι εξαρτημένοι από τον τζόγο, αντί να συναντήσουν την ανακούφιση έρχονται σε επαφή με τις συνέπειες. Η σημαντικότερη συνέπεια είναι η απώλεια ελέγχου. Εξαιτίας της απώλειας δεν ελέγχεται η παρόρμηση, με αποτέλεσμα οικονομική καταστροφή, κοινωνική απομόνωση, ψυχολογική κατάρρευση, προσωπική διάψευση.
