Η κοινωνία μας χαρακτηρίζεται από ένα χάος («χάνω», «καταστρέφω»), ένα χάος που εμείς οι ίδιοι το δημιουργήσαμε και καταστρεφόμαστε από αυτό. Αλλά δεν χρειάζεται να οδηγούμε και άλλους αθώους στην δική μας καταστροφή.
Οι αθώοι που αναφέρω λοιπόν, είναι όλα τα ζώα που είτε συνυπάρχουν μαζί μας, είτε τα αναγκάζουμε «φυλακίζοντας» τα. Άρα εμείς οι ίδιοι, καταστρέφουμε όχι μόνον εμάς, αλλά και ό,τι άλλο γύρω μας, που στην πραγματικότητα αυτά είναι τα μόνα αγαθά και αθώα όντα, που δεν πρέπει να τα μεταχειριζόμαστε ή να τα εκμεταλλευόμαστε. Είναι άδικο για αυτά και τερατώδες για εμάς, να γινόμαστε τόσο μισητοί με τις πράξεις μας, όπως να στρεφόμαστε ενάντια στον συνάνθρωπο, που ούτε αυτά τα ίδια δεν ωθούνται να κάνουν, ούτε μεταξύ τους, ούτε απέναντί μας, εκτός αν υπάρχει αφορμή, που έπειτα θα είναι δικαιολογημένα, για οποιαδήποτε πράξη τους.
Άλλωστε, τα ίδια τα ζώα, μας έχουν δείξει επίσης, ότι δεν έχουν πρόβλημα να συνυπάρχουν μαζί μας, αλλά εμείς τα ωθούμε να μας φοβούνται και να θέλουν να απομακρύνονται ή να αγριεύουν στους ανθρώπους, γιατί το μόνο που έχουμε δείξει αρκετές φορές σαν κοινωνία, είναι την καταστροφή που φέρνουμε σε πολλά από αυτά που «αγγίζουμε» και σε κάποιες περιπτώσεις, στο τέλος για κάποια είδη, δεν θα υπάρχει γυρισμός γιατί θα… τα αφανίσουμε.
Πρέπει να βρούμε την γαλήνη μέσα μας και μετά να την αφομοιώσουμε γύρω μας, για να κάνουμε καλύτερη την κοινωνία και τους εαυτούς μας, ώστε να μην βλάπτουμε κανέναν και τίποτα, με αποτέλεσμα να συνυπάρχουμε όλοι μεταξύ μας, με τη θέση που αντιστοιχεί και στα ζώα, δημιουργώντας έτσι συνθήκες, με συνείδηση, αγάπη και σεβασμό για όλους τους οργανισμούς, σε ένα αρμονικό περιβάλλον.
Οι παραπάνω σκέψεις και προβληματισμοί, αποτυπώθηκαν με αφορμή, ορισμένες απ΄ τις φωτογραφίες μελών του ζωικού βασιλείου, που κατά χρονικές περιόδους, προχώρησα στη λήψη τους.
Ι.Κ. Φωτό Ιωάννης Κουτσερής (@_k.t.s_photos_)
