Ο Κανόνας είναι η πυξίδα στην οποία πρέπει να προσηλωθεί ένα κοινωνικό σύνολο για να φτάσει σε ένα ανώτερο αποτέλεσμα. Η αφετηρία βρίσκεται στο χώρο του φαντασιακού, στο όραμα, στο σχέδιο. Το μέσο είναι ο πειστικός και τεκμηριωμένος λόγος, η γνώση του χώρου και της ιστορίας ως ενιαίου συνόλου. Ο προορισμός είναι μια πραγματικότητα ανώτερη από τη σημερινή, όχι μόνο σε οικονομικούς και αριθμητικούς όρους, αλλά και στο εθνικό αφήγημα, και στην προσέγγιση της κοινωνίας στη γνώση και στην αλήθεια.
Στο διάβα προς την Ιθάκη υπάρχουν πολλοί πλαστοί “Κανόνες”, πολλοί μονόφθαλμοι Κύκλωπες, πολλοί δίμετροι και ανώφελοι Λαιστρυγόνες και πολλοί Λωτοφάγοι που τους υπηρετούν. Όσοι λειτουργούν μόνο με τις αισθήσεις, κατεβαίνουν από το σκάφος και εγκαταλείπονται στις εφήμερες ηδονές και στα ποταπά πάθη. Όσοι λειτουργούν με τη διάνοια αναζητούν την εφαρμογή του μέτρου, την αντιγραφή μιας εξιδανικευμένης θεωρίας, συχνά ανεφάρμοστης. Υπάρχουν και αυτοί που λειτουργούν με τη διαίσθηση και την ενόραση. Αυτοί αναζητούν την εικόνα πίσω από τα πρόσωπα, τον Γνώστη πίσω τους ειδικούς, τον Σχεδιαστή πάνω από τους αρχιτέκτονες της ορατής πραγματικότητας. Ακολουθούν τον αόρατο Κανόνα που διατρέχει τον ιστορικό χρόνο και το γεωγραφικό χώρο.
Θα αναρωτηθεί κανείς: “Πού χωράει σε όλα αυτά η εφαρμοσμένη πολιτική, ο τετριμμένος πολιτικός λόγος;” Ο πολιτικός είναι ο Doer, ο Πραγματιστής, που μέσα από την πρακτική εφαρμογή πρέπει να ανοίξει δρόμο στη θεωρία. Αυτός που θα συγκεντρώσει τα πλήθη, θα τους μιλήσει με τη φωνή της λογικής και με απλότητα θα τους παρουσιάσει τις δικές τους δυνατότητες. Θα γίνει το παράδειγμα του πολίτη που είναι ένα με το λαό, με αυτό που θα ήθελε ο μέσος πολίτης να είναι.
Κανονικότητα στην πολιτική είναι να αφήσεις τους πολίτες να ξεδιπλώσουν το δικό τους τρόπο ζωής και δράσης, να τους ανοίξεις τους ορίζοντες, να τους δώσεις όραμα και ευγενή άμιλλα για την αριστεία και τη διάκριση, να μην τους βάζεις ιδεολογικές παρωπίδες, να μην ψαλιδίζεις τις ελπίδες τους.
Η πολιτική παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη επιδιώκει να πλησιάσει στον Κανόνα. Προσιτός και διακριτός, ευγενής και φιλικός, κυματοθραύστης στις ιδεολογικές ακρότητες και παθογένειες, ακλόνητος στην ιδεολογία της ελεύθερης δημιουργίας, γίνεται ο ίδιος το μέτρο που μπορεί να φθάσει ο Έλληνας και πάνω από όλα απελευθερώνει την ατομική πρωτοβουλία με κριτήριο την υψηλή ποιότητα στο συναγωνισμό. Ο λόγος του δεν είναι ούτε ταξικός, ούτε ισοπεδωτικός. Απευθύνεται στη μεγάλη κοινωνική βάση. Απελευθερώνει το πολιτικό παιχνίδι, βάζει νέα πρόσωπα, νέες κοινωνικές δυνάμεις σε ένα παιχνίδι που παίζεται με ποιοτικό Κανόνα. Και η κοινωνία μας έχει ανάγκη το Καινούργιο και το Υψηλό.
Αυτή είναι και η εντύπωση που αποκόμισε κανείς, ακόμη και ο μη οπαδός της Νέας Δημοκρατίας, από την αρχηγική εμφάνιση του Κυριάκου Μητσοτάκη στη φετινή ΔΕΘ. Εμπιστοσύνη, τόλμη, ελπίδα και υψηλοί μα εφικτοί στόχοι.
