Κι όμως ενώ ξέρουμε όλοι τα ελαττώματα μας, δεν κάνουμε τίποτε για να τα διορθώσουμε.
Δυστυχώς πάσχουμε από το σύνδρομο της πολιτικής μισαλλοδοξίας και της μέχρι πρόσφατα προ κρίσης κομπλεξαρισμένης επίδειξης οικονομικού πλουτισμού που, όταν έρθει η ώρα της απόδειξης του «πόθεν έσχες», κραυγάζουμε ομαδικά και μεταβαλλόμαστε σ’ ένα μικρό έθνος αναδιπλωμένο στον εαυτό του, συνθλιμμένο από τους φόρους, που μόλις και μετά βίας επιβιώνει με εξοικονομήσεις και στερήσεις.
Πόσοι όμως είναι αυτοί οι αλόγιστοι ξοδευτές της περίσσειας λείας η οποία θάφτηκε στο τελευταίο ανηφορικό σκαλοπάτι της κλίμακας αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού, για να μη την φτάνει;
Ποιοί τον τοποθέτησαν και παλεύει μανιασμένος στο βάθος μιας απροσπέλαστης κινούμενης άμμου, που όσο και να κουνήσει τα χέρια του αντί να ανέβει στην επιφάνεια χώνεται όλο και περισσότερο στον πάτο της απελπισίας;
Οι νόμοι της ιστορίας ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε οι ίδιοι. Η μοίρα του πιο αδύνατου ήταν ανέκαθεν είτε η εξαφάνιση του μπροστά στον ισχυρότερο είτε η αναπόφευκτη υποδούλωση του.
Ο κόσμος γίνεται πολύ μικρός και τα σπουδαία ανθρωπιστικά και ειρηνιστικά επιχειρήματα παίζουν σήμερα σπουδαίο και σημαντικό ρόλο, μόνο στην εκφώνηση των λόγων και για ανύψωση του πεσμένου πατριωτικού ηθικού.
Δυστυχώς οι επερχόμενες πολιτιστικές και πολιτισμικές εκρήξεις δεν σβήνονται μόνο με τα λόγια. Οι ατομικές πολιτικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις δεν αλλάζουν με όσα επιχειρήματα και να διαθέτει κανείς.
Έχουμε παραμείνει ένας λαός άνεργων καλλιτεχνών και πολιτικών φανφαρόνων. Το μίσος και ο φθόνος φαίνεται ότι αποτελούν τα μόνα συναισθήματα, που έχουν επιζήσει σ΄ όλη αυτή την μακραίωνη ιστορία μας.
Θα μπορούσε κανείς να αντιτάξει, πάρα πολλά επιχειρήματα και πλήθος αντιρρήσεων σ’ όλες αυτές τις διαπιστώσεις αλλά ποιο θα ήταν το όφελος;
Οι νόμοι της ιστορίας είναι πάντοτε οι ίδιοι.
« Ουαί τοις ηττημένοις! »
