Την «ουρά» του απ’ έξω έβγαλε για ακόμη μια φορά ο Δήμαρχος Βόλου Αχιλλέας Μπέος, για το μείζον ζήτημα της καύσης RDF/SRF από την τσιμεντοβιομηχανία ΑΓΕΤ. Μιλώντας χθες στον δημοσιογράφο-«πασαδόρο» Δημήτρη Μαρέδη, επικαλέστηκε αναρμοδιότητα για το θέμα και πέταξε το μπαλάκι στην κυβέρνηση και τον αρμόδιο υπουργό Σωκράτη Φάμελλο, καλώντας μάλιστα τους τοπικούς συντρόφους του υπουργού να απευθυνθούν σ’ αυτόν.
Εδώ όμως δεν μιλάμε για το ποιος έχει την αρμοδιότητα από την Πολιτεία για την άδεια της ΑΓΕΤ ή για τον έλεγχό της, αλλά το ποιος δείχνει ενδιαφέρον για τα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας και πως αντιμετωπίζει μια σημαντική μερίδα πολιτών οι οποίοι διατυπώνουν ενστάσεις και προβληματισμούς για συγκεκριμένες πολιτικές του Δήμου.
Οι αντιδράσεις των πολιτών αφορούν τόσο στην καύση RDF/SRF από την ΑΓΕΤ, όσο και στην απόφαση του Δήμου Βόλου να τροφοδοτεί με το συγκεκριμένο καύσιμο δημιουργώντας εργοστάσιο παραγωγής του στον ΧΥΤΑ Βόλου. Θα έλεγα περισσότερο στο δεύτερο μιας και η απόφαση αυτή του Δήμου δεν συμπεριλαμβάνονταν στο προεκλογικό πρόγραμμα (λέμε τώρα) με βάση το οποίο εκλέχθηκε η παρούσα Δημοτική Αρχή. Αν μη τι άλλο αν ο Αχιλλέας Μπέος θεωρεί ότι συνεχίζει να έχει την εμπιστοσύνη της τοπικής κοινωνίας, οφείλει να προχωρήσει σε δημοψήφισμα.
Κάτι τέτοιο ούτως ή άλλως προβλέπεται και από τη νομοθεσία και μπορεί να διοργανωθεί με ευκολία. Έτσι θα εξασφαλίσει την απαραίτητη εντολή για να προβεί σε μια τόσο σημαντική επένδυση αποδεικνύοντας παράλληλα και τα δημοκρατικά ιδεώδη από τα οποία διακατέχεται. Ο Αχιλλέας Μπέος κατηγορεί συχνά πυκνά διάφορους πολιτικούς χαρακτηρίζοντάς τους πολιτικούς απατεώνες που εξαπάτησαν τον ελληνικό λαό. Θα αποδειχθεί όμως ο ίδιος πολιτικός απατεώνας αν προχωρήσει στην υλοποίηση μιας απόφασης για την οποία δεν είχε ενημερώσει προεκλογικά και χωρίς προηγουμένως να λάβει την έγκριση από τους δημότες του.
Ανατρέχοντας στο παρελθόν και μάλιστα όχι πολύ παλιά θυμάμαι μιαν άλλου είδους τοπική αυτοδιοίκηση που πρωταγωνιστούσε στην άσκηση πίεσης για την λήψη μέτρων για την προστασία της υγείας των πολιτών και τον περιορισμό των επιπτώσεων στο περιβάλλον από την παραγωγική διαδικασία του εργοστασίου της ΑΓΕΤ. Ήταν από τις πρώτες πρωτοβουλίες που έλαβε η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μαγνησίας επί Απόστολου Παπατόλια, να προσεγγίσει την διοίκηση της ΑΓΕΤ και να της ζητήσει να λάβει συγκεκριμένα μέτρα. Μετά από μια περίοδο μετωπικής σύγκρουσης, η διοίκηση της ΑΓΕΤ υλοποίησε ένα σχέδιο δράσης για την περιβαλλοντική αναβάθμιση του εργοστασίου το οποίο συνδέθηκε με το δίκτυο φυσικού αερίου για την προθέρμανση των μονάδων παραγωγής τσιμέντου, την εγκατάσταση υβριδικών φίλτρων για τη μείωση των αερίων ρύπων και την χρήση εναλλακτικών καυσίμων όπως η βιομάζα προερχόμενη από υπολείμματα αγροτικών καλλιεργειών βαμβακιού και καλαμποκιού της περιοχής Θεσσαλίας.
Ήταν μια νίκη για την Τ.Α. αλλά και τους Βολιώτες και μάλιστα χωρίς να «ανοίξει μύτη», αλλά μόνο με τον διάλογο. Δεν φτάνουν οι προσχηματικές μηνύσεις για να αποποιηθεί των πολιτικών του ευθυνών ο κ. Μπέος για όσα συμβαίνουν στην περιοχή μας, παρά χρειάζεται συναίνεση και αναζήτηση κοινά αποδεκτών λύσεων. Αλλά με ποιον να συζητήσει και με ποιον να συμφωνήσει; Η Περιφέρεια Θεσσαλίας που έχει την αρμοδιότητα ελέγχου της βιομηχανίας είναι εγκαλούμενη μετά από μηνυτήρια αναφορά που κατέθεσε εναντίον της ο Αχιλλέας Μπέος. Όμορφος κόσμος, αγγελικά πλασμένος, αυτός της τοπικής αυτοδιοίκησης.
