Tουλάχιστον δυο αιώνες τώρα, έχει εδραιωθεί στις συνειδήσεις των Νεοελλήνων η βεβαιότητα ότι η Ευρώπη μας οφείλει τις βάσεις του πολιτισμού της και θα πρέπει όταν προκύπτει κάποια αναγκαστική αντιπαλότητα με άλλη χώρα να παρεμβαίνει αυτή ως δυναμική και ομόδοξη ομοιότητα και να κατευνάζει ή να υποστηρίζει τα ανυποστήρικτα.
Αυτή φυσικά την βεβαιότητα μας την επέβαλαν, οι κατά δήλωση κορυφαίοι της επιχώριας επιστημοσύνης, μας την εμπέδωσε η σχολική μας εκπαίδευση και την καθιέρωσε η κρατική πολιτική, σαν εθνική ιδεολογία.
Δεν αναλογιστήκαμε όμως ποτέ, ούτε τις ανταποδοτικές βλέψεις του χαριστικού ανταλλάγματος προς την Ευρώπη, ούτε τον σφετερισμό και την αλλοτρίωση όποιας εθνικής υπαναχώρησης ή ιστορικής πλαστογράφησης στην ραχοκοκαλιά της γνησιότητας της εθνικής μας ταυτότητας ή όπου αλλού κομίζει η ανταλλακτική πρόταση της Ευρωπαϊκής ομοιοπάθειας ή της Βορειοατλαντικής συνομωσιακής συνέργειας.
Μια τέτοια αλλοτριωτική εξάρτηση, οδηγεί αναπόφευκτα σε κοινωνική και πολιτική υποτέλεια, σε μακροχρόνια παγίδευση της εθνικής συνοριακής και ιστορικής μας κυριαρχίας.
Αποδεχόμαστε στρουθοκαμηλικά όποια παθητική εκδοχή επίλυσης της αναδυόμενης αντιπαλότητας σχεδίασαν οι υποτιθέμενοι φιλέλληνες για εμάς και αντί να αντιτάξουμε την δική μας εκδοχή, όχι μόνο δεν λύνουμε την πιθανότατα τεχνική από τους ίδιους προβληματική, αλλά βαυκαλιζόμαστε με την ορθή υποτιθέμενη εταιρική μας υποστήριξη.
Αφελείς και τότε, αφελείς και τώρα!
Μόνο που τώρα, το παραμύθι έχει δράκο και δεν φτάνει μόνο αυτός ο λιγοστός υπονοούμενος λεκτικός χαβαλές κάθε πολιτικού, καθηγητικού ή στρατιωτικού αναβλαστήματος του πλήθους των τηλεοπτικών νεοφώτιστων, αλλά απαιτείται άμεσα σιδερένιο παραπέτασμα και ατσαλένια γροθιά κόντρα στα δόντια οποιουδήποτε ντόπιου ή ξένου επίδοξου μοναρχοφασίστα αποφασίσει να μονοπωλήσει τα Εθνικά, ιστορικά και δημοκρατικά μας ιδεώδη.
