Τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας όπου σταθούν και όπου βρεθούν δηλώνουν με αμέριστη περηφάνια ότι αποτελούν μέρος ενός σύγχρονου, ευρωπαϊκού και φιλελευθέρου κόμματος. Πράγματι είναι πολύ όμορφο να ακούγεται αυτό και σε πολλούς πολίτες δημιουργεί θετικές εντυπώσεις. Τι γίνεται όμως τελικά στην πράξη; Στην πολιτική πράξη και στην καθημερινότητα της διακυβέρνησης; Πόσο σύγχρονο, πόσο ευρωπαϊκό και πόσο φιλελεύθερο είναι το μοντέλο διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας; Πόσο Ευρωπαίος και φιλελεύθερος πολιτικός είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης;
Αν δεν παρασυρθούμε από τα ωραία λόγια των στελεχών του κυβερνώντος κόμματος και φυσικά την εικόνα που δημιουργούν επιμελώς τα συστημικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τότε θα δούμε την ωμή πραγματικότητα. Μία σύγχρονη, ευρωπαϊκή και φιλελεύθερη κυβέρνηση δεν παρακολουθεί με λογισμικά Αρχηγούς ενόπλων δυνάμεων, αρχηγούς αντίπαλων κομμάτων ούτε φυσικά και τους ίδιους της τους υπουργούς και συνεργάτες. Οι παρακολουθήσεις θυμίζουν άλλες εποχές, παλιές και ιδιαίτερα θλιβερές για την ελληνική πολιτική ιστορία. Δεν συνιστούν για κανένα λόγο σύγχρονη πολιτική αλλά αμαυρώνουν το πολιτικό σκηνικό και ναρκοθετούν ακόμη περισσότερο τη σχέση των νέων με την πολιτική.
Μία ευρωπαϊκή και φιλελεύθερη κυβέρνηση δεν εμπλέκεται για κανένα λόγο σε διαρροές προσωπικών δεδομένων ψηφοφόρων καθιστώντας στην ουσία το Υπουργείο Εσωτερικών σε εκλογικό κέντρο της Νέας Δημοκρατίας. Το κράτος με το κόμμα δεν ταυτίζονται και η νοοτροπία ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί το πρώτο προς όφελος του δευτέρου όχι απλά δεν είναι ευρωπαϊκή πολιτική αλλά είναι κάτι τελείως ξένο σε κράτη του Δυτικού κόσμου. Όσο και αν θέλει η κυβέρνηση να ρίξει το θέμα στα χαμηλά και εν γένει να ξεχαστεί, δεν μπορεί να πείσει πραγματικά κανέναν, ότι η διαρροή που συνέβη, είναι ένα μεμονωμένο γεγονός και όχι μία πάγια ή συνήθης τακτική.
Σύγχρονη, ευρωπαϊκή, και φιλελεύθερη πολιτική δεν αποτελεί ,επίσης, η πλήρης απαξίωση του Κυριάκου Μητσοτάκη στο ελληνικό κοινοβούλιο, ο οποίος εμφανίζεται και απαντάει σε ερωτήματα μονάχα αν συρθεί από πολιτικό αρχηγό, όπως τελευταία πραγματοποιήθηκε με τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής Νίκο Ανδρουλάκη. Ο Πρόεδρος του Κινήματος όχι απλά έσυρε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να εμφανιστεί στη Βουλή των Ελλήνων αλλά τελικά τον ανάγκασε να παραιτήσει και δύο Υπουργούς, οι οποίοι ήταν πολύ στενοί συνεργάτες του. Υπό άλλες συνθήκες ο Πρωθυπουργός δεν δίνει απαντήσεις ούτε στα Μ.Μ.Ε. ούτε εντός κοινοβουλίου. Συνηθίζει να περιορίζεται σε ατάκες, «εξυπνακισμούς» και ειρωνείες, ενώ δεν ξεχνά ποτέ να πλέκει το εγκώμιο της κυβέρνησης μαζί με τους υμνητές του τον Άδωνι Γεωργιάδη, τον Μάκη Βορίδη και ενίοτε τον κύριο Πλεύρη. Στελέχη πλέον πυλώνες της Νέας Δημοκρατίας που συγχρόνως με όλα τα άλλα συνεπικουρούν στο σύγχρονο, ευρωπαϊκό και φιλελεύθερο κόμμα που με τόση περηφάνια ισχυρίζεται και προβάλλει ο Πρωθυπουργός μας.
Η λίστα με τα γεγονότα που καταδεικνύουν ότι η Νέα Δημοκρατία δεν είναι το σύγχρονο κόμμα που ευαγγελίζεται προφανώς δεν έχει τελειωμό. Είναι, όμως, αναγκαίο μερικές φορές να υπενθυμίζουμε ότι τα πράγματα δεν είναι πάντοτε όπως μας τα παρουσιάζουν. Η ΝΔ παραμένει ένα κόμμα με παλιά νοοτροπία, με στελέχη που ταυτίζουν το κόμμα με το κράτος. Παραμένει ένα κόμμα που θεωρεί ότι μπορεί να πράττει όπως την βολεύει αρκεί να έχει θετικό αποτέλεσμα για την ίδια. Η Νέα Δημοκρατία ήταν, είναι και θα είναι το ίδιο κόμμα που γνωρίζουμε από το παρελθόν. Το κόμμα που δεν έφερε μεγάλες τομές στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό, το κόμμα που δεν πραγματοποίησε μεγάλες μεταρρυθμίσεις παρά μόνο ιδιωτικοποιήσεις. Το κόμμα που δεν ήθελε τη Διαύγεια και προσπάθησε με κάθε τρόπο να την παρακάμψει. Το κόμμα που δεν ήθελε το Οpengov και τώρα το οικειοποιείται.
Και τελειώνω με κάτι που θυμούνται οι παλαιότεροι σύντροφοι. Η Δεξιά παράταξη φοράει το προσωπείο του σύγχρονου κεντροδεξιού κόμματος αλλά με κάθε ευκαιρία πέφτει το προσωπείο και φαίνεται η πραγματικότητα.
*Φιλόλογος, MSc Συστηματικής Φιλοσοφίας Α.Π.Θ. Υπεύθυνος Οργανωτικού Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής Μαγνησίας, Μέλος Τομέα Παιδείας ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής
