Πριν από ενάμιση χρόνο (Απρίλιος 2018) εκδικάσθηκε στο Εφετείο Λάρισας η αγωγή της ΔΕΥΑΜΒ εναντίον της ΕΡΓΗΛ για την επιστροφή των 6 εκ ευρώ, που εισέπραξε για έργο που δεν κατασκεύασε, όπως αποκαλύφθηκε από την Επιτροπή Παραλαβής και στη συνέχεια επιβεβαιώθηκε τόσο από την προβλεπόμενη από τον νόμο ειδική Επιτροπή μηχανικών της ΔΕΥΑΜΒ, όσο και από πραγματογνωμοσύνη του Τεχνικού Επιμελητηρίου.
Για τους λόγους που το Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή ο νομικός σύμβουλος της ΔΕΥΑΜΒ ενημέρωσε το Δ.Σ. της Επιχείρησης, σύμφωνα με σχετικά δημοσιεύματα του τοπικού τύπου, ότι: “το σκεπτικό της απορριπτικής απόφασης στηρίχθηκε στο γεγονός ότι κρίθηκε πως υπήρξαν διαδικαστικές παραλείψεις κατά τα έτη 2007-2008 όσον αφορά στις προθεσμίες υποβολής των αντιρρήσεων από την πλευρά της ΔΕΥΑΜΒ, ενώ επίσης δεν αναγνωρίστηκε η επιμέτρηση του Τεχνικού Επιμελητηρίου Μαγνησίας γιατί έκρινε πως οι τομές που είχαν γίνει (149 στο σύνολο) ήταν πολύ λίγες”.
Δεν έχω νομικές γνώσεις για να σχολιάσω την απόφαση, αλλά ως μηχανικός και πρόεδρος της Επιτροπής που αποκάλυψε το σκάνδαλο μπορώ να σχολιάσω τα διαδικαστικά και τα τεχνικά θέματα που επικαλείται η απόφαση του Δικαστηρίου.
Πράγματι την περίοδο 2007-2009, όταν ολοκληρώθηκε η κατασκευή του έργου από την ΕΡΓΗΛ, χάθηκαν από τη ΔΕΥΑΜΒ οι προθεσμίες για τη διόρθωση των τελικών επιμετρήσεων του έργου, όπως και για την οριστική παραλαβή του. Δυστυχώς, αυτό είχε σαν συνέπεια, σύμφωνα με τον νόμο και τις σχετικές αποφάσεις του Αρείου Πάγου, να θεωρείται ότι τόσο η έγκριση της τελικής επιμέτρησης όσο και η παραλαβή του έργου ένα χουν συντελεσθεί αυτοδίκαια.
Αλλά ακόμη και σε αυτή την περίπτωση ο νόμος περί δημοσίων έργων ρητά ορίζει (άρθρο 75 παρ. 7 του Ν 3669/2008) ότι:
“αν η παραλαβή συντελεσθεί αυτοδίκαια και διαπιστωθούν εκ των υστέρων διαφορές στις ποσότητες των εργασιών που εκτελέσθηκαν ο ανάδοχος έχει υποχρέωση να επιστρέψει το εργολαβικό αντάλλαγμα και μάλιστα έντοκα”.
Με βάση τη διάταξη αυτή κατατέθηκε αγωγή της ΔΕΥΑΜΒ κατά της ΕΡΓΗΛ ήδη το 2014(διοίκηση Σκοτινιώτη), και η εκδίκασή της είχε οριστεί για τις 15-2-2015. Η σημερινή Διοίκηση την απέσυρε και μετά από παλινωδίες τριών χρόνων την επανακατέθεσε στις 31-7-2017 για να συζητηθεί τελικά μετά από τέσσερα χρόνια (20-4-18) και να εκδοθεί η απόφαση μετά 19 μήνες !!!
Πέρα όμως από τα νομικά και διαδικαστικά υπάρχουν και τα τεχνικά θέματα που επικαλείται η απόφαση του Δικαστηρίου. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον νομικό σύμβουλο της ΔΕΥΑΜΒ, υποστηρίζει ότι οι 149 ερευνητικές τομές που έκανε η ομάδα πραγματογνωμόνων του ΤΕΕ ήταν λίγες.
Ενημερώνω ότι πρόκειται για ένα πολύ απλό έργο (εκσκαφή και τοποθέτηση αγωγού ύδρευσης 180 χλμ) κι ότι για την αποκάλυψη του σκανδάλου χρειάστηκε να γίνουν 10 ερευνητικές τομές, ενώ στη συνέχεια η ειδική Επιτροπή μηχανικών της ΔΕΥΑΜΒ που επιμέτρησε και τεκμηρίωσε το πραγματικό έργο διενήργησε πάνω από 100 νέες τομές, με το ίδιο πάντα αποτέλεσμα ότι η ΕΡΓΗΛ κατασκεύασε έργο αξίας 4 εκ. και αποζημιώθηκε με 10 εκ. ευρώ.
Ακόμη κι αν το Δικαστήριο είχε αμφιβολίες για την πραγματογνωμοσύνη του ΤΕΕ, που κατέληγε στο ίδιο αποτέλεσμα, θα μπορούσε να διατάξει νέα πραγματογνωμοσύνη, ώστε να γίνει νέα επιμέτρηση του έργου το οποίο είναι εκεί, κάτω από τους δρόμους της πόλης του Βόλου και της Ν. Ιωνίας, και μπορεί ο καθένας ανά πάσα στιγμή να το αποκαλύψει.
Δυστυχώς, ούτε εγώ, ως πρόεδρος, ούτε άλλο μέλος της Επιτροπής παραλαβής, ούτε κάποιος από τους πραγματογνώμονες του ΤΕΕ κληθήκαμε να δώσουμε διευκρινήσεις στο Δικαστήριο με ευθύνη της ΔΕΥΑΜΒ.
Εκφράζουμε την βαθιά μας απογοήτευση για την έκβαση της υπόθεσης. Η Διοίκηση της ΔΕΥΑΜΒ θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της έναντι των δημοτών που θα κληθούν να πληρώσουν το μάρμαρο.
