Ένα άλλο διαφορετικό πρόσωπο από αυτό που έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια στον αθλητισμό, με την αναξιοπιστία, τα σκάνδαλα, τα επεισόδια, το ντοπάρισμα και τον φανατισμό, ανέδειξε μέσα από έναν ιδιαίτερο φιλικό ποδοσφαιρικό αγώνα, η εκδήλωση της Άρσις στο Olimpico sports Club στο Βόλο. Ο αθλητισμός έχει μεγάλη κοινωνική δύναμη και μπορεί να στείλει προς τα έξω ηχηρά μηνύματα για το μέλλον, να διαμορφώσει την κοινή γνώμη, αλλά και να αναδείξει προβλήματα και δράσεις.
Ο αθλητισμός δεν διαχωρίζει παιδιά, εθνικότητες, χρώματα και φυλές… Το ποδόσφαιρο μπορεί να ενώσει και μέσα στο τερέν κανείς δεν διαφέρει. Όπως άλλωστε τα ίδια δικαιώματα για τη ζωή και το μέλλον τους, έχουν όλα τα παιδιά αυτού του κόσμου και έξω από τις γραμμές του γηπέδου.
Παιδιά με διαφορετικές ιστορίες, που ξεκίνησαν από άλλες χώρες, που είχαν διαφορετικά όνειρα, που μεγάλωσαν υπό ιδιαίτερες συνθήκες, «συναντήθηκαν» στο τερέν του Olimpico Sports Club σε έναν αγώνα διαφορετικό από όλους τους υπόλοιπους, με αφορμή την ημέρα κατά της παιδικής εργασίας. Ο Αχμέντ από το Πακιστάν και ο Αμίρ από το Αφγανιστάν και άλλα παιδιά, παρά τα δύσκολα βιώματα τους, παρά το γεγονός ότι βρέθηκαν μακριά από την χώρα τους, παρά του ότι βρέθηκαν να ζουν μαζί στον ξενώνα Άρσις σε μία “άλλη καινούρια οικογένεια” και να νιώθουν αδέρφια τους παιδιά από άλλες χώρες, συνεχίζουν να κάνουν όνειρα και να έχουν ελπίδα…
Οι δύο τους όπως και ακόμη 28 παιδιά φιλοξενούνται στον ξενώνα του Άρσις. Στο Olimpico Sports Club αντιμετώπισαν σε έναν φιλικό αγώνα τη μικτή ομάδα της Αγίας Άννας και όλα μαζί τα παιδιά, έστειλαν το δικό τους μήνυμα κατά της παιδικής εργασίας.
Το αποτέλεσμα δεν είχε σημασία. Άλλα το μήνυμα για τα δικαιώματα των παιδιών και της ίσης ευκαιρίας… Αυτό προσπαθεί να κάνει η Άρσις. Να δώσει σε αυτά τα παιδιά ελπίδα και τις προϋποθέσεις να χτίσουν τα όνειρα για τη ζωή τους. Η υπεύθυνη του ξενώνα “Άρσις” είναι η κ. Ιωάννα Ρεπανά. Εκεί φιλοξενούνται περίπου 30 παιδιά από διάφορες χώρες του κόσμου, όπως το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, το Κονγκό.
«Πρώτη μάχη κατά του ρατσισμού»
Ο ψυχολόγος του ξενώνα, Κώστας Παπαδημητρίου μίλησε στο magnesiasports για τις δράσεις του. Χαρακτήρισε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες ως “μία πρώτη μάχη κατά του ρατσισμού”. “Γίνεται μία δραστηριότητα με αφορμή την ημέρα κατά της παιδικής εργασίας και πραγματοποιείται για να κοινωνικοποιηθούν τα παιδιά που είναι ξένα. Είναι μια πρώτη επαφή των δικών μας παιδιών με τους μετανάστες. Συνηθίζουμε τα νέα παιδιά του Βόλου με αυτή τη διαφορετικότητα, μια πρώτη μάχη κατά του ρατσισμού. Εκτός από το ποδόσφαιρο, κάνουμε μια δραστηριότητα από ένα εργαλείο που λέγεται compassito που είναι διάφορα παιχνιδάκια δομημένα με τέτοιο τόπο ώστε να βάλουμε τα παιδιά να σκεφτούν τι είναι ο ρατσισμός, πως δημιουργείται, τί είναι η διαφορετικότητα, ποιο δικαιώματα έχει το παιδί. Όλα αυτά με τέτοιο τρόπο ώστε να κινητοποιηθεί το παιδί και να ενδιαφερθεί για τα δικαιώματά του.
Στον ξενώνα έχουμε παιδιά από το Πακιστάν, από το Αφγανιστάν, από το Κονγκό. Συνολικά ο ξενώνας έχει δυναμικό φιλοξενουμένων 30 άτομα. Κάνουμε δραστηριότητες όπως εκδρομές. Τα παιδιά πάνε σχολείο και φροντιστήρια για ελληνικά και ξένες γλώσσες. Όσον αφορά στο προσωπικό, έχουμε μαγείρισσα, δύο επιμελητές, έναν κοινωνικό ανθρωπολόγο, την κοινωνική λειτουργό που είναι η υπεύθυνη η κα Ρεπανά, εγώ που είμαι ψυχολόγος και έναν που ασχολείται με τα διοικητικά. Υπάρχουν παιδιά που θέλουν να μείνουν εδώ, που πηγαίνουν σχολείο, που τελείωσαν ΙΕΚ Μαγειρικής”.
Τις δικές τους εντυπώσεις έδωσαν και δύο φιλοξενούμενοι του ξενώνα Άρσις”. Ο Αχμέντ από το Πακιστάν, και ο Αμίρ από το Αφγανιστάν. Τα δύο παιδιά κάνουν ξανά όνειρα, όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας τους. Ο |Αμίρ σπούδασε μαγειρική και ο Αχμέντ ονειρεύεται να γίνει αθλητής του στίβου!
Αχμέντ: «Από μικρός ήθελα να γίνω αθλητής του στίβου»
Ο Αχμέντ από το Πακιστάν, ξέρει να εκτιμά την ελευθερία, καθώς ποτέ δεν τη θεωρούσε δεδομένη. Μίλησε για το όνειρο του να γίνει αθλητής του στίβου, αλλά και τις δυσκολίες που τον έκαναν να αφήσει την πατρίδα του: “Στην Ελλάδα κοντεύω έξι χρόνια. Ο λόγος που έφυγα από το Πακιστάν ήταν γιατί η ζωή στην Ευρώπη είναι καλύτερη όπως μου είπε ένας θείος μου που είναι στη Σουηδία. Εδώ έχει ελευθερία, δεν κινδυνεύεις από ομάδες. Σε εμάς έχουμε τις θρησκείες, παίρνουν ανήλικα παιδιά στα στρατόπεδα και δεν ξέρεις εάν θα ζήσεις. Στην αρχή προσπάθησα να πάω στη Σουηδία, δεν μπόρεσα να φύγω και έμεινα εδώ. Εγώ από μικρός είχα ένα όνειρο, ήθελα να γίνω αθλητής του στίβου. Εδώ κι ενάμιση χρόνο έχω αρχίσει αυτό που ήθελα, κάνω προπόνηση στο ΓΣ Βόλου και προσπαθώ για το καλύτερο. Έχω χαρτιά, έχω κάρτα που ανανεώνω κάθε τρίμηνο, έχω τα νόμιμα χαρτιά για να μείνω στην Ελλάδα. Κυκλοφορώ μόνος και δεν έχω συναντήσει τίποτα περίεργο στο Βόλο”.
Αμίρ: «Είχα όνειρα, να ζω σαν άνθρωπος»
Ο 19χρονος Αμίρ από το Αφγανιστάν, είχε όνειρα όταν έφυγε από την πατρίδα του… Και ένα από αυτά ήταν να ζει σαν άνθρωπος… Στην Ελλάδα όπως είπε περνάει όμορφα, ενώ δεν ξεχνάει να πάρει τηλέφωνο στη μητέρα του και στην αδερφή του που άφησε πίσω, στην πατρίδα του: “Είμαι 4,5 χρόνια στην ομάδα Άρσις, σπούδασα μαγειρική και τώρα κάνω πρακτική. Θέλω να μείνω Ελλάδα. Έφυγα γιατί στο Αφγανιστάν υπάρχει πόλεμος. Όταν βγαίνεις από το σπίτι, δεν ξέρεις εάν θα ξαναγυρίσεις. Φοβόμασταν πολύ. Η ζωή είναι πολύ διαφορετική, τα περισσότερα παιδιά δεν πήγαιναν σχολείο, πήγαιναν στο Ιράν. Εκεί δεν μπόρεσα να βγάλω χαρτιά για να πάω σχολείο. Ήταν δύσκολα”.
Αναφορικά με τη ζωή στη χώρα μας είπε: “Στην Ελλάδα έφθασα με δυσκολίες αλλά είχα όνειρα, να ζω σαν άνθρωπος. Τα όνειρά μου πραγματοποιούνται στην Ελλάδα, θα μείνω εδώ. Περνάω όμορφα. Σήμερα ήταν τέλεια γιατί παίξαμε ποδόσφαιρο. Η αρχή είναι δύσκολη, αλλά μετά συνηθίζεις. Παίρνω τηλέφωνο και μαθαίνω τα νέα της μητέρας και της αδερφής μου που άφησα στο Αφγανιστάν. Δεν θέλω να πάω πίσω, περιμένω τα χαρτιά. Εδώ είμαι με την παρέα μου, θέλω να γίνω καλός μάγειρας, προσπαθώ. Είναι δύσκολα αλλά θέλει υπομονή”.
Ολα τα παιδιά του κόσμου παίζουν το… ίδιο ποδόσφαιρο, έχουν την ίδια δίψα για ζωή, έχουν ανάγκη από μία ζεστή αγκαλιά και από κάποιον που θα τους πει ότι είμαι… εδώ προχωρά, κάνε τα όνειρα σου πραγματικότητα. Όλα τα παιδιά έχουν ίσα δικαιώματα για το αύριο. Αυτό είναι το μήνυμα που έστειλαν από το τερέν του Olimpico, παιδιά από κάθε άκρη της γης, ελληνάκια, αφγανάκια, πακιστανάκια και αυτό πρέπει να κρατήσουμε από αυτόν τον διαφορετικό ποδοσφαιρικό φιλικό αγώνα.
Δείτε φωτορεπορτάζ από τον αγώνα που δόθηκε στο Olimpico στο magnesiasports.gr
