Νίκη στα εύκολα, Νικάρα στα δύσκολα… Αυτό δεν ήταν το σλόγκαν των φιλάθλων της Νίκης στα «πέτρινα» χρόνια; Ή μήπως ξεχνά κανείς την επιγραφή στο Παντελής Μαγουλάς, «Η Νίκη έχει ψυχή και ψυχή είναι οι φίλαθλοι της»;
Το όνειρο 48 χρόνων έγινε πραγματικότητα. Η κυανόλευκη ομάδα είναι στην πρώτη κατηγορία και στη Super League. Είναι λοιπόν υποχρέωση όλων όσοι ασχολούνται με την ομάδα, τη διοικούν, παίζουν για τη φανέλα της, βρίσκονται γύρω από αυτή ή την παρακολουθούν από την κερκίδα, να κάνουν τα πάντα για να μη γίνει το όνειρο, εφιάλτης…
Καμία ομάδα έπεσε από την 4η αγωνιστική και καμία ομάδα πέτυχε τον στόχο της από τόσο νωρίς. Η απογοήτευση είναι αναμφίβολα δεδομένη, κατανοητή και δικαιολογημένη, η γκρίνια και η μιζέρια όμως, δεν χωρούν για μία νεανική και καινούρια ομάδα που δίνει τις δικές της εξετάσεις και όπως και να το κάνουμε θέλει χρόνο. Χωρίς κάτι τέτοιο να αποτελεί δικαιολογία για εμφανίσεις χωρίς πάθος.
Λάθος χειρισμοί σίγουρα έγιναν. Προς το παρόν όμως η Νίκη είναι αναγκασμένη να προχωρήσει έτσι.
Οι φίλαθλοι της Νίκης έχουν δίκαιο ως ένα σημείο. Αγανακτισμένοι και μην μπορώντας να αντέξουν το θέαμα και τη ντροπιαστική ήττα από τον Εργοτέλη, αντέδρασαν άσχημα, προσπαθώντας παράλληλα να στείλουν το μήνυμα τους. Μέχρι εκεί όλα καλά…
Η ομάδα όμως αυτή χρειάζεται αυτή τη στιγμή τον κόσμο της περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή. Συσπείρωση, στήριξη και συμπαράσταση είναι το «τρίπτυχο» για να μπορέσει αυτή η ομάδα να συνέλθει και να πιστέψει στον στόχο της.
Διοίκηση, παίκτες, τεχνικό τιμ και κόσμος πρέπει μαζί να δώσουν τις «μάχες» τους σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία. Γιατί δεν είναι μόνο το αγωνιστικό. Η διοίκηση συνεχίζει να «πολεμά» και σε άλλα επίπεδα.
Θα πρέπει όμως να αλλάξει και την πολιτική της, απέναντι στους φιλάθλους της, αν θέλει τον κόσμο δωδέκατο παίκτη της και στη συνέχεια. Οταν στη Λεωφόρο μπορεί ένας απλός φίλαθλος να δει παιχνίδι με 10 ευρώ, τότε σίγουρα τα 15 του Πανθεσσαλικού κακοφαίνονται στους κυανόλευκους οπαδούς.
Όποιος θέλει να μη γίνει το όνειρο, εφιάλτης, όποιος γνωρίζει οτι αυτή η ομάδα είναι ιδέα και συνεχίζει να πιστεύει γι αυτό, όποιος μπορεί να καταλάβει οτι ο κόσμος είναι το “α” και το “ω” για τη Νίκη, τότε η θέση του είναι στην κερκίδα… Το τελευταίο όμως θα πρέπει να το καταλάβει και ο Ανδρέας Πάτσης και επιτέλους να κάνει το δικό του άνοιγμα προς τον κόσμο.
Η λύση είναι μία. Η Νίκη πρέπει να βαδίσει ενωμένη μπροστά. Και για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται προσπάθεια απ’ όλες τις πλευρές. Διοικητικά, αγωνιστικά, εξωαγωνιστικά και στην κερκίδα…
