Δεύτερη πατρίδα του χαρακτήρισε το Βόλο ο διεθνής παίκτης της Εθνικής εφήβων και πρωταθλητής Ευρώπης πλέον, Διονύσης Σκουλίδας. Σε συνέντευξη του στο eurohoops.net, μίλησε για τη διοργάνωση του Βόλου και ευχαρίστησε τον κόσμο του Βόλου για την ατμόσφαιρα.
Η Ελλάδα έκανε μια επική ανατροπή επί της Τουρκίας και τελικά κατέκτησε το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Πώς τα καταφέρατε τελικά
Δεν θέλω να μιλήσω άσχημα, αλλά δείξαμε τα… “κότσια” μας. Δείξαμε το μέταλλο απ’το οποίο είναι φτιαγμένη αυτή η ομάδα. Δείξαμε ότι αυτή η χώρα παλεύει πάντα μέχρι το τελευταίο λεπτό. Είμαστε παιδιά με πολύ μεγάλη ψυχή, με πολύ μεγάλη καρδιά, ασχέτως του ταλέντου που υπάρχει σε αυτή την ομάδα, όλα τα έκανε η άμυνα. Στο πρώτο ημίχρονο δεν ήμασταν τόσο καλοί, όσο θα μπορούσαμε. Μπήκαμε μέσα στα αποδυτήρια, όμως, συγκεντρωθήκαμε. Γυρίσαμε παίξαμε με καρδιά και το αποτέλεσμα ήρθε.
Ειπώθηκε κάτι συγκεκριμένο στα αποδυτήρια που μπορείς να μας αποκαλύψεις;
Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο. Μπήκε ο κόουτς μας είπε να ηρεμήσουμε, αφού το ματς είχε ακόμη 20 λεπτά και πως οι 12 πόντοι σε 3 λεπτά μπορούν να γίνουν απόσταση ενός καλαθιού. Από κει και πέρα ήταν δική μας απόφαση. Ειδικά εμείς οι παλιοί, με τον Βασίλη (Χαραλαμπόπουλο) και τον Γιώργο (Παπαγιάννη) είπαμε πως πρέπει να μπούμε να το πάρουμε. Ήταν μια ομάδα στα μέτρα μας που μπορούσαμε να την κερδίσουμε. Ήταν κρίμα τόση δουλειά να πάει άδικα.
Αιχμή του δόρατος για την ανατροπή ήταν το τρίποντό σου;
Δεν ξέρω αν ήταν το τρίποντο. Εγώ πιστεύω πως προσωπικά για μένα ήταν η άμυνά μου στον Κορκμάζ. Το περίμενα από χτες. Το είχα πει άλλωστε “Φέρτε τον. Είμαι έτοιμος γι’αυτόν”. Δεν έκανα τόσο καλή δουλειά στο πρώτο ημίχρονο, αλλά μπήκα με αποφασιστικότητα στο δεύτερο.
Το πρώτο σου Χρυσό μετάλλιο με την Εθνική. Πώς αισθάνεσαι;
Καταρχάς θέλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στον κόουτς Λιμιάτη, που με εμπιστεύτηκε. Από κει και πέρα νιώθω μεγάλη τιμή και χαρά. Κατασπάραξα στα κλάματα από συγκίνηση στο τέλος. Έβγαλα την ψυχή μου στο παρκέ, όπως όλα τα παιδιά. Θέλω να ευχαριστήσω επίσης τους συμπαίκτες μου για αυτούς τους δύο αξέχαστους μήνες. Είναι πράγματα που δεν μπορείς να τα ζήσεις εύκολα στη ζωή σου. Και ευχαριστώ και όλο τον κόσμο που μας στήριξε και για την αγάπη που μας έδειξε και στα δύσκολα και στα εύκολα. Ο κόσμος ήταν ο έκτος μας παίκτης, με τους αντιπάλους να μπαίνουν στο ματς και να τα χάνουν. Από τις φωνές μετά από κάθε τρίποντο ή καλή προσπάθεια δεν μπορούσα να ακούσω τον διπλανό μου. Τους ευχαριστούμε για όλα.
Τις προηγούμενες μέρες είχες και τα γενέθλιά σου. Να υποθέσω πως τα 18α ήταν και τα καλύτερά σου;
Σίγουρα είναι η καλύτερη ενηλικίωση που θα μπορούσα να έχω. Ένα χρυσό μετάλλιο, αξίωση, αναγνώριση του κόπου και της δουλειάς όλων μας. Το κάναμε για τη χώρα μας ξεκάθαρα, για τις οικογένειές μας, για τα αδέρφια μας και τους φίλους μας. Όλη αυτή η δουλειά δεν γίνεται μόνο για τους εαυτούς μας, αλλά και για τους δικούς μας ανθρώπους.
Ο Βόλος από δω και πέρα τι θα είναι για σένα;
Νομίζω πως ο Βόλος θα είναι για μένα η δεύτερη πατρίδα μου. Πραγματικά αυτή την ατμόσφαιρα δεν την έχω ξαναζήσει και ούτε πιστεύω πως θα ζήσει κανείς εύκολα τέτοια ατμόσφαιρα. Ο κόσμος ήταν πολύ φιλικός, δείχνοντας την αγάπη του σε κάθε παιχνίδι. Το ευχαριστώ ίσως να είναι λίγο. Είναι αδύνατο να εκφράσουμε την αγάπη που έχουμε και εμείς πλέον σε αυτόν τον κόσμο.
