Τόσο στο Βαλκανικό όσο και στο Πανελλήνιο θα πάρει μέρος η Ελληνίδα πρωταθλήτρια στο Άλμα εις Ύψος, Τατιάνα Γκούσιν, παρουσιαζόμενη για πρώτη φορά στο βολιώτικο κοινό μετά τη συμμετοχή της και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Όπως σημειώνει και η ίδια, αγαπά τον Βόλο, περιμένει στήριξη από το κοινό στις προσπάθειες όλων των αθλητών και αθλητριών, άφησε κατά μέρος τις σκέψεις για απόσυρση μέχρι να πετύχει το άλμα που θέλει, ενώ τονίζει κατηγορηματικά ότι ο Αθλητισμός μπορεί ν’ ανοίξει πόρτες και να δημιουργήσει σχέσεις ζωής!
Συνέντευξη: Χρυσόστομος Τρίμμης
-Πόσο διαφορετικό είναι σε σχέση με διεθνείς διοργανώσεις, η συμμετοχή σου σε αγώνες ενώπιον του ελληνικού κοινού;
Την τελευταία φορά αγωνίστηκα στην Κρήτη για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ομάδων. Ήταν πάρα πολύ όμορφο, γιατί είχε μαζευτεί και πολύς κόσμος και η ατμόσφαιρα ήταν πάρα πολύ ωραία. Το ν’ αγωνίζεσαι μπροστά στο δικό σου κοινό, σου δίνει και μία έξτρα ώθηση. Απλά δυστυχώς, ως Έλληνες δεν έχουμε τόσο αθλητική Παιδεία, πέρα από το μπάσκετ ή το ποδόσφαιρο. Οπότε δεν πηγαίνουμε σε αγώνες με τα πιο μεγάλα στάνταρ, όταν δεν βλέπουμε πχ να γεμίζει ένα στάδιο σε πανελλήνιο πρωτάθλημα. Πάμε με μικρό καλάθι και αν υπάρχει κόσμος και ατμόσφαιρα, δεν μας δίνει αυτό μόνο τεράστια δύναμη, αλλά μας το δίνει επί 10!
-Έχεις αγωνιστεί πάντως ξανά στον Βόλο. Τι εικόνα έχεις για το κοινό εδώ;
Ο Βόλος γενικά μου αρέσει πάρα πολύ, και ως πόλη, που είναι πάρα πολύ όμορφη. Γενικά το να πηγαίνουμε σε μία όμορφη πόλη είναι μπόνους για μένα. Μετά από κάθε πρωτάθλημα και διοργάνωση μου αρέσει ν’ ανακαλύπτω το μέρος που είμαι, και ο Βόλος είναι μία πόλη που μόνο που μπαίνεις σ’ αυτήν σου δίνει την εικόνα ότι είναι όμορφη. Είχε κόσμο ο Βόλος, όχι κάτι το πολύ εντυπωσιακό, αλλά πουθενά στην Ελλάδα δεν πετυχαίνουμε το πολύ εντυπωσιακό. Αλλά ο Βόλος είχε κάτι περισσότερο, που είναι ενθαρρυντικό αυτό. Θα ήθελα να δω αν θα φέρει κόσμο το Βαλκανικό και αν θα έχει την περιέργεια το κοινό να το δει. Όλο το υπόλοιπο κομμάτι είναι πάρα πολύ καλά οργανωμένο και το επίπεδο υψηλό. Το κερασάκι στην τούρτα θα είναι ο κόσμος και το πόσο θα θέλει να παρακολουθήσει τους αγώνες, να συμμετέχει και να κάνει πιο διαδραστική την όλη διοργάνωση.
-Μπορεί άλλα αθλήματα να είναι πιο δημοφιλή, ωστόσο ο Στίβος κρατά το δικό του πιστό κοινό…
Ο Στίβος έχει τους φανατικούς του φίλους, που θα παρακολουθήσουν και θα ξέρουν τι γίνεται, απλά δεν είναι πάρα πολλοί αυτοί. Συναντώ έξω στον δρόμο κόσμο που ξέρει με τι ασχολούμαι, απλά δεν είναι και τόσο συχνό φαινόμενο και τους ευχαριστώ κάθε φορά και τους τονίζω ότι τους χρειαζόμαστε.
-Οι στόχοι σου στο Βαλκανικό και στο Πανελλήνιο ποιοι είναι;
Μετά τους Ολυμπιακούς, πέτυχα μία πάρα σταθερή χρονιά και ήμουν ανάμεσα στο να σταματήσω, γιατί δεν ήξερα αν μπορούσα οικονομικά να συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω, ή να συνεχίσω. Είπα ότι θέλω να συνεχίσω γιατί θεωρώ ότι το κορμί μου δεν έχει πηδήξει αυτό που μπορεί. Δεν έχει βγει η επίδοση που θέλω, οπότε θέλω φέτος να χτίσω αγώνα με αγώνα μία καλύτερη. Δεν ξέρω τι θέση θα πάρω, αλλά φέτος θέλω μέχρι το Παγκόσμιο να είμαι σταθερή στα 90+ άλματα, για να βγει και στην Ιαπωνία ένα πάρα πολύ ωραίο άλμα.
Η συμβουλή σου για τα νέα παιδιά που θέλουν ν’ ασχοληθούν ή ήδη ασχολούνται με τον Αθλητισμό, ποια είναι;
Το Άλμα εις ύψος δεν είναι εύκολο και δύσκολα το ακολουθούν τα παιδιά, και το βλέπουμε αυτό μόνο και μόνο από το ότι εδώ και πάρα πολλά χρόνια δεν γίνονται προκριματικοί, από τότε που ήμουν εγώ σχετικά μικρή. Το να είμαστε 8-10 κοπέλες σε όλη την Ελλάδα πραγματικά σημαίνει ότι δεν πηγαίνει κόσμος στο αγώνισμα. Είναι κρίμα, γιατί ως χώρα παράγουμε άλματα και στο Ύψος με μία τίμια επίδοση μπορείς να πας σε μεγάλες διοργανώσεις. Αν μπορούν και έχουν την αίσθηση του ύψους, ν’ ασχοληθούν. Στην αρχή είναι δύσκολο, με πολλούς τεχνικούς παράγοντες, αλλά να μην το παρατήσει. Κι εγώ είχα εμπόδια και δεν γεννήθηκα να πηδώ. Είναι ένα πάρα πολύ ωραίο αγώνισμα, και ανοίγει πόρτες.
-Δηλαδή; Προκύπτουν ευκαιρίες για κάτι περισσότερο;
Εγώ πήρα υποτροφία για αμερικανικό πανεπιστήμιο με άλμα στο 1,80 μ., μία επίδοση που μπορεί να κάνει ένα παιδί και να του ανοίξουν πόρτες. Επίσης, υπάρχει ένα τεράστιο κενό στο ύψος και να πετύχει ένα παιδί μία πανελλήνια διάκριση και να πάρει μόρια για την εισαγωγή του στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Το κύριο κέρδος μέσω του Στίβου για μένα πάντως είναι οι πάρα πολύ όμορφες σχέσεις. Επειδή βασανίζεσαι τόσο πολύ στην προπόνηση, στην προετοιμασία κυρίως, έρχεσαι τόσο κοντά με τους ανθρώπους που προετοιμάζεσαι μαζί και γίνονται οι άνθρωποι που κουβαλάς για μια ζωή. Εγώ πχ με την Ελισάβετ Πεσιρίδου βρεθήκαμε και είμαστε τόσα χρόνια μαζί και πραγματικά είναι η αδερφή μου. Οι κολλητές μου επίσης παλιά κάνανε αθλητισμό. Αυτές τις φιλίες τις κρατάς για πάντα έχοντας δεθεί με έναν περίεργο τρόπο μέσω του Στίβου. Ανοίγουν επίσης οι ορίζοντες, βλέποντας καινούργιο κόσμο, μέσα από ταξίδια και διαφορετικούς ανθρώπους.
-Πόσο εύκολο είναι ν’ ακολουθήσει κανείς την πορεία του πρωταθλητισμού στον Στίβο;
Για το Άλμα εις ύψος και για μένα θα πω ότι είναι ένα αγώνισμα που είναι… ουδέτερο. Στον Στίβο ό,τι κάνεις είναι δικό σου. Δεν εξαρτάσαι από κάποιον, όπως σε άλλα αθλήματα που παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες. Στον Στίβο είσαι μόνος σου, οπότε εξαρτάσαι καθαρά από την επίδοσή σου. Έτσι είναι πιο εύκολο, αν είσαι καλός να μην έχεις προβλήματα. Προβλήματα που ακούς από συνθήκες που παίζουν ρόλο σε άλλα αθλήματα. Επίσης από πολύ μικρή ηλικία έχεις ταξίδια που θα σε βγάλουν έξω. Εμένα έτσι με κέρδισε ο Στίβος, με το σχολικό πρωτάθλημα, το πανελλήνιο, το ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο…
Βέβαια, το να σε κερδίσει ο Στίβος δεν είναι δύσκολο. Έχει και πολύ ωραίους και καλούς ανθρώπους, που θέλουν να δώσουν και να βοηθήσουν τον Αθλητισμό. Το δύσκολο είναι στην ενήλικη ζωή να το συνεχίσεις, ν’ αντιληφθείς ότι δεν θα βγάλεις λεφτά από αυτό και θα συνεχίσεις ν’ ασχολείσαι γιατί θέλεις εσύ να το κάνεις.
Πηγή: magnesiasports, Ειδική έκδοση του Ομίλου Καρεκλίδη
