Δεν είναι ούτε ένα ούτε δύο αλλά δέκα χρόνια στον πάγκο της Εθνικής Πόλο Ανδρών ο Βολιώτης Θοδωρής Βλάχος, καθώς ανέλαβε καθήκοντα τον Δεκέμβριο του 2014 και από τότε συνεχίζει, έτοιμος να σπάσει κάθε ρεκόρ με τη συνεχή παρουσία του στην τεχνική ηγεσία ελληνικής ομάδας (εθνικής ή συλλογικής). Βέβαια ο απολογισμός είναι κάτι περισσότερο από ικανοποιητικός, και πλέον όπως τονίζει και ο ίδιος όλοι σέβονται την Εθνική, αλλά και τα μέλη της δεν φοβούνται να πουν τη λέξη «μετάλλιο», ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισίου.
Αναφέραμε πιο πριν ότι ο απολογισμός της παρουσίας του Θοδωρή Βλάχου στην τεχνική ηγεσία της Εθνικής Πόλο Ανδρών είναι περισσότερο από ικανοποιητικός! Άλλωστε επτά μετάλλια είναι αυτά σε ευρωπαϊκές και παγκόσμιες διοργανώσεις! Δύο φορές στην Τρίτη θέση του παγκοσμίου πρωταθλήματος (2015, 2022) και μία φορά στη δεύτερη (2023), δύο φορές στην τρίτη θέση του World League (2016, 2020), ένα ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο (2020-21) και μία δεύτερη θέση στους Μεσογειακούς Αγώνες του 2018. Στον απολογισμό θα μετρήσουμε και την έκτη θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο (2016) αλλά και την τέταρτη θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της ίδιας χρονιάς, όπως και την 4η θέση στο Παγκόσμιο του 2017.
Συνέντευξη: Χρυσόστομος Τρίμμης
Αλλά όπως μας αναφέρει και ο ίδιος ο Θοδωρής Βλάχος, η δίψα για διακρίσεις δεν σβήνει!
–Mετά τις συνεχόμενες επιτυχίες τα τελευταία χρόνια, υπάρχει κορεσμός ή δίψα για νέες διακρίσεις;
Η Εθνική Πόλο έχει κάνει κάποιες επιτυχίες τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι τόσες για να έχει κορεστεί ή κουραστεί κάποιος να βρίσκεται σ’ αυτό το επίπεδο. Είναι πολλά πράγματα που η Εθνική ακόμη δεν τα έχει καταφέρει και ελπίζω να τα καταφέρει κάποια στιγμή. Οπότε, είναι πολλά ακόμη που μπορούμε να κυνηγήσουμε και αυτό είναι το κίνητρο για τη συνέχεια. Ίσα ίσα υπάρχει μεγάλη δίψα διακρίσεις και πίστη στις δυνατότητες.
-Αυτές οι επιτυχίες έδωσαν περισσότερη ώθηση στο ελληνικό πόλο γενικότερα; Αξιοποιήθηκαν και από το κοινό και από τους παράγοντες και από τους αθλητές για να έχει καλύτερες ημέρες το άθλημα;
Σε έναν βαθμό ναι, δεν ξέρω αν θα μπορούσε να γίνει σε μεγαλύτερο. Περισσότερος κόσμος πια παρακολουθεί την εθνική ομάδα, την απολαμβάνει, μιλάει με τα καλύτερα λόγια για τα παιδιά. Έχουμε πλέον μεγαλύτερο κοινό και όλων των ηλικιών και πολλά παιδιά πλέον θέλουν ν’ ασχοληθούν με το άθλημα και αυτό είναι το μεγάλο κέρδος. Νομίζω ότι η Ομοσπονδία έχει καταφέρει να εξαργυρώσει έως έναν βαθμό αυτές τις επιτυχίες. Έχουν έρθει νέοι χορηγοί, η Πολιτεία ασχολείται πολύ πιο σοβαρά πλέον με το άθλημα γενικά. Πάντα υπάρχει κάτι καλύτερο, αλλά δεν ξέρω πόσο μπορεί ακόμη να απογειωθεί η περιρρέουσα κατάσταση μετά τα θετικά βήματα που ήρθαν σε συνέχεια των επιτυχιών.
-Είπατε ότι υπάρχει δίψα ακόμη για διακρίσεις. Έχουμε ως χώρα όμως και έμψυχο υλικό που μπορεί να διαδεχθεί το υπάρχον και να συνεχίσει η ομάδα να διεκδικεί σταθερά υψηλούς στόχους;
Αν δούμε στις μικρές κατηγορίες και στα αντίστοιχα ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα που αγωνίζονται οι υποδομές μας κάθε χρόνο, θα εντοπίσουμε κι εκεί μετάλλια και διακρίσεις που σημαίνει ότι είναι σε υψηλό επίπεδο στις ηλικίες τους. Αυτό μας δίνει μία αισιοδοξία ότι το μέλλον μπορεί να είναι λαμπρό. Υλικό υπάρχει. Χρειάζεται να το αξιολογήσουμε και να το χρησιμοποιήσουμε σωστά οι προπονητές, εγώ ή κάποιος άλλος αργότερα. Κάποια παιδιά μπορούν να κερδίζουν τώρα στις ηλικίες τους μετάλλια αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα συνεχίσουν να το κάνουν αυτό και στην ηλικία των Ανδρών. Θέλει το σωστό timing να μπουν τα παιδιά που αξίζουν στην ομάδα Ανδρών, να γίνει η ανανέωση με σωστό τρόπο και τη στιγμή που πρέπει σταδιακά. Μέχρι στιγμής θεωρώ ότι το έχουμε καταφέρει αυτό. Από τους Ολυμπιακούς του Ρίο μέχρι τώρα έχει αλλάξει όλη σχεδόν η ομάδα και από το Τόκιο θ’ αλλάξει κι άλλο. Τα νέα παιδιά αυτά πραγματικά αξίζουν και δείχνουν ότι μπορούν να σταθούν σ’ αυτό το επίπεδο και μπορεί να τους δοθεί η ευκαιρία.
-Πόσο διαφορετικοί είναι οι Αγώνες του Τόκιο με αυτούς του Παρισίου;
Είναι πολύ διαφορετικοί γιατί πηγαίνουμε ως ασημένιοι Ολυμπιονίκες, κάτι που σημαίνει ότι κι εμείς αισθανόμαστε καλύτερα και πιο δυνατοί ως ομάδα και θέλουμε να επαναλάβουμε αυτό που καταφέραμε και καλύτερα. Αλλά από την άλλη πλευρά πλέον δεν είμαστε ένα αουτσάιντερ, όλοι μας υπολογίζουν πάρα πολύ και αυτό σημαίνει ότι το έργο μας σε κάθε παιχνίδι θα είναι πιο δύσκολο σε σχέση με το Τόκιο.
-Ο ελάχιστος στόχος είναι δηλαδή το πλασάρισμα στον τελικό της διοργάνωσης;
Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για στόχους. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι ένα πάρα πολύ δύσκολο τουρνουά. Φανταστείτε ότι ο πρώτος στόχος από το Τόκιο και μετά ήταν η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Δεν μπορούμε να μιλάμε μόλις τελειώνει το Τόκιο ξανά για μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες γιατί πρέπει πρώτα να προκριθούμε. Η πρόκριση δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Ήταν ο πρώτος στόχος που τον πετύχαμε και ο πλέον πιο κοντινός στόχος είναι η κατάκτηση μίας εκ των τεσσάρων προνομιούχων θέσεων στον όμιλο, γιατί είναι έξι οι ομάδες που θα μας οδηγήσει στη διεκδίκηση των μεταλλίων και ό,τι άλλο ακολουθήσει. Οπότε οφείλουμε να πάμε βήμα βήμα. Δεν φοβόμαστε πλέον να πούμε τη λέξη «μετάλλιο» γιατί ξέρουμε τι μπορούμε να καταφέρουμε αλλά πρέπει να σεβαστούμε το ότι υπάρχουν πολλές καλές ομάδες σαν κι εμάς, ίσως λίγο καλύτερες ίσως λίγο χειρότερες που διεκδικούν και ονειρεύονται κι αυτές το ίδιο. Οπότε θα πρέπει να κοιτάξουμε κάθε παιχνίδι, κάθε οκτάλεπτο, κάθε φάση ξεχωριστά για να φτάσουμε σιγά σιγά να προσεγγίσουμε τον μεγαλύτερο στόχο.
-Ας κλείσουμε λοιπόν και με μία ευχή για τους Αγώνες που έρχονται…
Σίγουρα εύχομαι όλα τα παιδιά της ελληνικής αποστολής να είναι υγιή και να φέρουν τις περισσότερες διακρίσεις που μπορούν σε όλα τα αθλήματα. Η Ελλάδα χρειάζεται και τονώνεται ψυχολογικά με διακρίσεις. Και ειδικά για την ομάδα μας να πάνε όπως τα σκεφτόμαστε, τα έχουμε σχεδιάσει και τα θέλουμε να έρθουνε και να φτάσουμε όσο πιο ψηλά μπορούμε μέχρι το τέλος.
