Ο Βολιώτης υπεραθλητής Λευτέρης Παρασκευάς έλαβε μέρος την 1η Οκτώβρη σε αγώνα swimrun στη Σκωτία μαζί με τον Νικηφόρο Φωκά, με τον οποίον τερμάτισαν δέκατοι. Ο ίδιος έγραψε στη σελίδα του στο facebook:
«Οι εμπειρίες δεν έχουν τελειωμό. Τον χειμώνα που μας πέρασε αποφασίσαμε με το Νικηφόρο Φωκά να κάνουμε ομάδα και να λάβουμε μέρος σε έναν αγώνα swimrun στην Σκωτία.
Ο αγώνας περιλαμβάνει 8km κολύμβησης και 47km τρέξιμο μικτού τερέν (trail, road). H ιδιαιτερότητα του είναι ότι τα αγωνίσματα τα κάνεις εναλλάξ. Ξεκινάς με κολύμπι (περνάς στην απέναντι όχθη), συνεχίζεις με τρέξιμο, μετά πάλι κολύμπι (για το απέναντι νησί), μετά πάλι τρέξιμο και ου το καθεξής συνεχίζει μέχρι τον τερματισμό.
05:30 το πρωί ξεκινάμε με ένα μικρό καταμαράν όλοι οι αθλητές από την περιοχή Fort Augustus, για να πάμε στην εκκίνηση σε μια πανέμορφη περιοχή, όπου βρίσκεται το πολύ γνωστό μεσαιωνικό κάστρο Urquhart castle.
Το ξημέρωμα φτάνουμε στο μικρό λιμανάκι του κάστρου όπου μας υποδέχονται κάτω από τους ήχους της γκάιντα, χαλαρή υγρασία και ομίχλη. Μέσα στο καταμαράν ακούγεται πολύ έντονα ότι η θερμοκρασία νερού είναι 6 βαθμούς και μόνο λίγο κοντά στην όχθη ανεβαίνει στους 8-10. Εξωτερική θερμοκρασία το ξημέρωμα ήταν σίγουρα κάτω από 5 βαθμούς, κάτι που μας προσθέτει τρομερό άγχος, μιας και εμείς μέσα στο καλοκαίρι της Ελλάδας ουδέποτε έχουμε δει αυτές τις θερμοκρασίες.
Ξεκινάμε τη διαδικασία της εκκίνησης. Ήδη φοράμε τις κομμένες νεοπρέν στολές, οι οποίες θα γίνουν ένα με το σώμα μας για όλες αυτές τις ώρες μιας και φορώντας τες θα πρέπει και να τρέξουμε και να κολυμπήσουμε. Φουλ βαζελίνη σε ό,τι σημείο ακουμπάει η στολή, ώστε να μην συγκαούμε, χεράκια στα χέρια, παπούτσια φορεμένα και μέσα στη λίμνη για να δοθεί η εκκίνηση.
07:30 ξεκινάμε το ταξίδι μας!
Το πρώτο μέρος του αγώνα μας βρίσκει να διασχίζουμε τη λίμνη Λόχνες 2000 μέτρα κολύμπι. Το κρύο δεν παλεύεται με τίποτα. Φτάνουμε στην απέναντι όχθη με πολύ έντονη υποθερμία, μας τσεκάρουν από τη διοργάνωση και ξεκινάμε γρήγορα να τρέχουμε μήπως καταφέρουμε να σώσουμε τη φάση. Προσπαθούμε να ανταλλάξουμε καμιά κουβέντα, αλλά λόγω υποθερμίας δε βγαίνει κανένα νόημα, έντονη ταχυκαρδία χωρίς λόγο και οι πατούσες δεν έχουν καμία απολύτως αίσθηση. Μετά το 3km αρχίζουμε και έχουμε αισθήσεις και αρχίζουμε να λειτουργούμε κανονικά.
Από την αρχή της κούρσας έχουμε μείνει πίσω σαν ομάδα. Είμαστε σχεδόν στην μέση της κατάταξης και απλώς προσπαθούμε να αναγνωρίσουμε τι θα συμβεί με τις υποθερμίες και την τεράστια αυτή κατανάλωση θερμίδων στις παγωμένες λίμνες. Πιάνουμε έναν απίστευτο ρυθμό στο τρέξιμο που μας δίνει τη δυνατότητα κοντά στη μέση του αγώνα να αρχίσουμε να περνάμε ζευγάρια που στην αρχή μας περνούσαν σαν σταματημένους. Σχεδόν σε όλη τη διαδρομή του τρεξίματος δεν περπατήσαμε καθόλου. Μπαινοβγαίνουμε σε λίμνες άλλοτε με βούρκο άλλοτε με μαύρη πέτρα, τρέχουμε στους υπέροχους λόφους και μονοπάτια των Highlands. Όλα μαγικά αλλά η υποθερμία δίνει και παίρνει σε όλη την διαδρομή.
Τελικός απολογισμός.
– 10η Θέση στη γενική κατάταξη.
– Κολυμπήσαμε μεγάλο κομμάτι της λίμνη Λόχνες και τέρας τελικά δεν υπάρχει.
– Το τρέξιμο παιδική χαρά, το χαρήκαμε εκ του δεόντως.
– 14 υποθερμίες με χειρότερη αυτή του τερματισμού.
– Άλλο ένα extreme γράφτηκε στο ημερολόγιο μας…»
