«Η Νίκη δε θα γίνει Άγιαξ, αλλά οι ακαδημίες είναι η σωστή κατεύθυνση»

Ένα νοσταλγικό ταξίδι στα πρώτα παιδικά χρόνια του νέου προέδρου της Δ.Ε. ποδοσφαίρου της Νίκης Βόλου κ. Νίκου Παπακωνσταντίνου

Στο Ράδιο Ένα 102,5 και τον Γιώργο Καρεκλίδη μίλησε ο νέος πρόεδρος της Δ.Ε. ποδοσφαίρου της Νίκης Βόλου, κ. Νίκος Παπακωνσταντίνου. Ο 69χροονος διπλωμάτης, που έχει εγκατασταθεί στη Θεσσαλονίκη έρχεται τακτικά στον Βόλο, όπως πληροφόρησε, αναφέρθηκε εκτενώς με νοσταλγία στα παιδικά του χρόνια στον Βόλο, στις σπουδές του με υποτροφία στο κολλέγιο Ανατόλια στη Θεσσαλονίκη και μετέπειτα στην Αμερική στο Hamilton College της Νέας Υόρκης, αλλά και στην καριέρα του διπλωμάτη που ακολούθησε, μετά από μεταπτυχιακές σπουδές που έκανε στις διεθνείς σχέσεις στο American University στην Ουάσιγκτον.

Η διπλωματία και η επαφή με διάφορους λαούς του έμαθε την κουλτούρα του διαλόγου και της συνδιαλλαγής, αλλά και την τέχνη της πειθούς, χωρίς την επιβολή της άποψής του.

Με νοσταλγία τις δεκαετίες 50’ και 60’

Στην αρχή της συνέντευξης ο κ. Νίκος Παπακωσταντίνου ξεδίπλωσε το νήμα της ζωής του στο Βόλο όπου έζησε, όπως είπε, όμορφα παιδικά χρόνια στη γειτονιά των Επτά Πλατανίων ανάμεσα στο θερινό σινεμά «Ηλύσια», το γήπεδο του Παγασητικού μετέπειτα Μαγνησιακού στην οδό Παγασών με Αναλήψεως, το 1ο δημοτικό σχολείο απέναντι στην Κίτρινη Αποθήκη, μαζί με τον Χρήστο Μπαρμπάτσαλο με τον οποίο βρέθηκαν ξανά ύστερα από δεκαετίες. Δεν γνώρισε πατέρα. Αξιωματικός της Χωροφυλακής, ο συνονόματος του Ν.Παπακωνσταντίνου, έχασε τη ζωή του στα δύσκολα χρόνια του Εμφυλίου το 1948, τον ίδιο χρόνο που ο σημερινός πρόεδρος της Νίκης είδε το πρώτο φως της ζωής. Θυμήθηκε το Βόλο, τη γειτονιά του με τους σεισμούς του 1955. Θυμήθηκε που μαζεύονταν πιτσιρικαρία στην Γλάδστωνος και κλωτσούσαν τη μπάλα και τις διαμαρτυρίες των γειτόνων. Θυμήθηκε επίσης τα καλοκαιρινά βράδια στα «Ηλύσια» και τα δάκρυα από τα δραματικά έργα με πρωταγωνίστρια την ινδή Ναργκίς (φίρμα της εποχής)

Πως αγάπησα τη Νίκη

Στην ίδια γειτονιά ζούσε και ο Χιώτης, η μασκοτ της παλιάς Νίκης, με τον μεγάλο φίλο και αείμνηστο Τάσο Μανιατάκη. Ο Χιώτης τον έκανε νικιώτη και του εξιστορούσε με τον δικό του τρόπο τα κατορθώματα των μεγάλων μπαλαδόρων της Νίκης. Κάθε Κυριακή περνούσε τη γέφυρα του Κραυσίδωνα και βρισκόντουσαν στην «κλούβα» για να παρακολουθήσει την αγαπημένη του Νίκη με το σόου στην αρχή και το τέλος του αγώνα του Χιώτη και τη μεγάλη πορεία της να βρεθεί στα μεγάλα σαλόνια της Α’ Εθνικής. Τα χρόνια δύσκολα αλλά ευτυχώς είπε είχα ένα θείο εφοριακό ο οποίος ήλεγχε στην είσοδο τα εισιτήρια και έτσι τρύπωνα κι εγώ για να δω την ομάδα μου. Ο κ. Νίκος Παπακωνσταντίνου ήταν καλός μαθητής και όλες τις σπουδές του τις έκανε με υποτροφίες. Σήμερα μετά από 35 χρόνια γνώσης και εμπειρίας στο Διπλωματικό Σώμα, όπου γνώρισε πολλούς ανθρώπους σε διάφορα μέρη του κόσμου ήλθε πάλι πίσω στις παλιές αγάπες του, τον Βόλο, τη Νίκη και την Θεσσαλονίκη. Αιτία να αγαπήσει τη Νίκη ο Χιώτης, ένας απλός άνθρωπος που ζούσε μόνο για τη Νίκη, τώρα τον έφερε πάλι κοντά στα παιδικά του όνειρα και την νοσταλγία ο ξάδερφός του νικιώτης πολιτικός μηχανικός Βασίλης Βενέτης, που αποφάσισε και αυτός να βοηθήσει την ιδέα της Νίκης. Ο πρόεδρος μίλησε βέβαια και για την σημερινή Νίκη το πώς βλέπει τον αθλητισμό, το ποδόσφαιρο, τις ακαδημίες, τον πρωταθλητισμό. Ο λόγος του είναι διαφορετικός απ’ αυτόν της πιάτσας του ποδοσφαίρου και των παραγόντων, έχει μια διαφορετική αντίληψη για τα πράγματα και ούτε θέλει να ακούει για στημένα παιχνίδια και στοίχημα. Μιλάει για στόχους και όνειρα για ταξίδια και εμπειρίες που μπορεί να επιτευχθούν.

Σε ερώτηση αν αυτά τα στοιχεία μπορούν να τον βοηθήσουν στο ποδόσφαιρο τόνισε:

«Βεβαίως μπορούν, γιατί έχεις κάνει την προεργασία που χρειάζεται και έχεις τη γνώση. Πρέπει να είσαι πραγματικός και να έχεις πειθώ. Αυτά που λες να μην είναι μία εικονική πραγματικότητα. Η διπλωματία είναι η τέχνη του εφικτού. Πρέπει να πείσεις τους ξένους σε ένα πλαίσιο ότι υπάρχει συνεργασία».

Για το πώς μπορεί να περάσει στον κόσμο η ιδέα της Νίκης, επειδή η Νίκη είναι ιδέα, ώστε να ξαναγίνει μεγάλη:

«Αυτή είναι η πρόκληση κι αυτό το είναι το όνειρό μας. Αυτό θα γίνει με σκληρή δουλειά, με ρεαλισμό και διαχείριση του τι υπάρχει αυτή τη στιγμή που ξεκινάμε και να το βελτιώσουμε. Μπορεί πολλοί να υποτιμούν τις ακαδημίες. Με κατηγόρησαν ότι δεν ξέρω ποδόσφαιρο και ότι είμαι τεχνοκράτης. Δηλαδή οι τεχνοκράτες είναι ξεκάρφωτοι; Ίσα-ίσα οι τεχνοκράτες μπορεί να έχουν άλλη αντίληψη της πραγματικότητας. Η Νίκη με τις ακαδημίες δε θα γίνει Άγιαξ, ούτε Μπαρτσελόνα, ούτε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά αυτή είναι η σωστή κατεύθυνση. Ο πρωταθλητισμός απαιτεί τεράστια ποσά. Η αρχή είναι να δημιουργήσουμε από κάτω προς τα πάνω. Να δημιουργήσουμε άτομα που θα αγαπήσουν τη Νίκη σαν οικογένεια. Δε θα φτιάξουμε ρομπότ. Τα παιδάκια αυτά θα γίνουν φίλοι. Κάποιοι μπορεί να γίνουν και μεγάλες ποδοσφαιριστές. Εδώ έγιναν πιο παλιά από τις αλάνες».

Για την άποψή του για το στοίχημα και τα στημένα ματς:

«Είναι μία σύγχρονη μάστιγα και παίζονται τεράστια ποσά. Είναι κάτι που ξεφεύγει. Αυτά τα φαινόμενα μας απομακρύνουν από τον μαθησιακό και κοινωνικό χαρακτήρα του ποδόσφαιρου. Από την αρχαιότητα το να πάρεις μέρος σε αγώνες είχε κάποια υψηλά ιδανικά. Στόχευαν στον κότινο κι όχι να βγάλουν χρήματα».

Αν μπορεί να φέρει Έλληνες που γνώρισε στο εξωτερικό κοντά στη Νίκη:

«Υπάρχουν αυτοί οι Έλληνες, αλλά πολλές φορές απογοητεύονται και είναι αφοριστικοί απέναντι στην Ελλάδα, γιατί έχουν μάθει στον τρόπο ζωής της χώρας που ζουν. Πάντα ο Έλληνας έχει μία νοσταλγία και ήθελε και θέλει να επιστρέψει στον τόπο του».

Αν η Νίκη μπορεί να γίνει σχολείο για τα παιδιά:

«Αυτή είναι η αδυναμία μου. Ρώτησα τον κ. Μπούις αν μπορεί να υπάρξει παραγωγή μέσα από την ακαδημία και μου απάντησε θετικά. Δε θα κάνουμε βέβαια τη Νίκη Μπαρτσελόνα, αλλά θα λειτουργήσουμε προς τη σωστή κατεύθυνση. Τα παιδιά της ακαδημίας θα είναι φίλοι μεταξύ τους.

Ο χώρος του ΟΣΕ, που νομίζω ότι θα αρχίσει η αξιοποίησή του, και οι εργασίες που θα γίνουν θα δώσουν έναν άλλον αέρα και θα προσφέρουν τα μέγιστα».

Για το αν η Νίκη θα πάει για πρωταθλητισμό:

«Αυτό είναι ένα ορόσημο και είναι καλό να το προσβλέπει κανείς. Είναι ανθρώπινο να περιμένεις να πετύχεις κάτι, στο οποίο είμαστε όλοι κοινωνοί και λέμε ότι θα το πετύχουμε όλοι μαζί. Μπορεί να υπερβάλει εαυτόν κάποιος, για να το καταφέρει. Πάντα η στοχοθεσία είναι ενισχυτική των προσπαθειών και δίνει και μία σωστή κατεύθυνση, για να πετύχει κανείς τον στόχο. Μπορεί όμως και να μην τον πετύχεις, αλλά για να το πω και λίγο ποιητικά, το ταξίδι αξίζει, γιατί αποκτάς εμπειρίες και μαθαίνεις πράγματα. Χωρίς στόχους και όνειρα, πελαγοδρομείς.

Η φιλοδοξία μου ότι μπορώ να βοηθήσω και ο Βασίλης ο Βενέτης ως συμπαραστάτης με οδήγησαν να εμπλακώ στη Νίκη, γιατί έχω αυτήν την αίσθηση ότι μπορεί να γίνουν πράγματα. Δε θέλω να εμπνεύσω ούτε να πείσω, αλλά θέλω να θέσω τις βάσεις, για κάτι το οποίο έχει προοπτική και ελπίζω ότι τα αποτελέσματα δε θα φανούν μετά από 30 χρόνια, αλλά άμεσα. Δηλαδή τα πρώτα δείγματα θα αρχίσουν να φαίνονται και θα δώσουμε αυτήν την ώθηση, για να ανέβουμε κατηγορία στα γρήγορα».

Εγγραφείτε στην ομάδα Magnesianews στο Viber για να λαμβάνετε ενημερώσεις.
Ακολουθήστε τη ροή Magnesianews στο Google News και μείνετε σε επαφή με ότι συμβαίνει.