Για τη δραματική περιπέτεια της οικογένειάς του όταν ο γιος του διαγνώστηκε με λεμφοβλαστική λευχαιμία, μίλησε μεταξύ άλλων ο θρύλος του ελληνικού μπάσκετ Παναγιώτης Φασούλας σε συνέντευξή του σε βραδινή τηλεοπτική εκπομπή.
Όπως αποκάλυψε ο Παναγιώτης Φασούλας στην εκπομπή του ALPHA «Μεσάνυχτα», η ασθένεια του γιου του τον άλλαξε περισσότερο από όλα και δήλωσε μετανιωμένος που δεν κατάφερε, λόγω των αυξημένων επαγγελματικών του υποχρεώσεων, να είναι συνεχώς στο πλευρό της οικογένειάς του, η οποία ζούσε μόνιμα στην Αμερική όπου νοσηλευόταν.
«Η ασθένεια του Γιάννη με άλλαξε περισσότερο από όλα. Ήταν τεσσάρων χρονών όταν εμφάνισε λευχαιμία. Ξεκινήσαμε να το λέμε όταν μας το ζήτησε ο ίδιος. Ο κύκλος μας το ήξερε. Εμείς δεν το κρύβαμε αλλά λέγαμε γιατί να ξέρει ο κόσμος ότι ο Γιάννης είναι Survivor», σημείωσε και εξήγησε στη συνέχεια:
«Στα 28 του θεώρησε ότι είναι καλό παράδειγμα και πρέπει να το επικοινωνήσουμε για να πάρουν δύναμη τα παιδιά και οι γονείς που παλεύουν. Η παιδική λευχαιμία έχει υψηλό ποσοστό ίασης. Έκανε χημειοθεραπείες από το 2004 έως το 2008».
Στο ερώτημα ποιες ήταν οι στιγμές που ένιωσε απόγνωση, ανέφερε ότι αυτές ήταν τις πρώτες μέρες.
«Ο άνθρωπος είναι ένα απίστευτο ον που τα ξεπερνάει όλα. Πρέπει να βλέπεις αισιόδοξα την επόμενη μέρα. Τον πρώτο μήνα βασικά ήμουν σε μεγάλη απόγνωση και εγώ και η Μάσα. Βλέποντας όμως ότι υπάρχει βελτίωση στα νούμερα του Γιάννη, πηγαίνοντας στην Αμερική πιο μετά και βλέποντας πόσο χαρούμενοι είναι οι άνθρωποι που δουλεύουν εκεί, ήμασταν αισιόδοξοι», είπε και συνέχισε:
«Έφυγε η Μάσα με τα παιδιά για Αμερική. Πήγα κι εγώ αλλά για λίγο επειδή είχα τις υποχρεώσεις στην Ελλάδα. Αυτό ήταν και το λάθος μου. Δεν μπορεί να έχεις ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα στην άλλη άκρη του κόσμου κι εσύ να συνεχίζεις να είσαι στην πολιτική διαδικασία».
Σε ό,τι αφορά το πώς το αντιμετώπισε όλο αυτό, ο Παναγιώτης Φασούλας εξομολογήθηκε ότι ανήκε σε «αυτούς που θέλουν να ζούνε έξω από το πρόβλημα».
«Υπάρχουν δυο είδη ανθρώπων απέναντι σε ένα τέτοιο πρόβλημα. Αυτοί που κλείνονται στον εαυτό τους και μιλάνε για το πρόβλημα με ανθρώπους που έχουν κάτι αντίστοιχο, για να παίρνει δύναμη ο ένας από τον άλλον, και εμείς που ανήκουμε σε αυτούς που θέλουν να ζούνε έξω από το πρόβλημα», σημείωσε και κατέληξε λέγοντας:
«Θέλουμε να βλέπουμε ότι οι άλλοι έχουν κανονική ζωή και να χαιρόμαστε και να θέλουμε να επιστρέψουμε κι εμείς σε αυτό. Θυμάμαι καθόμουν στο Αγλαΐα Κυριακού και κοιτούσα από το παράθυρο τους γείτονες και σκεφτόμουν ότι υπάρχει ζωή κανονική».
