Έχοντας σταματήσει το ποδόσφαιρο τη σεζόν 22-23, παίζοντας με τους Ακρίτες Συκεών στη μεγαλύτερη κατηγορία της ΕΠΣ Μακεδονίας, ο Πέτρος Κοντέων ασχολείται με το ποδόσφαιρο μόνο ως φίλαθλος.
Κι αν ήταν δεδομένο ότι θα πήγαινε να δει τους αγώνες του ΠΑΟΚ, όπου ξεκίνησε το ποδόσφαιρο και στον οποίον έκανε τις πρώτες του συμμετοχές στην Α’ Εθνική, πριν έρθει ως δανεικός στη Νίκη την περίοδο 2004-05, δεν παραλείπει να βλέπει και τους αγώνες της Νίκης ειδικά, όταν αυτή παίζει στη Θεσσαλονίκη.
Συνέντευξη στον Χρήστο Θανασούλη
Μάλιστα δηλώνει ότι υποστηρίζει τη βολιώτικη ομάδα, καθώς περιβάλλεται καθημερινά από οπαδούς της Νίκης στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει και δραστηριοποιείται επαγγελματικά, καθώς η γυναίκα του Ελισάβετ, που μεγάλωσε στη Νέα Ιωνία, αλλά και οι συνέταιροί του στην επιχείρηση καφέ που έχει, είναι Βολιώτες και φανατικοί οπαδοί της Νίκης.
Ο Πέτρος Κοντέων, με αφορμή και την παρουσία του στο ματς της μπασκετικής Νίκης την περασμένη Τρίτη με τη ΔΕΚΑ στο κλειστό του 11ου Δημοτικού Σχολείο Ευόσμου, παραχώρησε μία συνέντευξη στο magnesiasports.gr, στην οποία τονίζει ότι η Νίκη του ταιριάζει, καθώς και ο ίδιος προέρχεται από προσφυγική οικογένεια.
Παράλληλα, σχολιάζει με αφορμή το γεγονός ότι η Νίκη ως γηπεδούχος με την ΑΕΛ, την οποία αντιμετώπισε και την περασμένη Δευτέρα, έχει να κερδίσει από το περίφημο ματς του Π. Μαγουλάς με 1-0 στις 11/4/2005, ότι η ιστορική έδρα της Νίκης δίνει άλλη ώθηση στην ομάδα και χαρακτηρίζει θετικό ότι θα επιστρέψει σύντομα σ’ αυτήν.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Πέτρου Κοντέων:
Πέτρο, οι δεσμοί σου με τη Νίκη συνεχίζουν να είναι ισχυροί, όπως είδαμε με την παρουσία σου στον αγώνα ακόμη και της μπασκετικής ομάδας με τη ΔΕΚΑ…
«Έχω ένα περιβάλλον με Νικιώτες στη Θεσσαλονίκη. Έχουμε το δικό μας … club. Οι συνέταιροί μου στην επιχείρησή μας στη Θεσσαλονίκη είναι Βολιώτες και φανατικοί Νικιώτες. Και η γυναίκα μου είναι από τη Νέα Ιωνία, οπότε όλα τα ξαδέρφια και τα ανίψια είναι Νικιώτες.
Επομένως, υπάρχουν δεσμοί με τη Νίκη και όποτε μπορώ πηγαίνω και στον Βόλο και το συνδυάζω, αν υπάρχει, και με κάποιο ματς, αλλά λιγότερο συχνά. Πιο πολύ έχω δει ματς της Νίκης στη Θεσσαλονίκη. Με παίρνουν μαζί τους τα παιδιά».
Οπότε εφ’ όρου ζωής δεν … γλιτώνεις με τίποτα από τη Νίκη;
«Δεν θέλω να … γλιτώσω, μ’ αρέσει. Η οικογένειά μου είναι προσφυγική. Έχω Πόντια μάνα, Μικρασιάτη πατέρα και ταίριαξα με τη Νίκη σαν νοοτροπία».
Με αφορμή ότι είναι και πολύ πρόσφατο το ντέρμπι με την ΑΕΛ, είναι γνωστό ότι τελευταία φορά που η Νίκη κέρδισε ως γηπεδούχος τη Λάρισα ήταν στις 11/4/05 με 1-0 με δικό σου γκολ. Θα έδινες κάποια εξήγηση γι’ αυτό ποδοσφαιρικά;
«Δεν έχω κάποια εξήγηση, αλλά εκείνη την ομάδα τη βοήθησε ότι παίζαμε στην «κλούβα». Είναι ένα γήπεδο που σου δίνει μία ώθηση, σου δίνει παλμό και νιώθεις τον φίλαθλο να είναι δίπλα σου και αισθάνεσαι την ανάγκη του για τη νίκη, ενώ το Πανθεσσαλικό είναι πιο κρύο γήπεδο.
Εκείνη τη χρονιά που έπαιξα στη Νίκη, χάσαμε το πρώτο ματς με τον Πανσερραϊκό στο Πανθεσσαλικό και όταν επιστρέψαμε στην «κλούβα» δεν κάναμε καμία ήττα και χάσαμε βαθμούς μόνο από την Προοδευτική (σ.σ. η Νίκη τη σεζόν 2004-05 είχε στο Π. Μαγουλάς έξι νίκες και μία ισοπαλία και στο Πανθεσσαλικό 5 νίκες και 2 ήττες από Πανσερραϊκό και Ακράτητο, ενώ η μία νίκη ήταν στα χαρτιά με τον Ποσειδώνα Νέων Πόρων)».
Βλέπεις ως θετικό επομένως ότι η Νίκη είναι πολύ κοντά στην επιστροφή της στο «Π. Μαγουλάς»;
«Φυσικά. Ομάδες ιστορικές σαν τη Νίκη πρέπει να παίζουν στο γήπεδό τους, γιατί αυτό τους δίνει ώθηση. Βέβαια, σε εκείνη την ομάδα που έπαιζα εγώ ήμασταν και παίκτες που δεν ήμασταν Βολιώτες, αλλά ήταν πολύ σημαντικό ότι υπήρχαν και αρκετά παιδιά στη βασική ενδεκάδα που ήταν από τη Νέα Ιωνία και τον Βόλο και ήταν και οπαδοί της Νίκης. Την αγαπούσαν την ομάδα κι αυτό το μετέφεραν και στα υπόλοιπα παιδιά. Ο Γκάγκας, ο Πέτρου, ο Ρουμελιώτης, ο Τσάγγαρης, ο Ανδρουτσόπουλος. Πηγαίναμε για έναν καφέ και το ντέρμπι με τη Λάρισα το συζητούσαμε έναν μήνα πριν. Όλα τα παιδιά ήξεραν τι σημαίνει το ντέρμπι με τη Λάρισα».
Οι φίλοι της Νίκης, όταν σε συναντούν, θυμούνται εκείνο το ματς με τη Λάρισα και το δικό σου γκολ πιο έντονα;
«Σίγουρα, αλλά είχα βάλει και το γκολ με τον Ολυμπιακό Βόλου στο Πανθεσσαλικό, που ήταν κι αυτό σημαντικό, και άλλα γκολ. Νομίζω ότι τέτοιο πρωτάθλημα σαν εκείνο δεν έχει ξαναγίνει στη Β’ Εθνική. Διεκδικούσαν πολλές ομάδες την άνοδο. Γι’ αυτό ίσως έχει μείνει εκείνο το πρωτάθλημα στη μνήμη του κόσμου, γιατί διεκδικήσαμε ένα πρωτάθλημα πολύ ανταγωνιστικό. Η Λάρισα, ο Λεβαδειακός, ο Ακράτητος, που είχαν βγει, και ο Πανσερραϊκός είχαν τεράστια μπάτζετ σε σχέση με μας.
Ένα γεγονός που θυμάμαι τότε ήταν ότι με είχαν ψηφίσει και οι συμπαίκτες μου ως παίκτη της χρονιάς. Όταν τελείωσε το πρωτάθλημα, ο κ. Καϊμακάκης είχε πει στους ποδοσφαιριστές να ψηφίσουμε αυτούς που πιστεύαμε ότι ήταν οι καλύτεροι στη χρονιά και οι τρεις πρώτοι πήραμε ένα έξτρα πριν από τον πρόεδρο. Αυτό με έκανε χαρούμενο, γιατί είχα και την αποδοχή από τους συμπαίκτες μου».
Μετά τη Νίκη έπαιξες και στον Ολυμπιακό Βόλου. Είσαι όμως Νίκη…
«Ναι, τη Νίκη υποστηρίζω. Μπορεί να έπαιξα δυόμισι χρόνια στον Ολυμπιακό Βόλου, αλλά υποστηρίζω τη Νίκη πιο πολύ. Έτσι μου πήγαινε. Το θέμα είναι ότι εγώ κοίταξα να επιστρέψω στη Νίκη μία χρονιά, πριν πάω στον Ολυμπιακό Βόλου, αλλά τελικά αυτό δεν έγινε».
Η Νίκη φέτος αποφάσισε να ρίξει τον μέσο όρο ηλικίας και έφερε πολλούς παίκτες, που έχουν μεν παραστάσεις, αλλά είναι κάτω από 24-25 ετών. Πώς το βλέπεις αυτό;
«Αυτό δεν είναι απαραίτητα ούτε καλό ούτε κακό. Είναι θέμα δουλειάς του προπονητή κι αν αυτά τα παιδιά στηριχθούν, ώστε να φτιάξουν έναν δυνατό κορμό και μετά από 2-3 χρόνια δούμε μία ομάδα που έχει μία ομοιογένεια και ένα καλό σύνολο.
Είναι το θέμα πώς θα δουλευτούν οι παίκτες και αν θα φύγουν κάποιοι. Όταν φτιάχνεις ένα νεανικό σύνολο, το στηρίζεις, για να έχεις μία καλή πορεία όχι αυτή τη χρονιά, αλλά τις μετέπειτα σεζόν. Βέβαια, πρέπει να στηρίζεται κι ένας προπονητής που θέλει να κάνει κάτι τέτοιο».
Πώς βλέπεις την πορεία μέχρι στιγμής της Νίκης;
«Σημαντικό ήταν ότι πήρε ισοπαλία με τη Λάρισα, είναι σημαντικό να μη χάνεις στα ντέρμπι. Είναι θετικό το αποτέλεσμα, άσχετα αν μπορούσε η Νίκη και να κερδίσει βάσει απόδοσης. Σκοπός είναι να κάνει μία νίκη τώρα, για να πάρει μπρος. Με ισοπαλίες μόνο πας να σώσεις την κατηγορία. Οι νίκες κάνουν τη διαφορά, αλλά όταν λέγεσαι σοβαρή ομάδα, όταν δεν μπορείς να κερδίσεις, δεν πρέπει να χάνεις. Αυτό είναι σημαντικό και ειδικά στα ντέρμπι».
Από τότε που σταμάτησες την καριέρα σου, δεν έχεις ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο από κάποιο άλλο πόστο;
«Σε άλλο πόστο όχι. Μόνο ως φίλαθλος πάω στο γήπεδο. Αν θέλει ο γιος μου, που τώρα είναι τεσσάρων ετών, να ακολουθήσει το ποδόσφαιρο ως άθλημα, θα πηγαίνω στο γήπεδο. Αλλά, αν θέλει και ο ίδιος. Δεν θα τον πιέσω».
