H συζήτηση ξεκίνησε από μία φωτογραφία. Αν έχει παίξει ο Στάθης Ρόκας στο Χαϊδάρι. «Όχι, μήπως είναι Ρόπας; Μάλλον είναι ο Γιάννης αν είναι Ρόκας, από το διπλανό χωριό από το δικό μου» καταλήγουμε με τον αρχηγό του Ολυμπιακό Βόλου. Βέβαια, αιτία της συζήτησης δεν ήταν άλλη από την αποχώρησή του από την ενεργή επαγγελματική δράση… «Αν παίξω τώρα σε καμία ερασιτεχνική ομάδα, είναι άλλο θέμα» σχολίασε γελώντας ο Στάθης Ρόκας στην πρώτη επικοινωνία που είχαμε. Αφού μόλις είχε ανακοινώσει μέσω διαδικτύου την απόφασή του και παίζοντας στη συνέχεια στο τελευταίο παιχνίδι του Ολυμπιακού Βόλου για φέτος, με αντίπαλο τον Πιερικό.
135 συμμετοχές με τον Ολυμπιακό Βόλου σε όλες τις κατηγορίες, 4 εμφανίσεις σε ευρωπαϊκά παιχνίδια και άλλες 19 σε αγώνες κυπέλλου. Ένα γκολ σε πρωτάθλημα και ένα σε κύπελλο. Όλα αυτά σε τρεις διαφορετικές θητείες με τα ερυθρόλευκα, και με τον Στάθη Ρόκα να θυμάται, μιλώντας στο «Magnesiasports» το πώς ξεκίνησε από το χωμάτινο γήπεδο για να φτάσει πλέον στο να «κρεμάσει» τα παπούτσια του…!
Συνέντευξη: Χρυσόστομος Τρίμμης
«Επαγγελματικά έπαιξα από το 2002. Ήταν ο Ατρόμητος, πριν τη συγχώνευσή του με τη Χαλκηδόνα. Εγώ πήγα στον… δύσκολο Ατρόμητο, από τον Αστέρα Μαγούλας, για να πάω από εκεί στην Κ19 του Ολυμπιακού Πειραιώς, και λέγανε τότε να κάνουν και πρωτάθλημα δεύτερων ομάδων. Με προπονητή Βασίλη Καραπιάλη και Μίχο τεχνικό διευθυντή».
Ένα σχόλιο για τον Καραπιάλη το θέλω…
«Τρομερός άνθρωπος. Μεγάλη μορφή. Τρομερός».
-Ο πρώτος προπονητής που είχες ποιος ήταν;
Υπήρχαν δύο άνθρωποι που όταν ήμουν μικρός, που ο καθένας μου έμαθε πράγματα. Ο πρώτος ήταν ο Μελέτης Ρήγος, στις ακαδημίες του Αστέρα Μαγούλας, που με είχε από έξι χρονών. Θυμάμαι ότι πηγαίναμε σε ένα γήπεδο για προπόνηση, το παλιό το ξερό, που το λέγαμε στη Μαγούλα Βάση των Αμερικάνων. Πηγαίναμε με τα ποδήλατα ή με τα πόδια και αν μας έβλεπε στον δρόμο, σταματούσε με ένα παλιό mini cooper που είχε και ήταν φορτωμένο με μπάλες και εξοπλισμό και έπαιρνε όσους χωρούσε το αυτοκίνητο μέσα και κάποιους μας έβαζε πάνω στα φανάρια! Πήγαινε με 10 χλμ/ώρα για να μας μεταφέρει και να μην περπατήσουμε! Μετά ήταν ο Νίκος Σπέης, ένας άνθρωπος που μου έμαθε τι είναι το πραγματικό ποδόσφαιρο. Μου έχει ιδιαίτερη αδυναμία και με βοήθησε πάρα πολύ στη ζωή μου. Ήταν αυτός που καθόμασταν μαζί του για ώρες μετά την προπόνηση στο γήπεδο για να συνεχίσουμε. Θυμάμαι τελικά να φεύγω από το γήπεδο με πρησμένα πόδια από τα επιπλέον σουτ.
-Αυτό για την επιπλέον προπόνηση το ακούμε από αρκετούς πλέον…
«Πρέπει να κάνεις έξτρα προπόνηση σ’ αυτό που πραγματικά θέλεις να κάνεις. Προσωπικά έκανα τεχνική, έκανα τελειώματα… Έπαιζα σέντερ φορ τότε και τελείωνα τη χρονιά με 30-40 γκολ στα εφηβικά»!
-Και γιατί άλλαξες θέση;;;
«Άλλαξα στο τοπικό. Είχε έρθει τότε προπονητής ο Λεωνίδας Πανοηλίας στον Αστέρα και με έβαλε να παίξω αριστερό μπακ, λέγοντάς μου να μάθω τη θέση αν θέλω να κάνω καριέρα στο ποδόσφαιρο, ως αριστεροπόδαρος κιόλας. Έτσι ξεκίνησα, πήγα στον Ολυμπιακό για έναν χρόνο, μετά στον Ατρόμητο, με προπονητή τον Αντώνη Μανίκα, με βοηθό τον Νίκο Κοτσοβό, που ήταν ο άνθρωπος-κλειδί για να μάθω σωστά τη θέση, με έξτρα προπόνηση και να δουλέψω παραπάνω σε κομμάτια που έπρεπε για να γίνω σωστός επαγγελματίας. Σε συνδυασμό και με τους πιο έμπειρους συμπαίκτες που ήταν δύσκολο τότε να ασχοληθούν με έναν μικρό, που με βοήθησαν απίστευτα».
Από την Τρίπολη στον Βόλο
-Έρχεται λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου και ο Ολυμπιακός Βόλου σου χτυπά για πρώτη φορά την πόρτα…
«Το θυμάμαι. Ήταν το 2010 και ήμουν τότε στον Αστέρα Τρίπολης. Τελειώνει η σεζόν και μίλησα κάποια στιγμή με τον Σάκη Τσιώλη, που ήταν ο ποδοσφαιρικός μου πατέρας εκείνα τα χρόνια και μου είπε ότι με ήθελε στην ομάδα. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα στην αρχή! Ήμουν αρκετά καλά στην Τρίπολη, και είχα βρει τον ρυθμό μου. Ήμουν και πιο κοντά στο σπίτι μου. Μετά από λίγο καιρό με πήρε ο Τάκης Γιαννόπουλος και μου λέει ότι με ήθελαν στην ομάδα και ότι οι δύο σύλλογοι ήδη τα είχαν βρει. Του είπα εκείνη τη στιγμή ότι θα τον έπαιρνε σε πέντε λεπτά. Πήρα τον Σάκη Τσιώλη ξανά, μου είπε ότι θέλει στην ομάδα, οπότε του είπα ότι δεν μπορώ να του αρνηθώ».
-Και τελικά από τον ευρωπαϊκό Ολυμπιακό Βόλου τότε, είδατε την ομάδα να υποβιβάζεται με τη γνωστή υπόθεση του «Koriopolis».
«Το συζητούσαμε στα αποδυτήρια και λέγαμε ότι ήταν μεγάλη αδικία όλο αυτό. Φάγαμε μία ποινή -12 ή -15 βαθμών αν δεν κάνω λάθος, αρκετοί τέλος πάντων βαθμοί, και είχαμε πει ότι θα σωνόμασταν αλλά λέγαμε ότι δεν θα προλαβαίναμε να βγούμε Ευρώπη. Είχαμε πίστη ο ένας στον άλλον και σίγουρα μας επηρέασε η εξέλιξη. Αυτή πάντως έκανε κάποια παιδιά να δεθούν διαφορετικά με την ομάδα».
-Φεύγεις για Πανιώνιο, και έρχεσαι μετά για δεύτερη φορά στον Ολυμπιακό Βόλου.
Αυτή η φορά ήταν πιο απλή! Έχω μιλήσει με 3-4 ομάδες Super League όταν ήμουν στον Πανιώνιο, και χτυπάει το τηλέφωνο και λέει ότι ήταν ο πρόεδρος και μου λέει ότι με ήθελε στον Ολυμπιακό Βόλου. Ήμουν αν θυμάμαι καλά στη Χαλκίδα για ένα τριήμερο και λέω ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα. Μου είχε πει ότι ήθελε να ξεκινήσει από κάποιους που ήξερε ότι θέλουν να βγει η ομάδα για να έρθουν από εκεί και πέρα κι άλλοι παίκτες.
Από αυτήν τη θητεία τι κράτησες;
«Δεν ήταν θετική… Τον πρώτο χρόνο χάσαμε την άνοδο, στα μπαράζ και γίνανε πράγματα και θαύματα για να χάσουμε την άνοδο. Έγιναν λάθη επί λαθών. Κάθε μέρα έβλεπες ένα λάθος είτε από παίκτες είτε από διοίκηση… Και πάμε στο τελευταίο παιχνίδι με την Ξάνθη, που θυμάμαι ότι είχα κάνει και 3-4 ενέσεις στο γόνατο για να παίξω. Διαλύθηκαν όλα. Η ομάδα δεν βγήκε, το πόδι διαλύθηκε… Ξεκινήσαμε και την επόμενη χρονιά, με Βαρούτσικο-Τόρη, και με πολλά προβλήματα… Η ομάδα έμεινε πίσω στον βαθμολογικό πίνακα, αλλά με άριστο κλίμα στα αποδυτήρια, αλλά και με ένα πρόβλημα στις πληρωμές. Αλλά μπήκαμε στα πλέι οφ και η ομάδα έφτασε στο ταβάνι που μπορούσε με βάση τα δεδομένα».
-Εκεί ήρθε και η προσφυγή;
«Δεν είχα πρόβλημα να κάνω προσφυγή τότε, και ήμουν ο πρώτος. Το χτυπάνε ακόμη στον Βόλο ότι έκανα τότε προσφυγή. Είχα πάρει τηλέφωνο αρκετές φορές τους προέδρους, που τους ήξερα και τους εκτιμούσα και τους εκτιμώ ακόμη, ασχέτως αν αυτή τη στιγμή μπορεί να είναι σε άλλη ομάδα. για να κάνουμε έναν διακανονισμό για τις οφειλές και χωρίς να θέλω να κάνω προσφυγή. Δεν με πήραν ποτέ. Προσπαθούσα να βρω μία κοινή γραμμή για να μην φτάσω στην προσφυγή. Για τους δικούς τους λόγους δεν μου είπαν κάτι και δεν μου έδιναν μία απάντηση».
-Ακούμε πάντως συνεχώς από αθλητές που σταματούν την καριέρα τους ότι στο τέλος έχουν χάσει αρκετά από τα συμφωνηθέντα…
«Τα συμβόλαια είναι ένας αριθμός και ένα χαρτί, όπως έχω καταλάβει, και ανάλογα βέβαια σε ποια ομάδα είσαι. Ήμουν σε ομάδες που μου χρωστούσαν μία δραχμή και από μόνες τους κάλυπταν την οφειλή χωρίς να τους έχω πει τίποτα. Βέβαια ήταν και άλλα τα χρόνια τότε».
-Φτάνουμε λοιπόν στην τρίτη θητεία;
«Ήμουν στον Φωστήρα τότε. Δεν είχαμε συμφωνήσει το καλοκαίρι, και τον χειμώνα φεύγει ο κ. Μποτσιβάλης, αναλαμβάνει ο Ερασιτέχνης και με παίρνει τηλέφωνο ο Θωμάς Μακρής».
-Το σκέφτηκες πάλι;
«Ήξερα τι γινόταν τότε στην ομάδα και μου λέει ο Θωμάς «δεν έρχεσαι;». Οκ, του απάντησα, ετοιμάζομαι και έρχομαι για Βόλο. Σ’ αυτήν τη θητεία έζησα το καλύτερο κλίμα στον Ολυμπιακό Βόλου, παίρνοντας την άνοδο από τη Γ’ Εθνική, ακόμη και από τη χρονιά πριν και κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής παρουσίας. Η λέξη ομάδα ήταν αυτή η χρονιά».
-Ήρθε όμως η αναδιάρθρωση Βασιλειάδη…
«Χωρίς κανένα λόγο και αιτία κατά την άποψή μου. Όλο αυτό το εγχείρημα ήταν ένα τεράστιο λάθος, και μπορεί να το καταλάβει κάποιος».
-Από φέτος τι κρατάς;
«Το ότι συνεχίσαμε, η ομάδα ανεβαίνει κατηγορία, κι εγώ τελικά σταματώ μετά από τόσα χρόνια.
-Τεχνικός διευθυντής πλέον στις ακαδημίες. Υπάρχουν ή μπορούν να προκύψουν διάδοχοι;
«Ήδη τους έχουμε! Είναι ο Φίλλιπος ο Σκοπελίτης και ο Νίκος Μπουτζίκος στα δικά μου τα μάτια. Που αγαπάνε πραγματικά τον σύλλογο και έχουν τα φόντα να γίνουν οι αρχηγοί και να κάνουν πολλά πράγματα στον Ολυμπιακό Βόλου. Τον Φίλιππο τον ξέρω από μικρό παιδί και θέλω να συνεχίσει να είναι για τα επόμενα 10-15 χρόνια στην ομάδα».
Στο φινάλε, συζήτηση για μία ακόμη φωτογραφία: Παίκτης του Ιωνικού, μαρκάρει σε παιχνίδι με την ΑΕΚ, τον τότε παίκτη των «κιτρινόμαυρων» Σίμο Κρασά. «Η ΑΕΚ πήγαινε για πρωτάθλημα κι εμείς κερδίσαμε 0-1 με τον Αντώνη Νατσούρα. Με τον οποίο είχαμε πάει στην εκκλησία μαζί το πρωί και με τον ιερέα πιάσαμε κουβέντα. Γύρισε λοιπόν και του είπε «άντε σήμερα να σκοράρεις κιόλας». Ήμαστε και οι δύο μαζί, αλλά γύρισε και το είπε σ’ αυτόν, που δεν σκόραρε γενικότερα κιόλας. Οπότε πέτυχε το γκολ σε εκείνο το παιχνίδι» θυμήθηκε!
Περί ου ο λόγος…:
